Περιμένοντάς την

Τι είν' αυτό που με κάνει να τρέμω
Να σπαρταράω στην απόχη;
Τι είν' αυτό που γεμίζει με θλίψη την ψυχή μου
Σαν το Αηδόνι του Αυτοκράτορα
Μέσα στο χρυσό κλουβί του;

Είναι μια αόρατη αλυσίδα
Άυλη
Πηχτή σαν το πούσι
Που ανεβαίνει το ξημέρωμα
Και κολλάει στις αρθρώσεις
Σαν μέγγενη τις σφίγγει
Μαζί με την καρδιά μου

Με δυσκολία ανασαίνω
Τα πνευμόνια μου μόλις και μετά βίας
Γεμίζουν με αέρα
Μα έρχεται μια στιγμή
Που σαν ονείρωξη με ανταμείβει
Για μια στιγμή στέκω
Αιωρούμαι στα ουράνια
Πρίγκιπας στο στερέωμα
Νιώθω ότι θα την κατακτήσω
Και θα κάνω το κορμί της να τρέμει
Και κάθε πόρος της θα μοσχοβολήσει
Οσμές από βότανα του δάσους
Και μέσα στον κόλπο της
Ζεστά
Θα με φυλάξει

Και αυτό μου δίνει κουράγιο
Να συνεχίσω