Το έτος που, όπου να ‘ναι,
ανατέλλει, θα συμπληρώσω το «μαγικό» αριθμό των σαράντα ετών, όσον αφορά στην
ηλικία μου. Υπό αυτή τη συνθήκη, εδώ και καιρό, συχνά, βυθίζομαι σε σκέψεις…
Πολλές φορές χωρίς ειρμό-τουλάχιστον όχι προφανή…
Το συμπέρασμα, στο οποίο
καταλήγω, τις περισσότερες φορές, είναι ότι, πλέον, είμαι πιο κυνικός σε σχέση
με …τα πάντα!!!
Με την τέχνη, τις ανθρώπινες
σχέσεις, τις προθέσεις των άλλων κ.λ.π.
Το πρόβλημα είναι πως δεν
είμαι έτσι μονάχα εγώ. Μάλλον η εποχή μας δεν ευνοεί ενθουσιασμό,
συναισθηματισμό και αισιόδοξη προσμονή για…ο,τιδήποτε. Αν εξετάσουμε τις
κυρίαρχες μορφές τέχνης, φοβάμαι πως οι καλλιτέχνες μας, παγιδευμένοι στο δόγμα
«η τέχνη για την τέχνη», έχουν ξεχάσει την ανθρώπινη υπόσταση. Λες και ο
Πρωταγόρας ποτέ δεν όρισε ότι «πάντων χρημάτων μέτρον άνθρωπος». Λες και οι
Ανθρωπιστικές Επιστήμες, είναι κενές περιεχομένου.
Η λαίλαπα των τεχνοκρατών
«χτύπησε» από εκεί που δεν το περιμέναμε: από τους καλλιτέχνες, που θα όφειλαν
να είναι άνθρωποι του πνεύματος. Αν θέλουμε να είμαστε ειλικρινείς, τα
περισσότερα έργα τέχνης, είναι, είτε αναμασήματα, είτε επίδειξη …κοπτοραπτικής
από άσχετες, μεταξύ τους, τεχνικές και τάσεις.
Λογικό είναι κάπου να έχουν
στερέψει τα αποθέματα νεοτερισμού. Δεν είναι αυτό το πρόβλημα. Το αρνητικό είναι
πως, προσωπικά, τουλάχιστον, δε βλέπω, παρά σπάνια, «κατάθεση ψυχής»…
Θα μου πεις «τι μπορεί να
γίνει; Τα πράγματα είναι αναστρέψιμα;»
Ελπίδα πάντα υπάρχει! Η
ειρωνεία είναι, ότι τη διέξοδο τη δίνει η ίδια η τεχνολογία. Πλέον δεν είναι,
οικονομικά εξοντωτικό, για οποιονδήποτε να στήσει ένα αξιοπρεπές οικιακό
στούντιο (home
studio):
υπάρχουν άπειρα προγράμματα καταγραφής και επεξεργασίας ήχου, ή ζωγραφικής.
Είναι, ακόμα, ευκολότερο από παλαιότερα να δημιουργήσεις τη δική σου ταινία
μικρού μήκους, φέρ’ ειπείν!
Το σημαντικότερο, όμως,
είναι, στα καθ’ ημάς, η ευκαιρία που μας δίνει η ίδια η οικονομική κρίση! Δε θα
πω κάτι πρωτότυπο, αν επισημάνω, ότι τώρα είναι μια ανεκτίμητη ευκαιρία να
επαναπροσδιορίσουμε τι έχει πραγματικά αξία, τι είναι χρήσιμο και τι αληθινό.
Και, βέβαια, να επανεκτιμήσουμε τη θέση μας στο ιστορικό και κοινωνικό
«γίγνεσθαι». Και, τέλος, να επανεκτιμήσουμε τους ίδιους μας, τους εαυτούς!
Κουαρτέτο Γιασεμί "Γιασεμί". μουσική-στίχοι Μάρθας Μαυροειδή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου