Νέο-παραδοσιακοί ανανεωτές

Για τη σύνταξη της συγκεκριμένης ανάρτησης, δεν χρειάστηκε να συντρέξει κάποιος λόγος σχετικός με την επικαιρότητα. Απλά αφορμή στάθηκε ότι μετά από κάποια χρόνια ξανά-ήρθα σε επαφή με τα τραγούδια των Townes Van Zandt και Gram Parsons.

Οι δυο ως άνω κύριοι κατέχουν ιδιαίτερη θέση στην αμερικανική λαϊκή μουσική κι αυτό διότι στο γύρισμα από τη δεκαετία του ’60, σε εκείνη του ’70, κατόρθωσαν να την ανανεώσουν δραστικά και να την αναμορφώσουν με τέτοιο τρόπο δίνοντάς της νέα πνοή. Μέχρι τότε η country ήταν στενά προσκολλημένη σε ασφυκτικά στεγανά. Θεωρούταν, μάλιστα, ως η μουσική των ακραίων συντηρητικών ρεπουμπλικανών και, ως τέτοια θεωρείται ακόμη και σήμερα από πολύ κόσμο εκτός Ηνωμένων Πολιτειών.

Gram Parsons

Ο Gram Parsons, «τόλμησε» να ανακατέψει το χίπικο ροκ των 60s με παραδοσιακότροπες φόρμες, αρχικά ως μέλος των Byrds και κατόπιν με τους δύο προσωπικούς δίσκους του «GP» και «Grievous Angel». Όλα αυτά, στην προσπάθειά του να δημιουργήσει αυτό που εκείνος αποκαλούσε «American Cosmic Music». Όσο ζούσε, δεν βρήκε την ανάλογη εμπορική αποδοχή και τελικά έχασε τη ζωή του παίρνοντας υπερβολική δόση στην περιοχή The Joshua Tree της California. Όμως, εδώ και αρκετά χρόνια έχει αναγνωριστεί, ως ένας από τους επιδραστικότερους καλλιτέχνες.

Townes Van Zandt

Ο Townes Van Zandt, από την άλλη, έζησε αρκετά, ώστε να μας χαρίσει περισσότερα από τα όμορφα τραγούδια του, μέχρι την 1^η Γενάρη του 1997, οπότε και πήρε μεταγραφή στην περίφημη μπάντα του Παραδείσου… Ήταν σημαντικός για αρκετούς λόγους: πρώτα, μπόλιασε την αμερικανική folk με στοιχεία της soul και pop, δημιουργώντας άσματα εξαιρετικής ομορφιάς. Ακόμα οι στίχοι των τραγουδιών του έφταναν στο επίπεδο της ποίησης, όπως, ακριβώς, συνέβαινε και με τις μπαλάντες του Bob Dylan. Τέλος, προσωπικά, τον θεωρώ κορυφαίο, χάρη στη ζεστή και βελούδινη φωνή με την οποία αφηγούταν τις μελοποιημένες ιστορίες του! Σε περίπτωση που θελήσεις να την «ψάξεις» μαζί του, μπορείς κάλλιστα να ξεκινήσεις με το ντεμπούτο του πίσω στα 1968 «For the sake of the song».

Το κυριότερο αποδεικτικό στοιχείο της αξίας των δύο φίλων μας, είναι ακριβώς οι μουσικοί που ακολούθησαν. Τη δεκαετία του ’80 ήταν ο σπουδαίος Steve Earle, στα 90s οι πολύ αγαπητή και στη χώρα μας Lambchop του Kurt Wagner. Ακόμα «εναλλακτικά» σχήματα σαν τους Giant Sand του, ακόμα, δραστήριου Howe Gelb.

Ακόμη και σήμερα, εξακολουθούν να εμφανίζονται αγόρια και κορίτσια που με όπλο την εξάχορδη ή/και δωδεκάχορδη κιθάρα τους, μοιράζονται μαζί μας ό,τι έχουν να πουν, άλλοτε ακολουθώντας την πεπατημένη και άλλοτε, χαράζοντας το δικό τους, πολλές φορές, συναρπαστικό δρόμο!

Υ.Γ. Έμπνευση για το κείμενο αποτέλεσε το άρθρο που συνέταξε το 1998 ο Νίκος Μποζινάκης, για λογαριασμό του αλησμόνητου Ποπ και Ροκ. Τον ευχαριστώ!