Πάνε τόσοι μήνες που ο καλλιτεχνικός διευθυντής του Φεστιβάλ Αθηνών κ. Λούκος αποπέμφθηκε από τη θέση του για λόγους που σχετίζονται με πιθανή-δε γνωρίζω αν έχει βγει κάποιο ολοκληρωμένο και τελεσίδικο πόρισμα-οικονομική κακοδιαχείριση. Σύσσωμος ο καλλιτεχνικός κόσμος εξέφρασε τη στήριξή του στον απελθόντα. Μάλιστα αρθρογράφοι που καλύπτουν το σχετικό ρεπορτάζ, εξαίρουν την προσφορά του, τονίζοντας πως εκσυγχρόνισε το φεστιβάλ, συντονίζοντάς το με τα τρέχοντα διεθνή πράγματα, προσφέροντας παραστάσεις υψηλού επιπέδου.
Δεν έχω λόγους να το αμφισβητήσω. Έχει όμως έντονο ενδιαφέρον, το ότι κανείς δεν εξετάζει το, υπαρκτό ενδεχόμενο, όλα τούτα να έγιναν εις βάρος του Ελληνικού Δημοσίου και, κατά συνέπεια, εις βάρος των φορολογούμενων, ειδικά τα τελευταία χρόνια που υφιστάμεθα όλοι (?) τις οικονομικές συνέπειες της περίφημης Κρίσης!
Στη συνέχεια ήρθε ο σπουδαίος και, σε κάθε περίπτωση, διεθνώς καταξιωμένος Γιαν Φαμπρ, οπότε όλοι άρχισαν να θρηνούν για τον "αφελληνισμό" του Φεστιβάλ από το Φλαμανδό καλλιτέχνη, ο οποίος, πολύ τίμια, ξεκαθάρισε πως ο χρόνος που είχε στη διάθεσή του, ήταν πολύ λίγος, ώστε να αποκτήσει επαρκή γνώση της ελληνικής θεατρικής πραγματικότητας, γι αυτό και για φέτος θα κάλυπτε τις ανάγκες του Φεστιβάλ με διεθνείς παραγωγές και του χρόνου θα αξιοποιούσε το ελληνικό δυναμικό.
Τελικά ο Φαμπρ έφυγε...
Κατά τη γνώμη μου έγινε φανερό πως κάποιοι έχουν μπερδέψει την "ιδιωτική πρωτοβουλία" και την έννοια του "δημόσιου αγαθού".
Τι εννοώ?
Ας το πάρουμε αλλιώς:
Πρέπει ο καλλιτέχνης να εξαρτάται από κρατικές επιχορηγήσεις? Κάτι τέτοιο δεν τον καθιστά δημόσιο υπάλληλο?
Απελθέτω εμού ο νεοφιλελευθερισμός, αλλά είναι υποχρέωση της Πολιτείας να καλύπτει τα έξοδα, πιθανότατα πρωτοποριακών παραστάσεων και λοιπών εκδηλώσεων, που, όμως, ελάχιστα έχουν να πουν στο μεγαλύτερο μέρος του κοινού?
Στην Αρχαία Αθήνα τα έξοδα των θεατρικών παραστάσεων καλύπτονταν από την έμμεση φορολόγηση των πιο ευκατάστατων πολιτών ("πεντακοσιομέδιμνοι"). Οι ποιητές "δημιουργούσαν" κατά παραγγελία των Τυράννων και γενικά των ισχυρών και πλούσιων ανδρών...
Αρκετά, όμως, έγραψα...Πιστεύω πως έγινα αντιληπτός!
Προς αποφυγή παρεξήγησης, δεν είμαι Ποταμίσιος και σε καμία περίπτωση θιασώτης των "νόμων" της αγοράς. Απλά με ενοχλούν οι ιδεολογικές τοποθετήσεις ...αλα καρτ!!!
Ο μέγιστος Morrissey στο "Why don't you find out for yourself?" από το άλμπουμ "Vauxhall and I" πίσω στο 1994
Δεν έχω λόγους να το αμφισβητήσω. Έχει όμως έντονο ενδιαφέρον, το ότι κανείς δεν εξετάζει το, υπαρκτό ενδεχόμενο, όλα τούτα να έγιναν εις βάρος του Ελληνικού Δημοσίου και, κατά συνέπεια, εις βάρος των φορολογούμενων, ειδικά τα τελευταία χρόνια που υφιστάμεθα όλοι (?) τις οικονομικές συνέπειες της περίφημης Κρίσης!
Στη συνέχεια ήρθε ο σπουδαίος και, σε κάθε περίπτωση, διεθνώς καταξιωμένος Γιαν Φαμπρ, οπότε όλοι άρχισαν να θρηνούν για τον "αφελληνισμό" του Φεστιβάλ από το Φλαμανδό καλλιτέχνη, ο οποίος, πολύ τίμια, ξεκαθάρισε πως ο χρόνος που είχε στη διάθεσή του, ήταν πολύ λίγος, ώστε να αποκτήσει επαρκή γνώση της ελληνικής θεατρικής πραγματικότητας, γι αυτό και για φέτος θα κάλυπτε τις ανάγκες του Φεστιβάλ με διεθνείς παραγωγές και του χρόνου θα αξιοποιούσε το ελληνικό δυναμικό.
Τελικά ο Φαμπρ έφυγε...
Κατά τη γνώμη μου έγινε φανερό πως κάποιοι έχουν μπερδέψει την "ιδιωτική πρωτοβουλία" και την έννοια του "δημόσιου αγαθού".
Τι εννοώ?
Ας το πάρουμε αλλιώς:
Πρέπει ο καλλιτέχνης να εξαρτάται από κρατικές επιχορηγήσεις? Κάτι τέτοιο δεν τον καθιστά δημόσιο υπάλληλο?
Απελθέτω εμού ο νεοφιλελευθερισμός, αλλά είναι υποχρέωση της Πολιτείας να καλύπτει τα έξοδα, πιθανότατα πρωτοποριακών παραστάσεων και λοιπών εκδηλώσεων, που, όμως, ελάχιστα έχουν να πουν στο μεγαλύτερο μέρος του κοινού?
Στην Αρχαία Αθήνα τα έξοδα των θεατρικών παραστάσεων καλύπτονταν από την έμμεση φορολόγηση των πιο ευκατάστατων πολιτών ("πεντακοσιομέδιμνοι"). Οι ποιητές "δημιουργούσαν" κατά παραγγελία των Τυράννων και γενικά των ισχυρών και πλούσιων ανδρών...
Αρκετά, όμως, έγραψα...Πιστεύω πως έγινα αντιληπτός!
Προς αποφυγή παρεξήγησης, δεν είμαι Ποταμίσιος και σε καμία περίπτωση θιασώτης των "νόμων" της αγοράς. Απλά με ενοχλούν οι ιδεολογικές τοποθετήσεις ...αλα καρτ!!!
Ο μέγιστος Morrissey στο "Why don't you find out for yourself?" από το άλμπουμ "Vauxhall and I" πίσω στο 1994
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου