Rock'n'Roll στην Πρέβεζα στα 90s Vol.8 Μιχάλης Μίχος

Όπως σου έχω, ήδη, γράψει, η ροκ σκηνή της Πρέβεζας δε στηριζόταν αποκλειστικά στα παιδιά που απάρτιζαν τις μπάντες. Μέρος της και μάλιστα ζωτικό ήταν και οι πιτσιρικάδες, τότε, ραδιοφωνικοί παραγωγοί που είχαν το θάρρος να εκτεθούν, μέσω του μικροφώνου, στο αρκετά σημαντικό σε αριθμό, για τα δεδομένα της μικρής μας πόλης, νεανικό κοινό.

 Πολλά θα μπορούσα να αναφέρω επαινώντας όλους και όλες που έπαιζαν ροκ, ελληνικό και ξένο, εκείνη την εποχή. Θα περιοριστώ στα εξής δύο: Πρώτα-πρώτα, όλα αυτά τα παιδιά, προκειμένου να εφοδιαστούν τους δίσκους βινυλίου, CD, ακόμα και τις κασέτες, ώστε να στήσουν τις εκπομπές τους, ξόδευαν ένα σωρό χρήματα από το πενιχρό, συνήθως, χαρτζιλίκι τους, χωρίς να προσδοκούν το παραμικρό οικονομικό αντάλλαγμα, παρά μόνο με το φιλότιμό τους.
Δεύτερον, αποτελούσαν πηγές ενημέρωσης για όλους τους υπόλοιπους, κρατώντας, την ίδια στιγμή, συντροφιά, σπάζοντας την "ανία, βαρεμάρα" της επαρχίας..

Ο Μιχάλης Μίχος είναι ένα από αυτά τα ορεξάτα παιδιά με παρουσία, τότε, σε τρεις, διαδοχικά, ραδιοφωνικούς σταθμούς:
Τη Δημοτική Ραδιοφωνία Πρέβεζας 87.9, Ράδιο Πρέβεζα 91,3 και Ράδιο Νικόπολη 93,4 (όλοι στα FM).
Σπούδασε Πληροφορική στο Πανεπιστήμιο του Πόρτσμουθ, στο Ηνωμένο Βασίλειο, αποτελώντας ιδρυτικό στέλεχος του Avopolis.gr! Όταν γύρισε στην Ελλάδα, αρχικά εργάστηκε σε Τηλεόραση και Ραδιόφωνο της Αθήνας. Κατόπιν επέστρεψε στην Πρέβεζα, όπου πλέον είναι συνιδιοκτήτης του Energy Media Group με το οποίο δραστηριοποιείται ως δημοσιογράφος στο διαδίκτυο και το Ραδιόφωνο.

Ο λόγος στο Μιχάλη:

Όσοι ασχοληθήκαμε με το  ραδιόφωνο μέσα στη δεκαετία του 90, στην Πρέβεζα είχαμε ένα τρομερό προνόμιο: κάναμε σε «επαγγελματικούς» σταθμούς, «ερασιτεχνικό» ραδιόφωνο! Και εξηγούμαι: είτε από άγνοια, είτε από μεράκι, είτε από ιδεολογία βρέθηκαν στο τιμόνι των σοβαρών σταθμών της πόλης άνθρωποι οι οποίοι άνοιξαν τα μικρόφωνα σε νέα παιδιά και τους έδωσαν ώρες στον αέρα με κριτήριο όχι πόσο εμπορικό είναι αυτό που μεταδίδουν αλλά πόσο γουστάρουν αυτό που κάνουν! Όταν πήγαινες τότε να κάνεις εκπομπή η ερώτηση που σου έκαναν ήταν για πόσες εκπομπές έχεις μουσική ώστε να μην χρειαστεί να επαναλάβεις κάποιο τραγούδι. Μάλιστα μια περίοδο κατέθετες στο τέλος της εκπομπής σου και την playlist που έπαιξες προκειμένου να ελεγχθείς ότι δεν επαναλαμβάνεσαι! Θυμάμαι από εκείνη την εποχή χαρακτηριστικά την εκπομπή του Νίκου Νικολαίδη το «Μήνυμα» στο Ράδιο Ήπειρος ή τον Νίκο Σαμιώτη με τις «αφορμές για ανταρσία» πρώτα στο Ραδιο Ήπειρος –στα τελειώματά του, καθώς μέσα στη δεκαετία του 90 ο σταθμός έβαλε οριστικό λουκέτο- και στη συνέχεια στο Ράδιο Πρέβεζα με τηλέφωνα και κόσμο να ακούει και να δημιουργεί πανικό, να παίζουν στον αέρα σχήματα από την ελληνική σκηνή της εποχής από Panx Romana μέχρι Υπόγεια Ρεύματα και από Γιώργο Τσίγκο μέχρι Παύλο Σιδηρόπουλο! Εγώ τότε μαζί με το Αποστόλη Ντούσια στην αρχή και συνέχεια μόνος μου είχα ξεκινήσει εκπομπές στο Δημοτικό Ραδιόφωνο. Μεσημέρι Κυριακής αρχικά και με προσθήκες ωρών στη συνέχεια με εμμονές στο ελληνόφωνο ροκ της εποχής.

Αρχικά μάλιστα θυμάμαι στην πρώτη μας εκπομπή είχαμε ξεκινήσει με το τραγούδι «Αντίθετα στη Ροή» από τους Λευκή Συμφωνία. Τυχαία επιλογή που είχε γίνει τελικά για τα επόμενα χρόνια το σήμα και όνομα της εκπομπής. Κάποια στιγμή μάλιστα βρεθήκαμε τότε στο Ράδιο Πρέβεζα «μεταγραφή» στην ώρα που μόλις μια βδομάδα πριν έπαιζε ο Σαμιώτης (νομίζω Σάββατο απόγευμα, έχουν περάσει και 20 χρόνια), δε θα ξεχάσω αυτό που γινόταν με τηλέφωνα και συμμετοχή του κοινού. Εκατοντάδες τηλέφωνα που ζητούσαν από Τρύπες μέχρι… Γενιά του Χάους! Και να παίζουν Σάββατο απόγευμα στον αέρα! Εποχές σίγουρα πιο… ροκ!

Μια εκπομπή τότε προκειμένου να βγει στον αέρα απαιτούσε χρόνο και προετοιμασία, καθώς δεν υπήρχαν οι υποδομές και οι τεχνολογικές δυνατότητες που σήμερα είναι αυτονόητες. Στο δημοτικό ραδιόφωνο υπήρχε θυμάμαι υπολογιστής για τις διαφημίσεις από πολύ νωρίς στη δεκαετία του 90. Μόνο για διαφημίσεις, χωρίς internet ή κάποια άλλη ουσιαστική βοήθεια σε μια εκπομπή. Στα άλλα ραδιόφωνα της εποχής ακόμη και τις διαφημίσεις τις παίζαμε με κασέτα. Για πληροφορίες δε για τη μουσική, τα σχήματα ή τις κυκλοφορίες χρειαζόταν σημειώσεις… Μια ωραία ιστορία που δείχνει τις δυσκολίες ακόμη και σε απλά θέματα όταν τότε κάναμε ραδιόφωνο έχει να κάνει με μια συνέντευξη που θέλαμε να κάνουμε γύρω στο 98 στους Panx Romana που τότε είχαν βγάλει το mini lp «Κράτος Κλειστον». Είχαμε συνεννοηθεί με το συγκρότημα, μας είχαν δώσει το σταθερό τηλέφωνο στην Αθήνα για να μιλήσουμε αλλά οι υπεύθυνοι του σταθμού ήταν απόλυτοι: μόνο σταθερά τοπικά επιτρεπόταν να καλέσουμε από το στούντιο! Υπεραστικά και κινητά ήταν κλειδωμένα. Για να λύσουμε το πρόβλημα αναγκαστήκαμε να γυρίσουμε εκτροπή το σταθερό του σπιτιού μας στο τηλέφωνο του συγκροτήματος για να καλέσουμε στο σταθερό του σπιτιού μας και με την εκτροπή να καταφέρουμε να μιλήσουμε… Στην εποχή της τεχνολογίας, της πληροφορίας και της επικοινωνίας που ζούμε, οι νεότεροι δεν μπορούν να αντιληφθούν αυτού του είδους τις δυσκολίες.

Πρέπει να θυμίσω δε ότι την περίοδο που μιλάμε για να βρούμε μουσική κάναμε κυριολεκτικά αγώνα. Εγώ τότε μιλούσα θυμάμαι πολύ με τον Θοδωρή τον Κριθάρη που είχε την ανεξάρτητη δισκογραφική Wipe Out (Panx Romana, τον πρώτο από Διάφανα Κρίνα, επανέκδοση Γενιά του Χάους κτλ) παράλληλα πέρα από τις δικές του κυκλοφορίες μας έστελνε κάθε 3 μήνες περίπου μια φωτοτυπία με τις κυκλοφορίες της περιόδου στη σκηνή και παραγγέλναμε με αντικαταβολή. Στις καλές κυκλοφορίες που μπορεί να μας ενδιαφέρουν μας τηλεφωνούσε προκειμένου να μας ενημερώσει. Και φυσικά μετά έπαιζε η αντιγραφή μόλις μαθαίναμε ότι κάποιος έχει προμηθευτεί κάτι αξιόλογο!

Αυτή την περίοδο στην Πρέβεζα μέσα σε αυτό το κλίμα έχουμε και μπάντες, από νέα παιδιά οι περισσότερες που δημιουργούν τοπική σκηνή και μάλιστα δυνατή! Ρωγμές, που ήταν για την πόλη το κάτι παραπάνω, Bad apples, Red Motor toy, Δραπέτες, Ρέζους Αρνητικό, Nasal Spray, Ελεύθερη Βούληση είναι κάποιες μόνο από τις μπάντες που θυμάμαι, με παρουσία, demo, live εμφανίσεις, πρόβες, φεστιβάλ!

Υπήρχε φυσικά και το κοινό, υπήρχαν και οι χώροι που βοηθούσαν –και βοηθιόνταν- στην κατάσταση. Το Παρασκήνιο στο οποίο όλοι μας έχουμε ζήσει μοναδικά live που νόμιζες ότι θα καταρρεύσει το πάτωμα, στο Noname, το Ζενίθ (καλά το θυμάμαι το όνομα(;). Υπήρχε όμως νομίζω μια ολόκληρη γενιά που γαλουχηθήκαμε με περισσότερο «ροκ» ακούσματα και ακόμη και σήμερα από αυτό όλοι κάτι έχουμε κρατήσει στην καθημερινή μας ζωή, στον τρόπο που σκεφτόμαστε και αντιλαμβανόμαστε τα πράγματα…

Λευκή Συμφωνία "Αντίθετα στη Ροή".

Σήμα και τίτλος της ραδ. εκπομπής του Μιχάλη Μίχου στα 90s.