Περιμένοντάς την

Τι είν' αυτό που με κάνει να τρέμω
Να σπαρταράω στην απόχη;
Τι είν' αυτό που γεμίζει με θλίψη την ψυχή μου
Σαν το Αηδόνι του Αυτοκράτορα
Μέσα στο χρυσό κλουβί του;

Είναι μια αόρατη αλυσίδα
Άυλη
Πηχτή σαν το πούσι
Που ανεβαίνει το ξημέρωμα
Και κολλάει στις αρθρώσεις
Σαν μέγγενη τις σφίγγει
Μαζί με την καρδιά μου

Με δυσκολία ανασαίνω
Τα πνευμόνια μου μόλις και μετά βίας
Γεμίζουν με αέρα
Μα έρχεται μια στιγμή
Που σαν ονείρωξη με ανταμείβει
Για μια στιγμή στέκω
Αιωρούμαι στα ουράνια
Πρίγκιπας στο στερέωμα
Νιώθω ότι θα την κατακτήσω
Και θα κάνω το κορμί της να τρέμει
Και κάθε πόρος της θα μοσχοβολήσει
Οσμές από βότανα του δάσους
Και μέσα στον κόλπο της
Ζεστά
Θα με φυλάξει

Και αυτό μου δίνει κουράγιο
Να συνεχίσω

 Σαν τελειώσει

Σαν τελειώσει 

τα νερά θα στερέψουν

και οι κοιλάδες θα ξεραθούν

Σαν τελειώσει

το όνειρο θα αποδειχθεί απατηλό

και τα χρώματα θα ξεθωριάσουν

Σαν τελειώσει

θα αποκαλυφθώ και θα καταλάβουν όλοι πόσο αδύναμος μαλθακός και ματαιωμένος είμαι

Σαν τελειώσει

όλα θα βγουν στη φόρα και ο γυμνασιάρχης θα μου επιβάλει πενθήμερη αποβολή χαριστικά

Σαν τελειώσει

δεν θα έχω κανέναν ανάγκη γιατί δεν θα υπάρχει λόγος να υποκρίνομαι

Δεν θα κρύβομαι πια -άλλωστε δεν θα έχω πού να κρυφθώ

Σαν τελειώσει

τα χρυσόψαρα θα πάρουν την εκδίκησή τους και θα χαζεύουν τα αφεντικά τους μέσα στα ενυδρεία

θα είμαι ελεύθερος να αποτύχω δίχως να τρέμω για τις συνέπειες

Σαν τελειώσει

όλεθρος θα έχει βρει αραχνιασμένα μυαλά φοβίες και συμπλέγματα που μας κληροδότησαν χωρίς να μας ρωτήσουν αν επιθυμούμε αποδοχή κληρονομιάς

Σαν τελειώσει

θα πάρω μια βαθιά ανάσα και θα ξεφυσήσω μ' ανακούφιση και θα νιώσω ελαφρύτερος

θα βρω το ταίρι μου δεν θα τσακωθούμε ποτέ και δεν θα μας χωρίσει τίποτα πια

Σαν τελειώσει 

θα είμαι Ένα με το Όλον

θα έχει αποδοθεί δικαιοσύνη

Να τρέμετε την οργή μου σαν τελειώσει

η μανία μου θα βρει τους αποδέκτες της

θα είμαι γλυκός μα άκαμπτος

Δεν ξέρετε τι σας περιμένει σαν τελειώσει και τι έχει να γίνει

θα έχω αναμετρηθεί με τις ντροπές και τις ενοχές μου και θα έχω βγει νικητής

Σαν τελειώσει

θα είμαι επιτέλους ελεύθερος!

 

(Άτιτλο)

Όσο κι αν τρέχω με μανία να προλάβω

Κάθετί απροσδόκητο

Κάθετί ικανό να με βουτήξει σε θολά νερά

-Λερά σαν λασπονέρια -

Κάθετί που σαν βρεθεί μπροστά μου

Θα με αφοπλίσει

Και θα με αφήσει να στέκω σε απόγνωση άπραγος

Όσο κι αν τρέχω με μανία να προλάβω

Πάντοτε φτάνει η στιγμή

Που καταλαβαίνω ότι μάταια τρέχω

Και μάταια κοπιάζω

Είναι φανερό -όπως κι αν το δεις - 

Ότι η Ειμαρμένη

Που μνημόνευε ο Αλικαρνασσέας 

Ποτέ δεν έφυγε

Αντίθετα

Ακόμα εδώ είναι

Τριγυρνά στα σοκάκια των ψυχών μας

Και σαν τις γρουσούζες Μπάνσις από το Σμαραγδένιο Νησί

Καραδοκεί

Για το επόμενο θύμα της

The Three Fates 1810/20
by Felice Giani (1758-1823)

 

The Sound of Music

Η ψυχή μου είναι μια κιθάρα με χορδές από σύρμα που αφήνουν χαρακιές στα δάχτυλα που θα τις πιέσουν

Καμιά φορά τα ματώνουν

Με την πολλή χρήση τα βάφουν πράσινα με τη σκουριά που κολλάει πάνω τους και αφήνει μια γεύση στυφή

Σαν την πίκρα που αφήνουν αμανάτι τα "όχι" και τα "αντίο"

Η κιθάρα τούτη είναι πολύ ψηλά κουρδισμένη, τεντωμένες οι χορδές!

Αυτό για να φωτίζεται σαν τον ήλιο όταν οι άλλοι παίζουν χαρούμενες κλίμακες

Επίσης για να μην θολώνει από τους καημούς και τις λύπες, με τις μινόρε συγχορδίες

Βέβαια θέλει μαλακά με την πένα

Αντέχει πολλά αλλά δεν απέχει πολύ η ώρα που θα σπάσει κάποια χορδή -ακόμα και η ρε! -

Και έχει χορδές που σπάνε με θόρυβο

Τη στιγμή που δεν το περιμένεις.

[κιθάρα, σύνθεση: socos/φωνή:Μαρίνος Τζιάρος/ποίηση: Ντίνος Χριστιανόπουλος]

Ποιήματα 5

 

2001: Η Οδύσσεια του Διαστήματος

Ξεφύτρωσα μέσα από το Χάος

Από το σκοτάδι και την σκόνη της ερήμου

Με έδιωξαν με γρυλίσματα και απειλητικές γροθιές

Επέστρεψα και τους έδιωξα αφού ξεπάστρεψα τον αρχηγό τους Χάρη στη γνώση που κατέκτησα τυχαία

Μια γνώση που εντόπισα στα απομεινάρια της νεκρής ζωής

Χιλιετηρίδες αργότερα αναμετρήθηκα στο Κενό με το Δημιούργημά μου και βγήκα νικητής

Τι κέρδισα;

Λούστηκα σε πρωτόφαντα και ηχηρά χρώματα

Η ύπαρξή μου τεντώθηκε στα όριά της

Διάνυσα δεκαετίες σε λίγα λεπτά και

Ξαπλωμένος στο νεκροκρέβατο

Ξαναγεννήθηκα

Και έγινα ένα με το Όλον

Έγινα το Άπειρο

Έγινα το Παν!

Ποιήματα 4

 

Εκείνος

Ψάχνω μια φλόγα να ζεστάνω τον άστεγο που κρύβεται βαθιά μέσα μου

Λίγο ψωμί για να ταΐσω τον άπορο που μέσα μου κρύβεται και δεν προλαβαίνει να ελπίζει σε καλύτερες ημέρες καθώς λιμοκτονεί

Ψάχνω ακόμα μια καρέκλα για τον απόκληρο που κανείς δεν σκέφτηκε να φωνάξει στο γλέντι αλλά εκείνος για κάποιο μυστήριο λόγο ήρθε και ψάχνει αμήχανα να βρει μέρος να κάτσει πασχίζοντας να φανεί άνετος

Είναι εκείνος που ήθελε αλλά δεν τόλμησε

Εκείνος που ήθελε τόλμησε αλλά υπολόγισε λαθεμένα

Είναι πάλι εκείνος που δεν το πήρε είδηση και όταν το πήρε είδηση ήταν πια αργά

Είναι τέλος εκείνος που θα κουβαλάει το Κενό Εντός εφ’ όρου ζωής και θα πασχίζει να μάθει να ζει με αυτό εφ’ όρου ζωής

Πίνακας που βρέθηκε τυχαία στο διαδίκτυο
Αγνώστου δημιουργού