Πρόσφατα κυκλοφόρησε το ενδέκατο άλμπουμ των Red Hot Chili Peppers!
Πολύ ξερά το διατύπωσα...λες και κολλάω αριθμό πρωτοκόλλου σε κάποια δημόσια υπηρεσία...Θα νομίζεις πως δεν "καίγομαι" ιδιαίτερα για τους τέσσερις κατοίκους του Λος Άντζελες. Δεν είναι αλήθεια!!! Παρακολουθώ τις κυκλοφορίες τους- σι ντι, βίντεο κλιπ στο MTV και το MAD TV, αποκλειστικότητες κλπ- επί είκοσι πέντε (25, καλά το διάβασες) χρόνια. Τόσα χρόνια πέρασαν από την πρώτη φορά που είδα βίντεο και άκουσα τραγούδι τους...ήταν, βέβαια, το "Under The Bridge"...ακόμα θυμάμαι το σοκ και το μούδιασμα! Για να μην πω για το "Give It Away", που με την ψυχεδελική του μπασογραμμή "μπούκωνε" τα γούφερ-ηχεία , όχι τόσο των σπιτικών μας στερεοφωνικών- γονική καταστολή, βλέπεις- όσο των "ροκάδικων" σε κάθε πόλη της Ελλάδας, όσο, φυσικά, και διεθνώς...
Μετά ήρθε το "One Hot Minute" με το Dave Navarro να αντικαθιστά, προσωρινά, τον εξίσου χαρισματικό κιθαρίστα, αν και με διαφορετικό στυλ, John Frusciante.
Ο τελευταίος, επέστρεψε για το υπέρ-επιτυχημένο "Californication" του 1999, με τα τραγούδια του να παίζονται...ναι, κυριολεκτικά παντού!
Το 2011, στο άλμπουμ "I'm With You" στη θέση του Frusciante, στην κιθάρα βρίσκουμε το Josh Klinghoffer, με τον οποίο οι Peppers συνεργάζονταν πολλά χρόνια στις περιοδείες, όπου, όπως τουλάχιστον είχα διαβάσει κάπου, βοηθούσε τον προκάτοχό του με τις κιθάρες, πιθανώς ως τεχνικός. Τότε μάλιστα είχαν έρθει-μοναδική τους φορά- για συναυλία στην Ελλάδα, στο ΟΑΚΑ. Δυστυχώς, ούτε ο δίσκος, ούτε και η εμφάνιση ικανοποίησαν τους πολυάριθμους φίλους των Καλιφορνέζων...
Και να σου "πάλι εδώ ζωντανοί", για να παραποιήσω με όλη την αγάπη μου, το Γιάννη Αγγελάκα!!!
Πέντε χρόνια μετά τον τελευταίο δίσκο, οι ...Πιπεριές μας κερνάνε μια γευστικότατη και δροσερή Μαργαρίτα με δεκατρείς μεζούρες δυνατής τεκίλα με ζουμερά πολύχρωμα τροπικά φρούτα!!!
Προτού συνεχίσω, καλό είναι να ξεκαθαρίσω πως επειδή πρόκειται για προσωπικό μπλογκ και όχι κάποιο επίσημο δημοσιογραφικό ιστότοπο, γι' αυτό ακριβώς διεκδικώ το δικαίωμα να διατυπώσω με παρρησία την αυστηρά...υποκειμενική μου κρίση! Αυτονόητο, θα μου πεις, αλλά οι καλοί λογαριασμοί...!!
Αν είσαι γύρω στα σαράντα και ποτέ δεν έβρισκες του γούστου σου τους φίλους μας, δεν υπάρχει κάποιος λόγος να ασχοληθείς ούτε τώρα. Εκτός αν με την πάροδο των χρόνων αισθάνεσαι να έχουν αλλάξει τα μουσικά σου γούστα. Τοτε πρέπει να αγωνιστείς για το ιερό σου δικαίωμα στην αυτοαναίρεση!!!!
Αν πρέπει, σώνει και καλά να βάλεις μια ταμπέλα στον ήχο του "The Getaway", το φανκ-ροκ την κάνει τη δουλειά του γενικά: Ο Chad Smith στα τύμπανα και ο Flea στο μπάσο, είναι γνωστό πως είναι η πιο άρτια, σφιχτή και ξεσηκωτική ρυθμ σέξιον του πλανήτη τα τελευταία 25 χρόνια! Θα μπορούσαν κάλλιστα να στηρίζουν με το γκρουβ τους, τους δυναμίτες του James Brown. Έτσι κι εδώ τα σπάνε!!!!
Στην κιθάρα ο Josh δείχνει πως έχει πια εγκλιματιστεί πλήρως με τον ήχο και το ύφος της μπάντας. Το ωραίο όμως είναι πως πλέον φαίνεται ξεκάθαρα πόσο σωστός, πόσο μελετημένος και πόσο σπουδαίος κιθαρίστας είναι, συνεχίζοντας την παράδοση που έχουν οι Peppers στους βιρτουόζους κιθαρίστες! Το παίξιμό του είναι πλούσιο τονικά και ρυθμικά. Τη μια στιγμή συνοδεύει διακριτικά και την αμέσως επόμενη εξαπολύει αστραπές και αντάρα!!!!
Επίσης-εδώ εντοπίζεται κατά πάσα πιθανότητα η επίδραση του Danger Mouse, που υπογράφει την παραγωγή, όπως έχει κάνει για τους U2 και το Beck στο πρόσφατο παρελθόν- τα φιλαράκια μας χρησιμοποιούν δημιουργικά τα πεταλάκια και τα συνθεσάιζερ, με αποτέλεσμα να εμπλουτίζεται σημαντικά ο ήχος τους!!!!
Κλείνοντας μιας και, νομίζω, πολύ σε κούρασα αυτή τη φορά, χαίρομαι που οι Red Hot Chili Peppers επέστρεψαν με νέο δίσκο. Χαίρομαι διπλά και τρίδιπλα που μου προσέφεραν έναν τόσο όμορφο, εμπνευσμένο και δουλεμένο, έναν τίμιο δίσκο!!!
Γι' αυτό και μόνο τους αγαπώ και τους έχω αδέρφια μου...κι ας μη συναντηθούμε ποτέ!!!
"Dreams of a Samurai"
O ψυχεδελικός ογκόλιθος που κλείνει το άλμπουμ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου