Χωρίς ανούσιους μελοδραματισμούς μπαίνω κατευθείαν στο "ψητό": Πριν από ένα περίπου μήνα κυκλοφόρησε ένα ακόμα album σε μορφή CD. "Ε και;" θα μου πεις, "τόσα και τόσα βγαίνουν"... Δε νομίζω όμως πως κάτι τέτοιο έχει κάποιο άλλο αποτέλεσμα, από το να απαξιώνει μια μύχια και αρχέγονη ανάγκη του ανθρώπου. Ποια είναι αυτή; Μα, φυσικά, η ανάγκη για καλλιτεχνική δημιουργία, αυτή η ανάγκη του ανθρώπου να αφήσει, όπως είπε κάποιος που-φευ- αγνοώ, το σημάδι του στο χρόνο! Αυτή η τόσο ανθρώπινη ανάγκη, είναι ταυτόχρονα και δικαίωμα κάθε ανθρώπινης ύπαρξης. Όταν, μάλιστα, αυτή η αυτο-έκφραση συνοδεύεται από ταλέντο, φροντίδα, παιδεία, προχωρημένη γνώση τεχνικής και, πάνω απ'όλα, ειλικρίνεια, τότε έχουμε περιπτώσεις σαν το CD που σου έλεγα πιο πάνω και το οποίο αποτελεί το δισκογραφικό ντεμπούτο του Πρεβεζάνου τραγουδοποιού και φίλου Ντίνου Γιαννακού!
Αν είσαι κάτοικος της Πρέβεζας, δεν νομίζω πως περίμενες εμένα για να μάθεις ποιος είναι ο Ντίνος...Τον έχεις δει τόσες φορές να τραγουδά είτε συνοδεία μουσικών, είτε, πολύ συχνά μόνο με την κιθάρα του να τραγουδά με την αιώνια νεανική φωνή του, εκτός από τα τραγούδια του, και πολλά του Σωκράτη Μάλαμα, που γνωρίζω πως τόσο αγαπά!
Για 'σένα που δεν κατοικείς στη "Jamaica της Ελλάδας", να μερικές πληροφορίες:
Ο Ντίνος Γιαννακός είναι ένα παιδί που μεγάλωσε στην Πρέβεζα και όταν αποφοίτησε από κάποιο από τα τρία Λύκεια της πόλης, σπούδασε μουσική στο Ιόνιο Πανεπιστήμιο. Τα τελευταία χρόνια διδάσκει μουσική σε τοπικά σχολεία της Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης ως Αναπληρωτής Καθηγητής, ενώ φέτος δίδαξε σε σχολείο της Χαλκίδας. Εννοείται πως ποτέ δε σταμάτησε να παίζει μουσική, κατ'οίκον ή/και σε κάποιο μπαρ της Πρέβεζας, καθώς, επίσης, και να αρθρώνει το δικό του λόγο...
Πέρυσι το Καλοκαίρι ήταν, στο Φεστιβάλ Ποδοσφαίρου που οργάνωσε η Ποδοσφαιρική Οργάνωση Πρέβεζας Αλληλεγγύη, που άκουσα δικό του τραγούδι. Ήταν το "Αλληλεγγύη", όπου ο Ντίνος "ντύνει" μουσικά τους τόσο γνήσιους και, γι'αυτό αξιέπαινους στίχους του φίλου δημοσιογράφου Πάνου Τσόγκα. Το πρώτο πράγμα που μου έκανε εντύπωση, ήταν η αντίστιξη ανάμεσα στα πύρινα και ξεσηκωτικά λόγια και την φαινομενικά χαλαρή ρυθμική υποστήριξη του τραγουδιού. Γράφω "φαινομενικά" καθώς ακόμα και τώρα σε κάθε ακρόαση του άσματος, αντιλαμβάνομαι πως κάτι σιγοβράζει...
Φυσικά η "Αλληλεγγύη" δεν είναι ο μόνος λόγος να αποκτήσει και να εκτιμήσει κάποιος το album, που παραλίγο να ξεχάσω να κατονομάσω-λέγεται "Ό,τι μου κρύβει τον ίσκιο". Και τα εννέα τραγούδια που το αποτελούν είναι τέτοια θα κρατήσουν παρέα σε όποιον/α αγαπά αυτό που οι περισσότεροι αποκαλούν "έντεχνο rock", αλλά εγώ προτιμώ να ονομάζω "ηλεκτρικό ελληνικό τραγούδι". Οι πλούσιες ενορχηστρώσεις και εναλλαγές από την ευαίσθητη ακουστική μπαλάντα ως το Ελληνικό Rock των τελευταίων χρόνων, δημιουργούν μια ποικιλομορφία υφών(sic) και διαθέσεων, που είναι καλοδεχούμενη, καθώς "ξορκίζει" το φάντασμα της, αρκετές φορές, ισοπεδωτικής ομοιομορφίας, που, δυστυχώς, συναντάται πάρα πολύ συχνά σε κυκλοφορίες εντός και εκτός των συνόρων εδώ και, ανησυχητικά, πολλά χρόνια...
Υπεύθυνοι για τις ενορχηστρώσεις είναι ο Ντίνος και ο Κώστας Παρίσσης, κιθαρίστας των αγαπημένων Υπογείων Ρευμάτων. Όλα τα τραγούδια είναι σε μουσική και στίχους του Γιαννακού, με την εξαίρεση τριών κομματιών στα οποία την ευθύνη για τους στίχους έχουν οι Πάνος Τσόγκας, Φώτης Γιαννακόπουλος και Χαρά Παππά αντίστοιχα. Τέλος να επισημάνω πως ανάμεσα στους μουσικούς βρίσκουμε και δύο Πρεβεζάνους: Το Νίκο Λιόντο στο βιολί και τον καταξιωμένο εδώ και χρόνια Αποστόλη Βαγγελάκη στα πνευστά!
Εν κατακλείδι, Ντίνο σε χιλιο-ευχαριστώ για τις όμορφες μουσικές και τις ειλικρινείς ιστορίες σου! Τα καλύτερα έρχονται!!!
"Αλληλεγγύη" Ντίνος Γιαννακός
Αν είσαι κάτοικος της Πρέβεζας, δεν νομίζω πως περίμενες εμένα για να μάθεις ποιος είναι ο Ντίνος...Τον έχεις δει τόσες φορές να τραγουδά είτε συνοδεία μουσικών, είτε, πολύ συχνά μόνο με την κιθάρα του να τραγουδά με την αιώνια νεανική φωνή του, εκτός από τα τραγούδια του, και πολλά του Σωκράτη Μάλαμα, που γνωρίζω πως τόσο αγαπά!
Για 'σένα που δεν κατοικείς στη "Jamaica της Ελλάδας", να μερικές πληροφορίες:
Ο Ντίνος Γιαννακός είναι ένα παιδί που μεγάλωσε στην Πρέβεζα και όταν αποφοίτησε από κάποιο από τα τρία Λύκεια της πόλης, σπούδασε μουσική στο Ιόνιο Πανεπιστήμιο. Τα τελευταία χρόνια διδάσκει μουσική σε τοπικά σχολεία της Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης ως Αναπληρωτής Καθηγητής, ενώ φέτος δίδαξε σε σχολείο της Χαλκίδας. Εννοείται πως ποτέ δε σταμάτησε να παίζει μουσική, κατ'οίκον ή/και σε κάποιο μπαρ της Πρέβεζας, καθώς, επίσης, και να αρθρώνει το δικό του λόγο...
Πέρυσι το Καλοκαίρι ήταν, στο Φεστιβάλ Ποδοσφαίρου που οργάνωσε η Ποδοσφαιρική Οργάνωση Πρέβεζας Αλληλεγγύη, που άκουσα δικό του τραγούδι. Ήταν το "Αλληλεγγύη", όπου ο Ντίνος "ντύνει" μουσικά τους τόσο γνήσιους και, γι'αυτό αξιέπαινους στίχους του φίλου δημοσιογράφου Πάνου Τσόγκα. Το πρώτο πράγμα που μου έκανε εντύπωση, ήταν η αντίστιξη ανάμεσα στα πύρινα και ξεσηκωτικά λόγια και την φαινομενικά χαλαρή ρυθμική υποστήριξη του τραγουδιού. Γράφω "φαινομενικά" καθώς ακόμα και τώρα σε κάθε ακρόαση του άσματος, αντιλαμβάνομαι πως κάτι σιγοβράζει...
Φυσικά η "Αλληλεγγύη" δεν είναι ο μόνος λόγος να αποκτήσει και να εκτιμήσει κάποιος το album, που παραλίγο να ξεχάσω να κατονομάσω-λέγεται "Ό,τι μου κρύβει τον ίσκιο". Και τα εννέα τραγούδια που το αποτελούν είναι τέτοια θα κρατήσουν παρέα σε όποιον/α αγαπά αυτό που οι περισσότεροι αποκαλούν "έντεχνο rock", αλλά εγώ προτιμώ να ονομάζω "ηλεκτρικό ελληνικό τραγούδι". Οι πλούσιες ενορχηστρώσεις και εναλλαγές από την ευαίσθητη ακουστική μπαλάντα ως το Ελληνικό Rock των τελευταίων χρόνων, δημιουργούν μια ποικιλομορφία υφών(sic) και διαθέσεων, που είναι καλοδεχούμενη, καθώς "ξορκίζει" το φάντασμα της, αρκετές φορές, ισοπεδωτικής ομοιομορφίας, που, δυστυχώς, συναντάται πάρα πολύ συχνά σε κυκλοφορίες εντός και εκτός των συνόρων εδώ και, ανησυχητικά, πολλά χρόνια...
Υπεύθυνοι για τις ενορχηστρώσεις είναι ο Ντίνος και ο Κώστας Παρίσσης, κιθαρίστας των αγαπημένων Υπογείων Ρευμάτων. Όλα τα τραγούδια είναι σε μουσική και στίχους του Γιαννακού, με την εξαίρεση τριών κομματιών στα οποία την ευθύνη για τους στίχους έχουν οι Πάνος Τσόγκας, Φώτης Γιαννακόπουλος και Χαρά Παππά αντίστοιχα. Τέλος να επισημάνω πως ανάμεσα στους μουσικούς βρίσκουμε και δύο Πρεβεζάνους: Το Νίκο Λιόντο στο βιολί και τον καταξιωμένο εδώ και χρόνια Αποστόλη Βαγγελάκη στα πνευστά!
Εν κατακλείδι, Ντίνο σε χιλιο-ευχαριστώ για τις όμορφες μουσικές και τις ειλικρινείς ιστορίες σου! Τα καλύτερα έρχονται!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου