Χθες αργά το απόγευμα, κατευθυνόμενος μετά από χρόνια, είναι η αλήθεια, προς την Αρχαία Νικόπολη, με διακατείχε μια-αδόκιμος ίσως ο όρος-ευχάριστη αγωνία! Ο λόγος, διότι επέκειτο η παρακολούθηση του κλασσικού αριστουργήματος του Σοφοκλή και, εν γένει, των Κλασσικών Χρόνων της Αθηναϊκής Δημοκρατίας, "Αντιγόνη".
Το έργο το είχαμε διδαχθεί κατά τα σχολικά χρόνια, οπότε, πιθανόν, να ήταν οικείο σε αρκετούς από τους θεατές. Το σχολικό εγχειρίδιο μας είχε "διαφωτίσει" πως κεντρική ιδέα του Τραγικού, αυτού, Δράματος, ήταν η διαμάχη μεταξύ γραπτών και άγραφων νόμων. Για τους μη γνωρίζοντες καλό είναι να κάνω μια αναφορά στην υπόθεση.
Οι δυο γιοι του Οιδίποδα, Ετεοκλής και Πολυνείκης, αντιμαχόμενοι για την εξουσία της Θήβας προσπαθώντας να λύσουν τις διαφορές τους με μονομαχία (πρβλ "Επτά Επί Θήβας"), σκοτώνονται και οι δύο με διπλό, αμοιβαίο χτύπημα. Ο θείος τους Κρέων, γιος του Μενοικέα, ως κοντινότερος εξ αίματος συγγενής, αναλαμβάνει την εξουσία. Πρώτη του διαταγή να ταφεί με όλες τις πρέπουσες για νεκρό τιμές, ο Ετεοκλής και να μείνει άταφος ο Πολυνείκης. Ορίζει μάλιστα την ποινή του θανάτου για όποιον παραβεί τη διαταγή και θάψει το νεκρό. Η αδερφή των δύο σκοτωμένων Αντιγόνη αρνείται να υπακούσει και ακολουθεί το ιερό της καθήκον. Και κάπου εδώ αρχίζει να εκτυλίσσεται η δράση. Η Αντιγόνη συλλαμβάνεται και οδηγείται στον Κρέοντα ο οποίος και την καταδικάζει.
Σαφώς και η διάσταση μεταξύ γραπτού και άγραφου δικαίου, αποτελεί μέρος της προβληματικής αυτής της εμβληματικής Τραγωδίας. Δεν εξαντλείται, ωστόσο, μονάχα εκεί! Άλλα ζητήματα που θίγονται είναι η αντίσταση του ατόμου στην ισοπεδωτικά αυταρχική εξουσία, η αλαζονεία του ασκούντος αυτήν, η πνευματική και ηθική τύφλωση στην οποία οδηγείται, η αναπότρεπτη "πτώση" του "υβριστή" και αν μου επιτρέπεις, σε μια πρώιμη φάση, η γυναικεία χειραφέτηση!
Όσον αφορά στις ερμηνείες αδυνατώ να βρω το παραμικρό ψεγάδι! Για το Νικήτα Τσακίρογλου τι να πρωτοπεί κανείς...Ο μεγάλος αυτός Έλληνας ηθοποιός, με χαρακτηριστική ευκολία, προσέθεσε άλλη μια σπουδαία ερμηνεία στο ρεπερτόριό του, κάνοντας να φαίνεται ελάχιστο το διάστημα από την εποχή που έγραφε ιστορία στο ρόλο του "Αμπιγιέρ", μια παράσταση που έχει αφήσει το σημάδι της στο αθηναϊκό θέατρο κάπου στα μέσα προς τέλη της δεκαετίας του '80!
Όσο για την Ιωάννα Παππά, μοιάζει να έχουν περάσει αιώνες από τότε που πρωταγωνιστούσε σε σήριαλ του ...απίθανου Χρ. Παπακαλιάτη. Έκτοτε έχει γράψει τη δική της ιστορία στο ελληνικό Θέατρο, σε ελληνικό και ξένο ρεπερτόριο και χθες μας απέδειξε περίτρανα πως δεν έχει φτάσει τυχαία εκεί που βρίσκεται και, το κυριότερο,μας καθησύχασε ότι έχει ακόμα πολλά που μπορεί να πετύχει!
Ο Σταύρος Ζαλμάς μας προσέφερε γενναιόδωρα δυο υποδειγματικές ερμηνείες σε διπλό ρόλο, σε αυτό του Φύλακα και σ'εκείνο του Αγγέλου, αποδεικνύοντας πως πρόκειται για ηθοποιό υψηλού επιπέδου.
Το ίδιο μπορώ αβίαστα να πω για όλους τους υπόλοιπους ηθοποιούς καθώς και όλους τους συντελεστές της παράστασης από τον υπεύθυνο για τον ήχο μέχρι, φυσικά το Θέμη Μουμουλίδη που με μαεστρία επιμελήθηκε τη σκηνοθεσία, χαρίζοντάς μας μια, κατά τον αρχαίο όρο "διδασκαλία"!
Δοκιμάζομαι έντονα από τον πειρασμό να ψέξω ανελέητα πολλούς εκ των θεατών που από τη μια συνομιλούσαν μεταξύ τους ενοχλώντας τους υπολοίπους, και πολλούς άλλους που αντί να προσέχουν το απαιτητικό κείμενο του Σοφοκλή, συνεχώς τραβούσαν φωτογραφίες με τα κινητά τους, αδιαφορώντας αν αυτό πιθανότατα αποσπούσε την προσοχή των επί της σκηνής....
Στην τελική, όμως, αυτό που μετράει, είναι πως έστω κι έτσι, ήταν μια διδακτική και, τελικά, μαγευτική βραδιά!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου