Ποιήματα

Το πλοίο των τρελών του Ιερώνυμου Μπος

1. Μελλοντικό Επιτύμβιο

Τους ατελείς μου στίχους τραγουδώ
πνοή δε λογαριάζω
σχοινοβατώ ανάγωγα
την άβυσσο χλευάζω



2. Ασ' το γι' άλλη στιγμή

Ενώ κάθεσαι
χαζεύεις το ηλιοβασίλεμα
και σκέφτεσαι:
λάθη
χαμένες ευκαιρίες
ματαιώσεις
κενά

και την επόμενη στιγμή
αλλάζουν τα πάντα
χάνεσαι στο μενεξεδί μανδύα
που βάφει τα σύννεφα
απλώνεται στον ορίζοντα
και γαληνεύει την καρδιά σου!



3. Ποιητική αδεία

- Έγραφε ο,τι της κατέβαινε
- Αυτό είναι το νόημα της ποίησης: να γράφεις ο,τι σου κατεβαίνει

Από νωρίς φαινόταν ο καιρός
τρελός και σαλεμένος
έλεγες: "θα βγει ο κόσμος
θα κινηθεί το πράγμα"
να όμως που μια στιγμή
φάνηκε να χαλάει
ψιχάλες άρχισε να ρίχνει
πάντως δεν κράτησε πολύ
λίγες στιγμές μονάχα

παρ' όλα αυτά η απορία μένει:
θα βγει ο κόσμος;
όχι ότι με νοιάζει για τον κόσμο αλλά
...θα βγει εκείνη;

4. Σουάμπ μπλουζ

Νεκρό αγόρι ταξιδεύει
σ'αλαργινά τοπία
μ'ομίχλες χιόνια καταχνιά
σα βρέφος κοιμισμένο

Γύρα του βάλτοι
νούφαρα γεμάτοι
που ζέχνουν ζέστα και αποφορά
κουνούπια που χορεύουν
σημάδια ότι ποτέ
τίποτα 
εκεί δε θα υπάρξει!


5. Άπελπις πόθος

Ξύπνα μικρή Σούζη
ξύπνα να δεις που φεγγοβολώ
για σένανε αστράφτω
λάμπω!
Και σα μελλοθάνατος
μια τελευταία χάρη
από σένανε ζητώ

Να κάτσεις δω κοντά μου
στο πλάι σου ζητώ
ωσότου ξέπνοος μείνω
με τα μάτια καρφωμένα
στο μπούστο
και το λαιμό σου το λευκό.


6. Μια εκκρεμότητα

αφετηρία για το κάτωθι στάθηκε το τραγούδι "όπως ξυπνούν οι εραστές" των Γιάννη Αγγελάκα και Νίκου Βελιώτη"

Έτσι απαλά όπως ξυπνούν οι εραστές
θα 'ρθεις ξανά να με ξυπνήσεις το πρωί
θα ψιθυρίσεις: "σήκω πια περνά η ώρα
πρέπει να πας και να γκρεμίσεις το γιαπί"

Το δρόμο παίρνω, περπατάω και χαζεύω
μες στις βιτρίνες ζαρντινιέρες με αυγά
χάσιμο χρόνου -το πιστεύω αλήθεια- θα'ναι
αν δεν προφτάσω να γκρεμίσω το γιαπί

Ποιος θα'ρθει τώρα -αλήθεια- να με ψήσει
να βάψει μέσα το μυαλό μου χρυσαφί;
Όσο κι αν θέλουνε κανείς τους δε με πιάνει
έχω προφτάσει και γκρεμίσει το γιαπί!

7. Προσευχή

Αν έρθεις και ψάξεις
με απορία γεμάτος
σχετικά με τι θα είχα -τέλος πάντων- να πω
άπραγος θα φύγεις

Γιατί δεν είναι δυνατό
άμα πατάς στέρεα στο χώμα
και δεν τρέμεις στη σκέψη
ότι ανώφελα έχεις ζήσει
δεν είναι λέω τότε δυνατό
να ακούσεις τον ψίθυρο του απεγνωσμένου
που παρ' όλα αυτά -ακόμα!- επιμένει να ελπίζει..

ότι η αλήθεια θα λάμψει
ότι το φως δε θα σβήσει
ότι οι πηγές οι κελαρυστές δε θα σωπάσουν
ότι οι άνθρωποι -επί τέλους- θα εξημερωθούν

ότι το Χάος δε θα μας σκεπάσει.