Ποιήματα III

 

Τα κορίτσια που περνάνε

Τα κορίτσια που περνάνε

Μας κάνουν και νιώθουμε όμορφα

Με τα μαλλιά τους πιασμένα ψηλά
Πιασμένα χαμηλά
Ή να τα χαϊδεύει ο άνεμος ελεύθερα
Ελεύθερα σαν τις ψυχές τους
Αδάμαστες
Όμορφες και θελκτικές
Με τα φαρδιά και ριχτά τους φορέματα
Μας κάνουν και νιώθουμε ασφάλεια
Και μια παράξενη ζεστασιά
Πότε φοράνε σκούρα, μαύρα
Πότε φοράνε χρώματα ολοζώντανα
Με λάμψη ή θαμπά

Και από αυτές δε ζητάς τίποτα
Αρκεί και μόνο που υπάρχουν
Και μας θυμίζουν
Πως υπήρχε κάποτε
Καλοσύνη, ευγένεια και ομορφιά
Και ίσως να υπάρχουν ακόμα όλα τούτα

Τα κορίτσια που περνάνε
Μας κάνουν και νιώθουμε όμορφα!

*Εικόνα: Two Women Walking In A Park Digital Art by Pierre Mourgue

Αφιερωμένο με Αγάπη και Σεβασμό σε όλες τις αδελφές μας

Ποιήματα II

1. Πάλι τα ίδια

Άλλη μια φορά η ίδια ιστορία
χωρίς νόημα
χωρίς προοπτική
μάταια και αθέλητα
ελπίδες επινόησε
σε άγονο χωράφι
σε ιδέα υψηλή
και απαγορευμένη
πιθανόν προσιτή για κάποιον άλλο
κάποιον αλλιώτικο
ικανότερο
πληρέστερο
αλλά όχι για εκείνον


για εκείνους και εκείνες που πασχίζουν έστω και μάταια



2. Κατηγορητήριο

Μάταια αναζητάς -εάν ψάχνεις-
κάποιο σκοπό ή κάποιο Έσχατο
Δεν υπάρχει
Γι' αυτό μη μεταθέτεις βάρη κι ευθύνες
Δεν υπάρχει άλλη πλάτη να τα επωμιστεί
παρά μόνο η δικιά σου

Μη νομίζεις ότι φταις για κάτι προγενέστερο
Δε σε βαρύνει κάποιο προπατορικό αμάρτημα
Δε φταις για τις ρίζες σου
ούτε που δε σε ποτίσανε
ή δε ρίξαν πρώτης ποιότητας λίπασμα

Φταις που δε ζήτησες τον ήλιο
που δε γύρεψες γιατρικό για τα ζιζάνια
και -ακόμα χειρότερα-
δεν επέτρεψες σε καμμία μέλισσα
να πάρει λίγη γύρη από σένα 
μπας και βρεθεί γόνιμος δέκτης
και μεταδοθεί η ζωή

Φταις λοιπόν κι εσύ

3. Ακούγοντας γκρουβιές στην Αποθήκη

Μπάσο βραχνό
μπάσο ελαστικό και γκρουβάτο
τυλίγει τις χαμηλές συχνότητές του
γύρω από το κεφάλι μας
Η ζεστή του αντήχηση
γεμίζει τα κενά που αφήνει
το ξερό και στακάτο σνέαρ*
με χάι χατ* οξύ
και μπότα* παραγεμισμένη με κουρέλια

Υπόκωφο μπιτ με χτυπάει στο στέρνο
Όμως η ανάσα δεν κόβεται
Αντίθετα τη ρυθμίζει (το μπιτ) σαν μετρονόμος
Της ορίζει το τέμπο και τις δονήσεις
Δονήσεις αρχέγονες
που πάνε εκατομμύρια χρόνια πίσω
και είναι απόδειξη
ξεκάθαρη και σαφής
ότι υπάρχει ζωή

*αντικείμενα που συναποτελούν μαζί με άλλα το σετ του ντράμερ (ντραμ κιτ/drum kit)

4. Ξενέρωμα

Αυτό το κατέβασμα είναι που σε γαμάει
Πίνεις λίγο -ελάχιστα-
φτιάχνεσαι
ανεβαίνεις
και νιώθεις παντοδύναμος
άρχοντας
και παντογνώστης
Αισθάνεσαι ότι βρήκες το γρίφο
το αίνιγμα
για τη λύση του οποίου
έρχεσαι στη ζωή
και είσαι πλήρης
ολόκληρος

Αλίμονο όμως
δεν κρατά για πολύ
λίγα λεπτά μόνο της ώρας
ελάχιστα λεπτά
πληρότητας και ευδαιμονίας
που όμως τα ακολουθεί
ένα άθλιο άδειασμα
που σε αφήνει
πιο μόνο από ποτέ
Τότε καταλαβαίνεις
ποια είναι 
η μοίρα του κάθε ανθρώπου



5. Επίγραμμα

"Φιού! Για μια στιγμή τα 'χασα"*
Νόμισα ότι πάει 
αυτό ήταν
Όμως δεν είναι έτσι
Ποτέ δεν τελειώνει
Πάντα υπάρχει χρόνος να τα ξανασκατώσεις


*απόδοση στα ελληνικά του στίχου που αποτέλεσε έναυσμα για τη σύνθεση αυτού του επιγράμματος. πρόκειται για στίχο του τραγουδιού Karma Police από το Ok Computer των Radiohead. στο πρωτότυπο: "Phew for a minute there I lost myself"

6. Μεταφυσικό

Ο έναστρος θόλος που κρεμιέται πάνω μας κρύβει πολλά
Κρύβει σκέψεις λέξεις χαρές και μαράζια
Κρύβει τα λόγια που δεν κάνει να ακουστούν
Κρύβει υποσχέσεις που δόθηκαν με σκοπό να μην κρατηθούν
Κρύβει ακόμα όνειρα που δεν έχουμε τα αρχίδια να τα κυνηγήσουμε
Κρύβει τέλος το φόβο για τον πέλεκυ που ξέρουμε καλά ότι θα πέσει
Θα πέσει στον τράχηλο και θα χωρίσει το κεφάλι από τον κορμό
Έναν κορμό που βαθιά ριζωμένος στο χώμα
δε μας αφήνει ν' ανασάνουμε
να πετάξουμε
και να ενωθούμε με τον ουρανό
και τ' αδέρφια μας
από αλλοτινούς καιρούς

Μέχρι τότε όμως θα χαζεύουμε τον έναστρο θόλο που καλύπτει τα πάντα

Ποιήματα

Το πλοίο των τρελών του Ιερώνυμου Μπος

1. Μελλοντικό Επιτύμβιο

Τους ατελείς μου στίχους τραγουδώ
πνοή δε λογαριάζω
σχοινοβατώ ανάγωγα
την άβυσσο χλευάζω



2. Ασ' το γι' άλλη στιγμή

Ενώ κάθεσαι
χαζεύεις το ηλιοβασίλεμα
και σκέφτεσαι:
λάθη
χαμένες ευκαιρίες
ματαιώσεις
κενά

και την επόμενη στιγμή
αλλάζουν τα πάντα
χάνεσαι στο μενεξεδί μανδύα
που βάφει τα σύννεφα
απλώνεται στον ορίζοντα
και γαληνεύει την καρδιά σου!



3. Ποιητική αδεία

- Έγραφε ο,τι της κατέβαινε
- Αυτό είναι το νόημα της ποίησης: να γράφεις ο,τι σου κατεβαίνει

Από νωρίς φαινόταν ο καιρός
τρελός και σαλεμένος
έλεγες: "θα βγει ο κόσμος
θα κινηθεί το πράγμα"
να όμως που μια στιγμή
φάνηκε να χαλάει
ψιχάλες άρχισε να ρίχνει
πάντως δεν κράτησε πολύ
λίγες στιγμές μονάχα

παρ' όλα αυτά η απορία μένει:
θα βγει ο κόσμος;
όχι ότι με νοιάζει για τον κόσμο αλλά
...θα βγει εκείνη;

4. Σουάμπ μπλουζ

Νεκρό αγόρι ταξιδεύει
σ'αλαργινά τοπία
μ'ομίχλες χιόνια καταχνιά
σα βρέφος κοιμισμένο

Γύρα του βάλτοι
νούφαρα γεμάτοι
που ζέχνουν ζέστα και αποφορά
κουνούπια που χορεύουν
σημάδια ότι ποτέ
τίποτα 
εκεί δε θα υπάρξει!


5. Άπελπις πόθος

Ξύπνα μικρή Σούζη
ξύπνα να δεις που φεγγοβολώ
για σένανε αστράφτω
λάμπω!
Και σα μελλοθάνατος
μια τελευταία χάρη
από σένανε ζητώ

Να κάτσεις δω κοντά μου
στο πλάι σου ζητώ
ωσότου ξέπνοος μείνω
με τα μάτια καρφωμένα
στο μπούστο
και το λαιμό σου το λευκό.


6. Μια εκκρεμότητα

αφετηρία για το κάτωθι στάθηκε το τραγούδι "όπως ξυπνούν οι εραστές" των Γιάννη Αγγελάκα και Νίκου Βελιώτη"

Έτσι απαλά όπως ξυπνούν οι εραστές
θα 'ρθεις ξανά να με ξυπνήσεις το πρωί
θα ψιθυρίσεις: "σήκω πια περνά η ώρα
πρέπει να πας και να γκρεμίσεις το γιαπί"

Το δρόμο παίρνω, περπατάω και χαζεύω
μες στις βιτρίνες ζαρντινιέρες με αυγά
χάσιμο χρόνου -το πιστεύω αλήθεια- θα'ναι
αν δεν προφτάσω να γκρεμίσω το γιαπί

Ποιος θα'ρθει τώρα -αλήθεια- να με ψήσει
να βάψει μέσα το μυαλό μου χρυσαφί;
Όσο κι αν θέλουνε κανείς τους δε με πιάνει
έχω προφτάσει και γκρεμίσει το γιαπί!

7. Προσευχή

Αν έρθεις και ψάξεις
με απορία γεμάτος
σχετικά με τι θα είχα -τέλος πάντων- να πω
άπραγος θα φύγεις

Γιατί δεν είναι δυνατό
άμα πατάς στέρεα στο χώμα
και δεν τρέμεις στη σκέψη
ότι ανώφελα έχεις ζήσει
δεν είναι λέω τότε δυνατό
να ακούσεις τον ψίθυρο του απεγνωσμένου
που παρ' όλα αυτά -ακόμα!- επιμένει να ελπίζει..

ότι η αλήθεια θα λάμψει
ότι το φως δε θα σβήσει
ότι οι πηγές οι κελαρυστές δε θα σωπάσουν
ότι οι άνθρωποι -επί τέλους- θα εξημερωθούν

ότι το Χάος δε θα μας σκεπάσει.