“Return to Ommadawn”: Ο νέος δίσκος του Mike Oldfield

Όταν αποφοίτησα από το Λύκειο και αφότου ξεμπέρδεψα με την αγγαρεία των Πανελλαδικών (την πρώτη φορά), διψασμένος για μουσικές, αποτάθηκα στον Ηλία, τον αναδεχτό (έτσι λέμε στην Πρέβεζα το βαφτισιμιό) του πατέρα μου για να με τροφοδοτήσει με δισκάκια που είχε φέρει από το Brighton, όπου σπούδαζε. Ανάμεσα στα CD που μου δάνεισε ήταν και μια συλλογή με κομμάτια του Mike Oldfield. «Τσέκαρέ τον, Κωστάκη. Θα σου αρέσει» ή κάτι τέτοιο μου είχε πει.

Όχι, απλά μου άρεσε, αλλά μετά την πρώτη ακρόαση φρόντισα να αγοράσω, ειδικά για το συγκεκριμένο σιντάκι, μια εξηντάρα TDK (απλή, για χρωμίου δεν έπαιζαν αρκετά χρήματα…)!!!

Όλη τη χρονιά μέχρι να ξαναδώσω στις εξετάσεις και να περάσω στη σχολή που ήθελα, ανάμεσα στα άλλα ακούσματα, ξεχωριστή θέση είχαν τα κομμάτια του αγαπητού Βρετανού. Με την πάροδο των χρόνων απέκτησα σφαιρικότερη άποψη για το όλο έργο του και αντιλήφθηκα το λόγο για τον οποίο έχει τη θέση που έχει στο μουσικό στερέωμα. Αντιλήφθηκα, επίσης, την μικροψυχία με την οποία αντιμετωπίζουν κατά καιρούς ορισμένοι μουσικογραφιάδες, πολλούς καλλιτέχνες που δεν αρκούνται στο πρόχειρο, ευτελές ή ακόμα και επιτηδευμένα άμεσο, όπως, έχω την αίσθηση, ότι αντιμετωπίζουν τη (και) μουσική δημιουργία πολλοί, λόγω ελλιπούς κατάρτισης και τεχνικής ανεπάρκειας. Ευπρόσδεκτη η απλότητα στην έκφραση-δεν χρειάζεται να παίζει κανείς παπάδες για να εκφραστεί. Αλλά είναι μίζερο να απαιτούμε να παίζουν οι μουσικοί ελάχιστα παραπάνω από μέτρια, ώστε να μη μας πνίγουν τα συμπλέγματά μας… αυτά που απαιτούν από τους καλλιτέχνες να μην ξεφεύγουν.

Γιατί τέτοιος καλλιτέχνης είναι ο Mike.

Ξεκινώντας με αφετηρία τη βρετανική folk και το art rock, ενέταξε στο οπλοστάσιό του πάμπολλα εκφραστικά μέσα: ασχολήθηκε με την Κέλτικη Μουσική Παράδοση, τη μουσική της Αναγέννησης, βρετανική και καθ’ αυτό ευρωπαϊκή, βρήκε βοήθεια για την υλοποίηση των ιδεών του στα συνθεσάιζερ, ήταν πάντα μελετητής της κλασσικής μουσικής. Μέχρι και με την ποπ και τη ντίσκο ασχολήθηκε!

Την εικοστή Γενάρη κυκλοφόρησε το νέο του δισκάκι με τίτλο “Return to Ommadawn”. Πρόκειται μια επαναπροσέγγιση της μεθόδου, την οποία χρησιμοποίησε στο τρίτο του LP “Ommadawn” του 1975. Το υλικό του άλμπουμ χωρίζεται σε δύο μέρη, περί τα είκοσι λεπτά το καθένα. Τον κύριο λόγο έχουν οι κιθάρες (ισπανικές-ακουστικές-ηλεκτρικές), το μαντολίνο και οι ιρλανδικές σφυρίχτρες. Όλα τούτα πατάνε στα υποβλητικά και αέρινα πλήκτρα που, εν προκειμένω, αποτελούν την ιδανική βάση, για να απλωθούν οι στέρεες και ευκολομνημόνευτες κιθαριστικές μελωδίες.

Για να μην το κουράζουμε, αν σου αρέσει η καλή μουσική και δεν σε ενοχλεί ο πηγαίος λυρισμός, σου προτείνω το άλμπουμ ανεπιφύλαχτα. Αν όχι, δεν πειράζει. Εγώ θα το ακούω, μαζί με τις άλλες μουσικές του Mike Oldfield για πάρα πολύ καιρό!

Υ.Γ. Στην αγορά και το διαδίκτυο υπάρχουν αρκετές συλλογές του Mike. Όλες είναι μια χαρά! 

Το trailer από την καμπάνια για το δίσκο.

To "Sentinel" live.

Το "Moonlight Shadow", από τα δημοφιλέστερα ποπ τραγούδια του.