Τι είν' αυτό που με κάνει να τρέμω Να σπαρταράω στην απόχη; Τι είν' αυτό που γεμίζει με θλίψη την ψυχή μου Σαν το Αηδόνι του Αυτοκράτορα Μέσα στο χρυσό κλουβί του;
Είναι μια αόρατη αλυσίδα Άυλη Πηχτή σαν το πούσι Που ανεβαίνει το ξημέρωμα Και κολλάει στις αρθρώσεις Σαν μέγγενη τις σφίγγει Μαζί με την καρδιά μου
Με δυσκολία ανασαίνω Τα πνευμόνια μου μόλις και μετά βίας Γεμίζουν με αέρα Μα έρχεται μια στιγμή Που σαν ονείρωξη με ανταμείβει Για μια στιγμή στέκω Αιωρούμαι στα ουράνια Πρίγκιπας στο στερέωμα Νιώθω ότι θα την κατακτήσω Και θα κάνω το κορμί της να τρέμει Και κάθε πόρος της θα μοσχοβολήσει Οσμές από βότανα του δάσους Και μέσα στον κόλπο της Ζεστά Θα με φυλάξει
Και αυτό μου δίνει κουράγιο Να συνεχίσω
Κυριακή 7 Μαρτίου 2021
Σαν τελειώσει
Σαν τελειώσει
τα νερά θα στερέψουν
και οι κοιλάδες θα ξεραθούν
Σαν τελειώσει
το όνειρο θα αποδειχθεί απατηλό
και τα χρώματα θα ξεθωριάσουν
Σαν τελειώσει
θα αποκαλυφθώ και θα καταλάβουν όλοι πόσο αδύναμος μαλθακός και ματαιωμένος είμαι
Σαν τελειώσει
όλα θα βγουν στη φόρα και ο γυμνασιάρχης θα μου επιβάλει πενθήμερη αποβολή χαριστικά
Σαν τελειώσει
δεν θα έχω κανέναν ανάγκη γιατί δεν θα υπάρχει λόγος να υποκρίνομαι
Δεν θα κρύβομαι πια -άλλωστε δεν θα έχω πού να κρυφθώ
Σαν τελειώσει
τα χρυσόψαρα θα πάρουν την εκδίκησή τους και θα χαζεύουν τα αφεντικά τους μέσα στα ενυδρεία
θα είμαι ελεύθερος να αποτύχω δίχως να τρέμω για τις συνέπειες
Σαν τελειώσει
όλεθρος θα έχει βρει αραχνιασμένα μυαλά φοβίες και συμπλέγματα που μας κληροδότησαν χωρίς να μας ρωτήσουν αν επιθυμούμε αποδοχή κληρονομιάς
Σαν τελειώσει
θα πάρω μια βαθιά ανάσα και θα ξεφυσήσω μ' ανακούφιση και θα νιώσω ελαφρύτερος
θα βρω το ταίρι μου δεν θα τσακωθούμε ποτέ και δεν θα μας χωρίσει τίποτα πια
Σαν τελειώσει
θα είμαι Ένα με το Όλον
θα έχει αποδοθεί δικαιοσύνη
Να τρέμετε την οργή μου σαν τελειώσει
η μανία μου θα βρει τους αποδέκτες της
θα είμαι γλυκός μα άκαμπτος
Δεν ξέρετε τι σας περιμένει σαν τελειώσει και τι έχει να γίνει
θα έχω αναμετρηθεί με τις ντροπές και τις ενοχές μου και θα έχω βγει νικητής
Σαν τελειώσει
θα είμαι επιτέλους ελεύθερος!
Τρίτη 23 Φεβρουαρίου 2021
(Άτιτλο)
Όσο κι αν τρέχω με μανία να προλάβω
Κάθετί απροσδόκητο
Κάθετί ικανό να με βουτήξει σε θολά νερά
-Λερά σαν λασπονέρια -
Κάθετί που σαν βρεθεί μπροστά μου
Θα με αφοπλίσει
Και θα με αφήσει να στέκω σε απόγνωση άπραγος
Όσο κι αν τρέχω με μανία να προλάβω
Πάντοτε φτάνει η στιγμή
Που καταλαβαίνω ότι μάταια τρέχω
Και μάταια κοπιάζω
Είναι φανερό -όπως κι αν το δεις -
Ότι η Ειμαρμένη
Που μνημόνευε ο Αλικαρνασσέας
Ποτέ δεν έφυγε
Αντίθετα
Ακόμα εδώ είναι
Τριγυρνά στα σοκάκια των ψυχών μας
Και σαν τις γρουσούζες Μπάνσις από το Σμαραγδένιο Νησί
Καραδοκεί
Για το επόμενο θύμα της
The Three Fates 1810/20 by Felice Giani (1758-1823)
Παρασκευή 12 Φεβρουαρίου 2021
The
Sound of Music
Η
ψυχή μου είναι μια κιθάρα με χορδές από
σύρμα που αφήνουν χαρακιές στα δάχτυλα
που θα τις πιέσουν
Καμιά
φορά τα ματώνουν
Με
την πολλή χρήση τα βάφουν πράσινα με τη
σκουριά που κολλάει πάνω τους και αφήνει
μια γεύση στυφή
Σαν
την πίκρα που αφήνουν αμανάτι τα "όχι"
και τα "αντίο"
Η
κιθάρα τούτη είναι πολύ ψηλά κουρδισμένη,
τεντωμένες οι χορδές!
Αυτό
για να φωτίζεται σαν τον ήλιο όταν οι
άλλοι παίζουν χαρούμενες κλίμακες
Επίσης
για να μην θολώνει από τους καημούς και
τις λύπες, με τις μινόρε συγχορδίες
Βέβαια
θέλει μαλακά με την πένα
Αντέχει
πολλά αλλά δεν απέχει πολύ η ώρα που θα
σπάσει κάποια χορδή -ακόμα και η ρε! -
Ψάχνω
μια φλόγα να ζεστάνω τον άστεγο που
κρύβεται βαθιά μέσα μου
Λίγο
ψωμί για να ταΐσω τον άπορο που μέσα μου
κρύβεται και δεν προλαβαίνει να ελπίζει
σε καλύτερες ημέρες καθώς λιμοκτονεί
Ψάχνω
ακόμα μια καρέκλα για τον απόκληρο που
κανείς δεν σκέφτηκε να φωνάξει στο
γλέντι αλλά εκείνος για κάποιο μυστήριο
λόγο ήρθε και ψάχνει αμήχανα να βρει
μέρος να κάτσει πασχίζοντας να φανεί
άνετος
Είναι
εκείνος που ήθελε αλλά δεν τόλμησε
Εκείνος
που ήθελε τόλμησε αλλά υπολόγισε λαθεμένα
Είναι
πάλι εκείνος που δεν το πήρε είδηση και
όταν το πήρε είδηση ήταν πια αργά
Είναι
τέλος εκείνος που θα κουβαλάει το Κενό
Εντός εφ’ όρου ζωής και θα πασχίζει να
μάθει να ζει με αυτό εφ’ όρου ζωής
Πίνακας που βρέθηκε τυχαία στο διαδίκτυο Αγνώστου δημιουργού
Με τα μαλλιά τους πιασμένα ψηλά Πιασμένα χαμηλά Ή να τα χαϊδεύει ο άνεμος ελεύθερα Ελεύθερα σαν τις ψυχές τους Αδάμαστες Όμορφες και θελκτικές Με τα φαρδιά και ριχτά τους φορέματα Μας κάνουν και νιώθουμε ασφάλεια Και μια παράξενη ζεστασιά Πότε φοράνε σκούρα, μαύρα Πότε φοράνε χρώματα ολοζώντανα Με λάμψη ή θαμπά
Και από αυτές δε ζητάς τίποτα Αρκεί και μόνο που υπάρχουν Και μας θυμίζουν Πως υπήρχε κάποτε Καλοσύνη, ευγένεια και ομορφιά Και ίσως να υπάρχουν ακόμα όλα τούτα
Τα κορίτσια που περνάνε Μας κάνουν και νιώθουμε όμορφα!
*Εικόνα: Two Women Walking In A Park Digital Art by Pierre Mourgue
Αφιερωμένο με Αγάπη και Σεβασμό σε όλες τις αδελφές μας
1. Πάλι τα ίδια Άλλη μια φορά η ίδια ιστορία χωρίς νόημα χωρίς προοπτική μάταια και αθέλητα ελπίδες επινόησε σε άγονο χωράφι σε ιδέα υψηλή και απαγορευμένη πιθανόν προσιτή για κάποιον άλλο κάποιον αλλιώτικο ικανότερο πληρέστερο αλλά όχι για εκείνον για εκείνους και εκείνες που πασχίζουν έστω και μάταια
2. Κατηγορητήριο Μάταια αναζητάς -εάν ψάχνεις- κάποιο σκοπό ή κάποιο Έσχατο Δεν υπάρχει Γι' αυτό μη μεταθέτεις βάρη κι ευθύνες Δεν υπάρχει άλλη πλάτη να τα επωμιστεί παρά μόνο η δικιά σου Μη νομίζεις ότι φταις για κάτι προγενέστερο Δε σε βαρύνει κάποιο προπατορικό αμάρτημα Δε φταις για τις ρίζες σου ούτε που δε σε ποτίσανε ή δε ρίξαν πρώτης ποιότητας λίπασμα Φταις που δε ζήτησες τον ήλιο που δε γύρεψες γιατρικό για τα ζιζάνια και -ακόμα χειρότερα- δεν επέτρεψες σε καμμία μέλισσα να πάρει λίγη γύρη από σένα μπας και βρεθεί γόνιμος δέκτης και μεταδοθεί η ζωή Φταις λοιπόν κι εσύ
3. Ακούγοντας γκρουβιές στην Αποθήκη Μπάσο βραχνό μπάσο ελαστικό και γκρουβάτο τυλίγει τις χαμηλές συχνότητές του γύρω από το κεφάλι μας Η ζεστή του αντήχηση γεμίζει τα κενά που αφήνει το ξερό και στακάτο σνέαρ* με χάι χατ* οξύ και μπότα* παραγεμισμένη με κουρέλια Υπόκωφο μπιτ με χτυπάει στο στέρνο Όμως η ανάσα δεν κόβεται Αντίθετα τη ρυθμίζει (το μπιτ) σαν μετρονόμος Της ορίζει το τέμπο και τις δονήσεις Δονήσεις αρχέγονες που πάνε εκατομμύρια χρόνια πίσω και είναι απόδειξη ξεκάθαρη και σαφής ότι υπάρχει ζωή *αντικείμενα που συναποτελούν μαζί με άλλα το σετ του ντράμερ (ντραμ κιτ/drum kit) 4. Ξενέρωμα Αυτό το κατέβασμα είναι που σε γαμάει Πίνεις λίγο -ελάχιστα- φτιάχνεσαι ανεβαίνεις και νιώθεις παντοδύναμος άρχοντας και παντογνώστης Αισθάνεσαι ότι βρήκες το γρίφο το αίνιγμα για τη λύση του οποίου έρχεσαι στη ζωή και είσαι πλήρης ολόκληρος Αλίμονο όμως δεν κρατά για πολύ λίγα λεπτά μόνο της ώρας ελάχιστα λεπτά πληρότητας και ευδαιμονίας που όμως τα ακολουθεί ένα άθλιο άδειασμα που σε αφήνει πιο μόνο από ποτέ Τότε καταλαβαίνεις ποια είναι η μοίρα του κάθε ανθρώπου 5. Επίγραμμα "Φιού! Για μια στιγμή τα 'χασα"* Νόμισα ότι πάει αυτό ήταν Όμως δεν είναι έτσι Ποτέ δεν τελειώνει Πάντα υπάρχει χρόνος να τα ξανασκατώσεις *απόδοση στα ελληνικά του στίχου που αποτέλεσε έναυσμα για τη σύνθεση αυτού του επιγράμματος. πρόκειται για στίχο του τραγουδιού Karma Police από το Ok Computer των Radiohead. στο πρωτότυπο: "Phew for a minute there I lost myself" 6. Μεταφυσικό Ο έναστρος θόλος που κρεμιέται πάνω μας κρύβει πολλά Κρύβει σκέψεις λέξεις χαρές και μαράζια Κρύβει τα λόγια που δεν κάνει να ακουστούν Κρύβει υποσχέσεις που δόθηκαν με σκοπό να μην κρατηθούν Κρύβει ακόμα όνειρα που δεν έχουμε τα αρχίδια να τα κυνηγήσουμε Κρύβει τέλος το φόβο για τον πέλεκυ που ξέρουμε καλά ότι θα πέσει Θα πέσει στον τράχηλο και θα χωρίσει το κεφάλι από τον κορμό Έναν κορμό που βαθιά ριζωμένος στο χώμα δε μας αφήνει ν' ανασάνουμε να πετάξουμε και να ενωθούμε με τον ουρανό και τ' αδέρφια μας από αλλοτινούς καιρούς Μέχρι τότε όμως θα χαζεύουμε τον έναστρο θόλο που καλύπτει τα πάντα
1. Μελλοντικό Επιτύμβιο Τους ατελείς μου στίχους τραγουδώ πνοή δε λογαριάζω σχοινοβατώ ανάγωγα την άβυσσο χλευάζω 2. Ασ' το γι' άλλη στιγμή Ενώ κάθεσαι χαζεύεις το ηλιοβασίλεμα και σκέφτεσαι: λάθη χαμένες ευκαιρίες ματαιώσεις κενά και την επόμενη στιγμή αλλάζουν τα πάντα χάνεσαι στο μενεξεδί μανδύα που βάφει τα σύννεφα απλώνεται στον ορίζοντα και γαληνεύει την καρδιά σου! 3. Ποιητική αδεία - Έγραφε ο,τι της κατέβαινε - Αυτό είναι το νόημα της ποίησης: να γράφεις ο,τι σου κατεβαίνει Από νωρίς φαινόταν ο καιρός τρελός και σαλεμένος έλεγες: "θα βγει ο κόσμος θα κινηθεί το πράγμα" να όμως που μια στιγμή φάνηκε να χαλάει ψιχάλες άρχισε να ρίχνει πάντως δεν κράτησε πολύ λίγες στιγμές μονάχα παρ' όλα αυτά η απορία μένει: θα βγει ο κόσμος; όχι ότι με νοιάζει για τον κόσμο αλλά ...θα βγει εκείνη;
4. Σουάμπ μπλουζ Νεκρό αγόρι ταξιδεύει σ'αλαργινά τοπία μ'ομίχλες χιόνια καταχνιά σα βρέφος κοιμισμένο Γύρα του βάλτοι νούφαρα γεμάτοι που ζέχνουν ζέστα και αποφορά κουνούπια που χορεύουν σημάδια ότι ποτέ τίποτα εκεί δε θα υπάρξει! 5. Άπελπις πόθος Ξύπνα μικρή Σούζη ξύπνα να δεις που φεγγοβολώ για σένανε αστράφτω λάμπω! Και σα μελλοθάνατος μια τελευταία χάρη από σένανε ζητώ Να κάτσεις δω κοντά μου στο πλάι σου ζητώ ωσότου ξέπνοος μείνω με τα μάτια καρφωμένα στο μπούστο και το λαιμό σου το λευκό. 6. Μια εκκρεμότητα αφετηρία για το κάτωθι στάθηκε το τραγούδι "όπως ξυπνούν οι εραστές" των Γιάννη Αγγελάκα και Νίκου Βελιώτη" Έτσι απαλά όπως ξυπνούν οι εραστές θα 'ρθεις ξανά να με ξυπνήσεις το πρωί θα ψιθυρίσεις: "σήκω πια περνά η ώρα πρέπει να πας και να γκρεμίσεις το γιαπί" Το δρόμο παίρνω, περπατάω και χαζεύω μες στις βιτρίνες ζαρντινιέρες με αυγά χάσιμο χρόνου -το πιστεύω αλήθεια- θα'ναι αν δεν προφτάσω να γκρεμίσω το γιαπί Ποιος θα'ρθει τώρα -αλήθεια- να με ψήσει να βάψει μέσα το μυαλό μου χρυσαφί; Όσο κι αν θέλουνε κανείς τους δε με πιάνει έχω προφτάσει και γκρεμίσει το γιαπί!
7. Προσευχή Αν έρθεις και ψάξεις με απορία γεμάτος σχετικά με τι θα είχα -τέλος πάντων- να πω άπραγος θα φύγεις Γιατί δεν είναι δυνατό άμα πατάς στέρεα στο χώμα και δεν τρέμεις στη σκέψη ότι ανώφελα έχεις ζήσει δεν είναι λέω τότε δυνατό να ακούσεις τον ψίθυρο του απεγνωσμένου που παρ' όλα αυτά -ακόμα!- επιμένει να ελπίζει.. ότι η αλήθεια θα λάμψει ότι το φως δε θα σβήσει ότι οι πηγές οι κελαρυστές δε θα σωπάσουν ότι οι άνθρωποι -επί τέλους- θα εξημερωθούν ότι το Χάος δε θα μας σκεπάσει.
Let’s build a house
‘cause time is passing
You are mistaken for the feeling remains
You are a wolf and I’m a sheep
You try to take all the good out of me
Your speed is running faster
Your seed is like a drug
I know you are my master
Pulling underneath the tide
Let’s start a fire so I can smoke
I cannot see what you call war
You started a war in my brain
You do realise I’m insane
Like drops that rain turns to clay
Resetting the time and the space
I can’t see you walking away
Forgive me if I make a mistake
The ending is always the same
It comes out of shades of
We are waiting and waiting in vain
It takes all the good out of me
Deliver my fate to the saints
You feed when the lion’s asleep
You started a war in my brain
You do realise I’m insane
Like drops that rain turns to clay
Resetting the time and the space Ακούω το τραγούδι εδώ.
Την Τετάρτη που πέρασε,
στις 17 Ιουλίου, στα πλαίσια του Eject,
του
αθηναϊκού φεστιβάλ-φέτος συμπλήρωσε 15 χρόνια αδιάλειπτης
παρουσίας-εμφανίστηκαν για έκτη φορά οι Cure στην Ελλάδα.
Φοβόμουν πως δε θα
κατάφερνα να τους δω ποτέ! Το 1985 και το 1989, οκ, δεν τους ήξερα, λόγω
ηλικίας. Το 1995 ήταν στη μέση η Πανελλήνιας. Το 2002 ήμουν μέσα σε νάρκωση και
προσωπικό αδιέξοδο. Το 2005, το ίδιο. Το είχα πάρει απόφαση ότι δεν επρόκειτο να
ξανάρθουν και …τέλος! Το 2017 προς ’18 έκανα μια απόπειρα να ταξιδέψω στο
Λονδίνο για το επετειακό λάιβ-φεστιβάλ της τεσσαρακονταετίας από την κυκλοφορία
του αξεπέραστου 7’’ «Killing
an Arab». Δε μου ‘κατσε…
Τελικά, χάρη στην
αδερφή μου, τα κατάφερα! Τους είδα, μαζί με τους Ride και το Michael Kiwanuka. Έπαιζαν και οι Steams και οι Khruagbin, δυστυχώς, όμως, δεν
προλάβαμε να φτάσουμε, έγκαιρα, στην Πλατεία Νερού. .
Τα τραγούδια τον Cure, τα περισσότερα τα ανακάλυψα, εκ των
υστέρων. Αυτά που πέτυχα «όταν συνέβαινε» ήταν εκείνα από το υπέροχο άλμπουμ «Wish»: Τα «High» και «Friday I’m in Love». Το τελευταίο ήταν
μαζικό χιτ. Το αγαπώ για έναν επιπλέον λόγο: Όταν μετακόμισα στην Αθήνα για σπουδές,
μόλις πρωτοάναψα το ραδιοκασετόφωνό μου-Sharp διπλής εγγραφής/high dubbing-το πρώτο τραγούδι που
ακούστηκε ήταν αυτό! Ήταν Παρασκευή και η βελόνα γυρισμένη στους 94,4, του αξεπέραστου ΡΟΔΟΝ FM.
Χάρη στο Μήτσο, το Βαγγέλη
και το Στέφανο, σε μία, μόλις, χρονιά συγκέντρωσα το σύνολο της μέχρι, τότε,
δισκογραφίας τους σε αντιγραμμένες κασέτες (Hometaping is Killing Music? Δεν
το νομίζω! Μάλλον τη διαδίδει..
Στους Cure έβρισκα ο, τι και στους Smiths και τις Τρύπες:
μουσικές αλλόκοτες, συναρπαστικές, αντιεμπορικές, απαιτητικές από τον επίδοξο
ακροατή και την επίδοξη ακροάτρια, που, όμως, για κοίτα! Γνώρισαν απήχηση! Τα
τραγούδια τους μιλούσαν για αδιέξοδα, για μοναξιά, απαισιοδοξία, τρέλα και
αγάπη. Εκεί που ο Morrissey θρηνούσε
για ανεκπλήρωτους έρωτες και ο Γιάννης Αγγελάκας αλυχτούσε, ξορκίζοντας το «φριχτό
τοπίο» της αγάπης-την οποία, ωστόσο, παρακαλούσε (παρακαλούμε;) να του δώσουν «λίγη ακόμα»-ο Robert Smith, πότε έδειχνε παγωνιά
απέναντί της, τις περισσότερες φορές υμνολογούσε και τη δόξαζε, ακόμα και ή,
μάλλον, προπάντων, τη στιγμή της απώλειας/χωρισμού..
Σε αντίθεση με το
Γιάννη, ο οποίος, πιότερο, έφτυνε λέξεις ή, ορθότερα διακήρυττε, και το Morrissey που, όταν κατάφερε να
στρώσει την άγαρμπη φωνή του, μεταμορφώθηκε σε βρετανικής κοπής κρούνερ, ο Robert ήταν και εξακολουθεί να
είναι ιδιαίτερη περίπτωση: Η φωνή του δεν είναι «όμορφη», όπως την ορίζουν οι
δάσκαλοι Ορθοφωνίας. Από τα σημερινά talent shows θα τον έδιωχναν με την πρώτη νότα.
Κάποιοι απορρίπτουν τους Cure,
λόγω της φωνής του. Πόσο τους λυπάμαι… Άνθρωποι που δε συγκινούνται από τούτη
τη φωνή είναι ρηχοί και αξιολύπητοι. Όπως και εκείνοι που χλευάζουν την επί
σκηνής εμφάνιση του Robert,
να το πω απλά, δεν καταλαβαίνουν τίποτα από τον πόνο και το αδιέξοδο του
μοναχικού, του παρία, του απροσάρμοστου… Είναι άνθρωποι που δεν αναγνωρίζουν τη
σημασία της διαφορετικότητας. Δεν καταλαβαίνουν από λυρισμό. Από άκρατο
Ρομαντισμό.
Αντίθετα, τα «κιουράκια»
αναγνωρίζουν στο Robert τον
εαυτό τους. Τέτοιοι καλλιτέχνες μας διδάσκουν πως δεν είναι λάθος να είσαι
ευαίσθητος, ρομαντικός, να αντιμετωπίζεις τους δαίμονές σου. Πως η «ματσίλα»
είναι τόσο άθλια όσο ακούγεται. Πως δεν υπάρχει πρόβλημα να εκφράζεσαι, όπως επιθυμείς.
Ακόμα και στις αδύναμες,
καλλιτεχνικά, στιγμές τους, οι Cure
ακολουθούσαν το δικό τους όραμα, προσπαθώντας να μην ακολουθούν την πεπατημένη.
Από την άλλη, όταν έκριναν (κατά βάση ο Robert) ότι στην τρέχουσα μουσική
πραγματικότητα, υπήρχε κάτι γόνιμο, δε δίσταζαν να αφεθούν να επηρεαστούν.
Για το λάιβ στην
Πλατεία Νερού είναι μάταιο να γράψω. Πώς να εκφράσεις και πώς να διατυπώσεις το
άφατο;
Απλά ήταν μια εμπειρία ονειρική και στα όρια του Μεταφυσικού!
Έχει ανακοινωθεί πως
σύντομα θα κυκλοφορήσει νέος Cure
δίσκος.
Ακούγεται, μάλιστα, πως θα είναι «αντιεμπορικός» με αρκετά οργανικά κομμάτια.
Τους Tango With Lions τους μάθαμε πριν από κάποια-όχι πολλά-χρόνια, με το περίφημο "In a bar" ένα τραγούδι που κατάφερε ένα δυνατό "breakthrough" στο εξωτερικό, κάτι για το οποίο, προσωπικά, ευγνωμονώ το Διαδίκτυο και τις ευκολίες που παρέχει σε περιφερειακά της ποπ κουλτούρας σχήματα. Ο γράφων υπήρξε μάρτυρας ακροάσεων του άσματος σε πιο "ψαγμένα" στέκια της ιδιαίτερης πατρίδας του (Πρέβεζα).
Έκτοτε κύλισε αρκετό νερό στο αυλάκι, κατά το κλισέ! Μόλις πρόσφατα η Κατερίνα Παπαχρήστου και οι συνεργάτες τις, επέστρεψαν, μέσω της υπερδραστήριας δισκογραφικής Inner Ear με το άλμπουμ "The Light". Θα καταφύγω σε ένα άλλο κλισέ δηλώνοντας πως ...κυριολεκτικά δεν έχω λόγια να περιγράψω την ομορφιά του. Μόνο να αναλωθώ σε τετριμμένες εκφράσεις μπορώ και δεν ταιριάζει!!
Προτού παρουσιάσω τις απαντήσεις της Κατερίνας στις, ελαφρώς, μέτριες, τώρα που τις ξαναβλέπω, ερωτήσεις μου, οφείλω ένα τεράστιο "Συγγνώμη" στο συγκρότημα για την καθυστερημένη ανάρτηση. Παιδιά, σαφώς και είναι ολοδικιά μου η ευθύνη. Προσωπικοί λόγοι με εμπόδισαν να δημοσιεύσω τη συνέντευξη παρά μόνο σήμερα ξημερώματα Σαββάτου. Δεν υπήρχε καμία δόλια πρόθεση!!
2) «I’m never saying this is harmless again». Ησυνειδητοποίησηότικάποιαπράγματαπονάνε, συνδέεταικαιμετηνενηλικίωση. Αυτόμπορείναείναιεπώδυνοαπόμόνοτουκαιείναιανάγκηναβρεθούντρόποιανακούφισης. Είναικάτιτέτοιοεφικτό; Ποιοιμπορείναείναιαυτοίοιτρόποι;
