Είκοσι πέντε χρόνια "Nevermind"

Σήμερα για άλλη μια φορά αποδείχτηκε πόσο χρήσιμα μπορούν να φανούν τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης!
Πολύ απλά, χθες συμπληρώθηκαν είκοσι πέντε χρόνια από την ημέρα που κυκλοφόρησε το "Nevermind" ο δεύτερος, δηλαδή δίσκος των Nirvana και πρώτος σε πολυεθνική δισκογραφική-DGC (David Geffen Company). Και, βέβαια, τώρα πρέπει να σου εξηγήσω, γιατί είναι αυτό τόσο σημαντικό...

Εκείνα τα χρόνια η έννοια "Ανεξάρτητο Ροκ" δεν ήταν κενή περιεχομένου. Το αντίθετο μέχρι τότε υπήρχαν ακροατές που αρνούνταν να ακούσουν οποιαδήποτε ηχογράφηση έβγαινε σε κυκλοφορία από πολυεθνική εταιρία. Επρόκειτο για μια αντίληψη που έλκυε την προέλευσή της από τις μέρες του πανκ, στα τέλη της δεκαετίας του '70. Τότε τέθηκε το ζήτημα των "εκτός κυκλώματος" δραστηριοτήτων, άρα και κυκλοφοριών. Για τον πρόσθετο λόγο πως το τεχνολογικό επίπεδο εκείνης της εποχής, δεν ευνοούσε την απόλυτα μοναχική πορεία της αυτόνομης παραγωγής και διανομής-d.i.y., με υπαρκτές εξαιρέσεις, φυσικά, π.χ. Crass- καταλαβαίνεις πόσο σημαντικό ήταν να υπάρχει ένα ανεξάρτητο δίκτυο δισκογραφικών.

Σ'αυτό το πλαίσιο πολλοί hardcore θιασώτες του ανεξάρτητου κυκλώματος δεν ικανοποιήθηκαν με την κίνηση των Kurt Cobain, Krist Novoselic και Dave Grohl να μετακινηθούν από τη Sub Pop από το Seattle στην εταιρία του David Geffen...Μάλλον άδικα, όμως μιας και δεν ήταν κάτι πρωτόγνωρο: πίσω στο '77 οι The Clash είχαν εξ'αρχής υπογράψει στη CBS. Στα μέσα των '80s οι Husker Du έφυγαν από την ανεξάρτητη SST για πολυεθνικά σαλόνια. Τέλος οι Sonic Youth, μπάντα-υπόδειγμα ίντυ ήθους, μετά τους δίσκους που έβγαλαν με τη Blast First, το 1990 κυκλοφορούν έναν από τους σπουδαιότερους, κατ'εμέ τουλάχιστον, δίσκους όλων των εποχών, το "Goo" στη DGC...

Η ροκ μυθολογία θέλει τον πολύ Thurston Moore να συμβουλεύει τους ιθύνοντες της εταιρίας αυτής, όταν του ζητάνε να τους προτείνει κάποιο γκρουπ ανεξάρτητου ροκ, ώστε να επενδύσουν (...), να τσεκάρουν "μια μπάντα από το Seattle, που τους λένε Nirvana"!

"Το άλμπουμ λέει τίποτα?" με ρωτάς...Είναι ένα από τα δύο-τρία άλμπουμς-αριστουργήματα των '90s!!! Οι μελωδίες των τραγουδιών έχουν πολλά από την ευφυία των Beatles. Άλλωστε ο ίδιος ο Kurt συχνά φανέρωνε το πόσο θαύμαζε το John Lennon! Επίσης τα κομμάτια έδειχναν πόση επίδραση είχαν ασκήσει στους φίλους μας οι Pixies από τη Βοστόνη. Από την άλλη το άλμπουμ ήταν γεμάτο από θηριώδη μέταλ ριφς, ενώ πάντα ήταν παρούσα η άντεργκραουντ νοοτροπία στην κιθαριστική παραμόρφωση και, φυσικά, τα θρυλικά ουρλιαχτά του Kurt, μάθημα από τους Jesus Lizard! Τέλος, το "πακέτο" συμπληρώνεται από την παραγωγή και ηχητική επεξεργασία του δίσκου, την οποία επιμελήθηκε ο Butch Vig, με τη βοήθεια του Andy Wallace στο μιξάρισμα. Αποτέλεσμα, να ξεπεράσει σε λιγότερο από πέντε χρόνια-μήπως λέω και πολλά- τα δέκα εκατομμύρια αντίτυπα παγκοσμίως...σήμερα δε θέλω ούτε να σκέφτομαι πόσα έχει πιάσει, μαζί με τα "κατεβάσματα"....

Ένα άλλο όμως επίτευγμα του "Nevermind" είναι, ότι ακριβώς βοήθησε τόσα και τόσα γκρουπ με, έως τότε, αντί-εμπορικό ήχο, να καταφέρουν να βγουν από την αφάνεια και, μερικά, να γίνουν σταρς, με τρανότερα παραδείγματα τους Pearl Jam και τους Red Hot Chili Peppers που αμφότεροι χαρακτήρισαν τη δεκαετία του 1990 με σπουδαίους και σημαντικούς δίσκους. Άνοιξαν για εκατομμύρια έφηβους ακροατές τα αυτιά, σε ακούσματα ιδιοσυγκρασιακά, πρωτότυπα, εμπνευσμένα και που τους/τις(/μας?) εμπνέουν να αρπάξουμε μια κιθάρα και...απλά να το κάνουμε...όπως ακριβώς δέκα τέσσερα έτη πρωτύτερα, το '77 οι Sex Pistols με το "Never Mind The Bollocks, Here's The Sex Pistols"!!!

"In Bloom" τρίτο single που βγήκε από το άλμπουμ...πρώτο ήταν, φυσικά, το "Smells Like Teen Spirit" και δεύτερο το "Come As You Are". Τέταρτο ακολούθησε το, προσωπικά αγαπημένο, "Lithium"!