Προτού, ακόμη, ενηλικιωθώ, αποφάσισα πως αυτό που πραγματικά επιθυμώ να κάνω, είναι να παρακολουθώ τις εξελίξεις στο αγαπημένο μου μουσικό ιδίωμα, το ροκ'ν'ρολ και αν όχι όλα, τέλος πάντων τα περισσότερα υποείδη του.
Ήδη από την Τρίτη Γυμνασίου ξεκίνησα να ενημερώνομαι από τη μουσική εφημερίδα "ΟΖ", ενώ τη χρονιά που φοιτούσα στην Πρώτη Λυκείου μπήκε στην καθημερινότητά μου η σχολαστική μελέτη του μνημειώδους "Ποπ και Ροκ" και, βέβαια, ξεκίνησα να ακούω τις εκπομπές του Ογκόλιθου Γιάννη Πετρίδη "Από τις 4 στις 5" κάθε μέρα στο Δεύτερο Πρόγραμμα.
Εξώφυλλο του "ΟΖ" την περίοδο που από δεκαπενθήμερη εφημερίδα, έγινε μηνιαίο περιοδικό. Το μοναδικό, ίσως, έντυπο πανελλήνιας διανομής με τέτοιο άναρχο και ανατρεπτικό χιούμορ!!
Ο κύριος Γιάννης Πετρίδης! Μεγαλύτερος, σε ηλικία, από τη μητέρα μου κι όμως φοράει μπλούζα "Depeche Mode"...Τρελό ρισπέκτ!!!!
Με το τέλος του σχολικού βίου, παράλληλα με τον ενήλικο, ξεκίνησε και ο ραδιοφωνικός, όσον αφορά σ' εμένα. Τον Οκτώβρη του 1995 μαζί με το Δημήτρη Λορέντζο (Κάπτεν Μιτς) ξεκινήσαμε τις "Υπόγειες Αντανακλάσεις", αρχικά κάθε Κυριακή απόγευμα. Πιο κοντά στο κλασικό ροκ ο Μήτσος, ενώ εγώ πιο προσκολλημένος στο ποστ πανκ και νέες κυκλοφορίες!
Ήδη από την Τρίτη Γυμνασίου ξεκίνησα να ενημερώνομαι από τη μουσική εφημερίδα "ΟΖ", ενώ τη χρονιά που φοιτούσα στην Πρώτη Λυκείου μπήκε στην καθημερινότητά μου η σχολαστική μελέτη του μνημειώδους "Ποπ και Ροκ" και, βέβαια, ξεκίνησα να ακούω τις εκπομπές του Ογκόλιθου Γιάννη Πετρίδη "Από τις 4 στις 5" κάθε μέρα στο Δεύτερο Πρόγραμμα.
Εξώφυλλο του "ΟΖ" την περίοδο που από δεκαπενθήμερη εφημερίδα, έγινε μηνιαίο περιοδικό. Το μοναδικό, ίσως, έντυπο πανελλήνιας διανομής με τέτοιο άναρχο και ανατρεπτικό χιούμορ!!
Με το τέλος του σχολικού βίου, παράλληλα με τον ενήλικο, ξεκίνησε και ο ραδιοφωνικός, όσον αφορά σ' εμένα. Τον Οκτώβρη του 1995 μαζί με το Δημήτρη Λορέντζο (Κάπτεν Μιτς) ξεκινήσαμε τις "Υπόγειες Αντανακλάσεις", αρχικά κάθε Κυριακή απόγευμα. Πιο κοντά στο κλασικό ροκ ο Μήτσος, ενώ εγώ πιο προσκολλημένος στο ποστ πανκ και νέες κυκλοφορίες!
To "Motorcycle Emptiness" των Manic Street Preachers ήταν από τα τραγούδια που έπαιζαν κατά κόρον στην πρώτη εκείνη φάση των "Υπογείων Αντανακλάσεων"! Πολλά πράγματα παίζαμε εκτός από δύο μπάντες: Blur κατ'απαίτηση του Δημήτρη (δεν του φαίνονταν αρκετά macho...) και Whitesnake (εδώ εγώ ασκούσα βέτο) Για την Ιστορία, αργότερα ο Μητσάρας εκτίμησε το Damon Albarn και την παρέα του. Όσο για μένα, εξακολουθώ να θεωρώ το συγκρότημα του David Coverdale, επιχείρημα κατά της ροκ!!!
Δυστυχώς με το Δημήτρη δεν ολοκληρώσαμε τη χρονιά, διότι έπρεπε να φύγει για το πρώτο του υπερπόντιο ταξίδι, ως σπουδαστής/δόκιμος της Σχολής Εμποροπλοιάρχων...!
Τον αντικατέστησε επάξια ο άλλος αδερφικός φίλος Δημήτρης Γκιόκας, η συνεργασία με τον οποίο θα αποτελέσει το θέμα επόμενης-πιθανόν της επόμενης-ανάρτησης...
Με το Λόρεντς, όμως, με συνδέουν εκείνοι οι μήνες, από τον Οκτώβρη '95 μέχρι και Μάρτη '96, δημιουργικής και καυλωμένης αυτοέκφρασης!!!!
"Stop" από το "Super Session" των Bloomfield, Kooper, Stills, το κομμάτι που είχαμε με το Δημήτρη, ως σήμα εκπομπής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου