Σχετικά με τον «Αστακό» και το δημιουργό του.

Η φετινή σεζόν για την Κινηματογραφική Λέσχη Πρέβεζας ξεκίνησε με μια ταινία-τον «Αστακό» του Γιώργου Λάνθιμου- που κουβαλούσε μια βαριά περγαμηνή (sic). Το περίφημο βραβείο στο Φεστιβάλ των Καννών! Ένα βαρύτιμο έπαθλο, σε κάθε περίπτωση. Να θυμίσω ότι κατά το παρελθόν το έχει αποσπάσει ο αξέχαστος Θεόδωρος Αγγελόπουλος.

Αυτός ήταν ο μοναδικός λόγος για τον οποίο επέλεξα να παρακολουθήσω την ταινία του Λάνθιμου, μιας και ο πολυσυζητημένος «Κυνόδοντας» μου είχε προκαλέσει αρνητικά συναισθήματα… Το ίδιο συνέβη και με τον «Αστακό»!

Ο βασικότερος λόγος έχει να κάνει με την αισθητική του όλου πράγματος. Παρά το αναμφισβήτητο γεγονός πως οι δύο ταινίες είχαν, νοηματικά, να θίξουν πράγματα (ο «κυνόδοντας» το ασφυκτικό και νοσηρό περιβάλλον στα απομακρυσμένα προάστια του Λεκανοπεδίου της Αττικής, ο «αστακός» τις επιβεβλημένες και, γι αυτό, πιεστικές κοινωνικές συμβάσεις)-και το έκαναν-, ωστόσο τα θετικά σταματούν εκεί.

Και στις δύο περιπτώσεις δεν φαίνεται κάποιο στοιχείο, που να φανερώνει ότι πρόκειται για καλλιτεχνικό δημιούργημα και όχι ξερή αποτύπωση της περιγραφόμενης πραγματικότητας (κυνόδοντας) ή μια ανερμάτιστη και άνευ οράματος σπατάλη χρημάτων στην παραγωγή, παρά μόνο, με μοναδικό στόχο να προκαλέσει… Θα μου πεις «και η πρόκληση στο παιχνίδι είναι» Θα σου απαντήσω «ο μόνος που κατάφερνε να προκαλεί και ταυτόχρονα να συνεπαίρνει τους ανοιχτόμυαλους θεατές, ήταν ο Πιέρ Πάολο Παζολίνι».

Το πρόβλημα, αν θέλω να είμαι δίκαιος, δεν είναι μόνο του Λάνθιμου…

Προ μηνών ξανά-παρακολούθησα σε συνδρομητικό κανάλι το Wings of Desire.το ανεπανάληπτο αριστούργημα του Βιμ Βέντερς. Στην ταινία, τούτη, συναντούσες ποίηση στο σενάριο, στην αφήγηση, στη φωτογραφία, στη σκηνοθεσία, παντού! Αυτό, φυσικά, ίσχυε και στις ταινίες του Αγγελόπουλου, όπου οι αργοί ρυθμοί, στην ουσία, έδιναν στο θεατή τη δυνατότητα να σκεφτεί ή έστω να απολαύσει τις ονειρικές εικόνες.

Δυστυχώς, σήμερα τέτοιες ταινίες, δεν βλέπω να βγαίνουν, παρά μόνο με κάποιες εξαιρέσεις με λαμπρότερο παράδειγμα τις παραγωγές από τη Μέση Ανατολή! Στη Δύση έχει εδραιωθεί ένας ισοπεδωτικός κυνισμός που μόνο γόνιμος δεν είναι. Αντίθετα, στις κινηματογραφικές σχολές της Ανατολής δραστηριοποιούνται δημιουργοί που έχουν όραμα, το οποίο ναι, μεν, πατάει στην καθημερινότητα της κάθε χώρας, αλλά έχει επίγνωση του ότι είναι όραμα Καλλιτεχνικό. Ότι ρόλος του καλλιτεχνήματος είναι να διασκεδάσει, να προβληματίσει, ενίοτε να ταρακουνήσει και στο τέλους να ανακουφίσει, αφήνοντας να διαφαίνεται κάποια προοπτική!

Κλείνοντας, προτείνω δύο δημιουργούς-Έλληνες-που κατά την προσωπική μου γνώμη προάγουν την ημεδαπή Κινηματογραφική Τέχνη. Ο ένας είναι ο Τάσος Μπουλμέτης που παράγει υψηλού επιπέδου εμπορικό σινεμά, με τον πρόσφατο «Νοτιά» να με έχει κερδίσει. Ο δεύτερος είναι ο Ελληνοκύπριος Γιάννης Οικονομίδης. Ένας ιδιοσυγκρασιακός δημιουργός, του οποίου κάθε ταινία είναι και ένα επίτευγμα!

«Του κύκλου τα γυρίσματα». Παράσταση του Μουσικού Σχολείου Πρέβεζας στη Σκηνή του Θεάτρου Τέχνης Καρόλου Κουν.

Τομή στην Ενημέρωση, Πέμπτη 24-11-2016.

Το Μουσικό Σχολείο της πόλης μας, αρκετά συχνά, μας εκπλήσσει ευχάριστα με τις δραστηριότητες των μαθητών του. Μια άλλη ευχάριστη έκπληξη, αποτελεί θέμα της στήλης στο φύλλο αυτής της εβδομάδας.

Το Σάββατο, λοιπόν, 26 Νοέμβρη οι μαθητές του σχολείου, συνοδευόμενοι από τους καθηγητές τους θα βρίσκονται στην Αθήνα και θα έχουν την ευκαιρία να παρουσιάσουν στο αθηναϊκό κοινό την περυσινή μουσικοθεατρική παράσταση «του κύκλου τα γυρίσματα». Επιπρόσθετα αξίζει να τονιστεί πως η εν λόγω παράσταση θα δοθεί στη θρυλική Σκηνή του Θεάτρου Τέχνης του αξέχαστου Καρόλου Κουν!

Η παράσταση «ανέβηκε» πρώτη φορά στην Πρέβεζα, πέρυσι-όπως προανέφερα-και συγκεκριμένα στην αίθουσα της Θεοφανείου, τη 16^η Απρίλη και, ακριβώς, την επομένη στο Αρχαίο Θέατρο της Κασσώπης. Για την ακρίβεια, παρουσιάστηκε ένα μέρος μονάχα, μιας και οι μαθητές του σχολείου είχαν βρεθεί στον αρχαιολογικό χώρο στα πλαίσια της εκδήλωσης του «Διαζώματος», «τα σχολεία υιοθετούν, η κοινωνία αγκαλιάζει». Εκεί τα παιδιά ξεναγούσαν συμμαθητές τους στο χώρο με έναν πρωτότυπο τρόπο, μέσω δρώμενων. Πρέπει, επίσης, να προσθέσω πως οι νεαροί μας φίλοι εκείνη την ημέρα παρουσίασαν μία πράξη από την «Ελένη» του Ευριπίδη, ενώ, ακόμα, μαθητές Λυκείου από τη γειτονική Φιλιππιάδα χάρισαν στους παρευρισκόμενους μια παρουσίαση μέρους από το απόλυτο αριστούργημα της Κλασσικής Αρχαιότητας, την «Αντιγόνη» του Σοφοκλή.

Ανάμεσα στους θεατές ήταν και μέλη του «Διαζώματος» που, προφανώς εντυπωσιάστηκαν από το μέρος του «κύκλου…» που παρακολούθησαν. Γι αυτό το λόγο, άλλωστε, η παράσταση του Σαββάτου στην Αθήνα πραγματοποιείται υπό τη σκέπη του προαναφερθέντος Σωματείου Πολιτών!

Πριν κλείσω πρέπον είναι να αναφερθούν δυο πράγματα, σχετικά με την παράσταση. Όπως καταλαβαίνει κανείς από το Πρόγραμμα, πρόκειται για μια παρουσίαση του κύκλου της ζωής, που στηρίζεται στο αρχετυπικό τρίπτυχο Γέννηση-Έρωτας-Θάνατος. Τα τρία στοιχεία που, αν θέλετε, αποτελούν και δημιουργούν το ίδιο το φαινόμενο της ζωής. Η αφήγηση πλαισιώνεται από «λίγα λόγια και ένα ποίημα του Γιώργου Σαραντάρη», όπως αναγράφεται στο πρόγραμμα, ενώ κάθε ενότητα αποτελείται από το σχετικό κείμενο και ένα ταιριαστό, κάθε φορά παραδοσιακό τραγούδι. Ευνόητο είναι πως τα τραγούδια ερμηνεύονται ζωντανά από τους ίδιους τους μαθητές!

Κλείνοντας να δώσω συγχαρητήρια στους υπεύθυνους, για την παράσταση, καθηγητές, Κατερίνα Μαυροδή και Κοσμά Μαρκή. Ακόμα οφείλω να ευχαριστήσω τη Διευθύντρια του Μουσικού Σχολείου Πρέβεζας κ. Ελένη Συνεσίου για το χρόνο που μου αφιέρωσε, ώστε να μου δώσει τις απαραίτητες πληροφορίες.

Και, βέβαια, πολλά μπράβο και καλή επιτυχία στα ίδια τα παιδιά!!!   

ΓΕΛΙΟ ΚΑΙ ΠΑΡΑΝΟΙΑ…ΣΤΗΝ ΠΡΕΒΕΖΑ!!!

"Τομή στην Ενημέρωση" Πέμπτη 17-11-2016

Τη Δευτέρα που μας πέρασε, όσοι βρεθήκαμε στο Κάστρο του Αγίου Ανδρέα, είχαμε την ευκαιρία να ζήσουμε μια πρωτιά! Είμαι, σχεδόν, σίγουρος πως δεν έχει ξαναπαρουσιαστεί stand-up comedy στην Πρέβεζα-εννοείται ότι αν κάποιος αναγνώστης ή κάποια αναγνώστρια γνωρίζει κάτι διαφορετικό, θα χαρούμε ειλικρινά να μας πληροφορήσει!

Κατά τα φαινόμενα, λοιπόν, οι Στέλιος Ανατολίτης και Βασίλης Κατέρης ήταν οι πρώτοι stand-up κωμικοί που έδωσαν παράσταση στη πόλη μας. Και είμαι σίγουρος πως όσοι βρέθηκαν και παρακολούθησαν την παράσταση, τούτη, θα τους μείνει αξέχαστη, εμού συμπεριλαμβανομένου!

Πριν από την παράσταση είχα την ευκαιρία να συνομιλήσω στο καμαρίνι με τους δύο καλλιτέχνες και, αληθινά, εντυπωσιάστηκα από πολλά στοιχεία τους: τόσο ο είκοσι εννέα ετών Στέλιος, όσο και ο μόλις είκοσι δύο ετών Βασίλης, είναι δυο παιδιά έντονα συνειδητοποιημένα σχετικά με το τι κάνουν, γιατί επιλέγουν να το κάνουν και ποιος είναι ο καλύτερος τρόπος να το πραγματοποιήσουν. Έχουν άρτια γνώση της παράδοσης της τέχνης που υπηρετούν, η οποία έλκει την καταγωγή της στις Ηνωμένες Πολιτείες και στη χώρα μας έκανε έντονη εμφάνιση γύρω στο 2000 με τις Νύχτες Κωμωδίας στην Αθήνα.

Ιδιαίτερη εντύπωση μου έκανε κάτι που επεσήμανε ο Στέλιος σχετικά με τη stand-up comedy. Ότι, δηλαδή, όσον αφορά στον MC (Master of Ceremony, είναι ο επίσημος τίτλος του stand-up κωμικού-μετά πέρασε στους hip hop ριμαδόρους) αποτελεί ένα είδος ψυχανάλυσης και, θα προσθέσω, ενδοσκόπησης!

Στην παράσταση ήταν και οι δύο απολαυστικότατοι! Παρακολουθώντας την πρόζα τους, είδαμε να περνάνε μπροστά μας ένα σωρό φιγούρες και φυσιογνωμίας της χώρας μας με έμφαση σε εκείνες που, φαντάζομαι, συναντάς συχνότερα στη βόρεια Ελλάδα και τη Θεσσαλονίκη τόπος προέλευσης του Στέλιου και του Βασίλη. Κανείς τους δεν έκανε οικονομία σε ανελέητο αυτοσαρκασμό και βιτριολικό χιούμορ!

Κλείνοντας εύχομαι να τους ξαναδούμε στην πόλη μας καθώς και άλλους ομότεχνούς τους. Επίσης πολλά μπράβο στο Θεατρικό Εργαστήρι Πρέβεζας, υπό τη σκέπη του οποίου πραγματοποιήθηκε η παράσταση.

Τέλος, πολλά ευχαριστώ, για άλλη μια φορά στη φίλη Γεωργία Ντούσια για το φωτογραφικό υλικό!!

Κώστας Καλέντζης: έκθεση στα Γιάννενα

"Τομή στην Ενημέρωση", 10-11-2016, Πρέβεζα.

Η Πρέβεζα …εκτός των τοιχών!!!

Όπως έχετε ήδη ενημερωθεί, αυτές τις μέρες ο εκλεκτός συντοπίτης μας κ.Κώστας Καλέντζης, παρουσιάζει έργα του στην «Αναδρομική έκθεση συμβατικής ζωγραφικής και ζωγραφικής σε tablet». Όλοι οι Πρεβεζάνοι γνωρίζουν την έντονη ενασχόληση του κ.Καλέντζη με τα εικαστικά. Άλλωστε είναι γνωστό το ατελιέ του στη Δαρδανελλίων, στο Ιστορικό Κέντρο, ατελιέ, το οποίο λειτουργεί παράλληλα και ως εκθεσιακός χώρος.

Ομολογώ πως η ιδέα να δω πίνακες ζωγραφικής σε tablet, μου κίνησε την περιέργεια! Έτσι ταξίδεψα στα Γιάννενα, όπου, στον Εκθεσιακό Χώρο του Πνευματικού Κέντρου του Δήμου Ιωαννιτών, λαμβάνει χώρα η ως άνω έκθεση. Οι εντυπώσεις μου; Εξαιρετικές! Η θέαση μόνο των εκτιθέμενων έργων, μαρτυρούν ότι ο δημιουργός, πέρα από το αναμφισβήτητο και απαραίτητο ταλέντο, διαθέτει γνώση και ανησυχίες : γνώση της τεχνικής και των μέχρι τώρα ρευμάτων στο χώρο των εικαστικών. Ανησυχία που δεν επιτρέπει τον εφησυχασμό και την προσκόλληση σε μία περιοριστική μανιέρα, αλλά που οδηγεί στην αναζήτηση νέων εκφραστικών μέσων!

Σε μια σύντομη κουβέντα που είχα με τον κ.Καλέντζη, ο ίδιος δήλωσε πως υπάρχουν ένα σωρό προγράμματα, πολλά εκ των οποίων δωρεάν, με τα οποία οποιοσδήποτε μπορεί να ζωγραφίσει σε ένα tablet, υπαινισσόμενος, κατά την εκτίμησή μου, την εύκολη πρόσβαση στην καλλιτεχνική δημιουργία, για τον καθένα. Αυτός είναι ένας από τους λόγους που καθιστούν την παρουσιαζόμενη έκθεση ένα ουσιαστικά σημαντικό γεγονός για τα πολιτιστικά τεκταινόμενα ολόκληρης της Ηπείρου!

Να σημειωθεί, τέλος, πως ο Πρεβεζάνος καλλιτέχνης, παράλληλα με την έκθεση θα παραδίδει και σεμινάρια σε εκπαιδευτικούς, φοιτητές Πληροφορικής και σπουδαστές ΙΕΚ σχετικά με τις ψηφιακές τεχνικές ζωγραφικής!!!

Η Έκθεση λήγει την Παρασκευή 11 Νοέμβρη.

"Αναφορά σε μια Ακαδημία" 29/10/2016, Κάστρο Αγίου Ανδρέα, Πρέβεζα

Το ακόλουθο κείμενο θα βρίσκεται στο αυριανό φύλλο της πρεβεζάνικης εφημερίδας "Τομή στην Ενημέρωση":

Στο φύλλο της εβδομάδας που πέρασε, αναφερθήκαμε στην παράσταση που επρόκειτο να δοθεί στη σκηνή του Θεατρικού Εργαστηρίου Πρέβεζας-και τελικά δόθηκε- το βράδυ του Σαββάτου 29/10. Οι εντυπώσεις που μας άφησε η  «Αναφορά σε μια Ακαδημία», ορμώμενη από την Κεφαλονιά, τολμώ να πω, ότι ήταν άριστες!

Οι ερμηνείες ήταν εξαιρετικές και ξεχωριστή αναφορά, πρέπει να γίνει σ’ αυτή της ηθοποιού και σκηνοθέτιδας Ελένης Παργινού! Αμφότερες οι ηθοποιοί επί σκηνής τη μία, περίπου, ώρα που διήρκησε η παράσταση, κράτησαν όλους, όσοι παρακολούθησαν, με τεταμένη την προσοχή.

Μνεία, ακόμη, πρέπει να γίνει και στη σκηνογραφική υποστήριξη. Το σκηνικό ήταν λιτό, σχεδόν δωρικό, αλλά και ουσιαστικά λειτουργικό. Έξυπνο ήταν το εύρημα της κατάτμησης του χώρου της σκηνής με τις μεζούρες, συμβολίζοντας, πιθανολογώ τους ασφυκτικούς περιορισμούς που επιβάλλουν οι συμβάσεις που χαρακτηρίζουν, ως επί το πλείστον, τις δυτικές κοινωνίες! Όμοια λειτουργική ήταν και η μουσική επένδυση ορισμένων σκηνών με ήχους και αντηχήσεις από ηλεκτρική κιθάρα και πλήκτρα ή πιάνο, κατάλληλα, επεξεργασμένα.

Τέλος, αισθάνομαι την ανάγκη να αποδώσω τα εύσημα σε όλη την ομάδα που απαρτίζει το Θεατρικό Εργαστήρι της πόλης μας, αφενός διότι φέρνουν τόσο αξιόλογες και σημαντικές παραστάσεις, αφετέρου για τον τόσο όμορφο και ζεστό χώρο που διαμόρφωσαν σε κτήριο του εγκαταλειμμένου στρατοπέδου, μέσα στο κέντρο της πόλης. Πρόκειται για ένα χώρο, μια αίθουσα που δεν έχει τίποτα να ζηλέψει από αντίστοιχες της Πρωτεύουσας και άλλων μεγάλων αστικών κέντρων!

Και, βέβαια, να μην παραλείψω να ευχαριστήσω την πολύ καλή φίλη, Γεωργία Ντούσια για τις φωτογραφίες που παραχώρησε στη στήλη για τις ανάγκες του ρεπορτάζ!