Rock'n'Roll στην Πρέβεζα στα 90s Vol.7 Σπύρος Πλέουρας

Όπως σου υποσχέθηκα, το αφιέρωμα στη ροκ σκηνή της Πρέβεζας περνά στην επόμενη φάση, παρουσιάζοντας ανθρώπους που στήριξαν τα σχήματα της πόλης, είτε γράφοντας σε τοπικά έντυπα, είτε παρουσιάζοντας τις δουλειές όλων των παιδιών και γενικά παίζοντας ροκ, μέταλ, πανκ, αλτέρνατιβ κ.τ.λ.

Στην πρώτη κατηγορία, εκείνων δηλαδή που έγραφαν, εντάσσεται ο Σπύρος Πλέουρας, ο οποίος πρέπει να επισημανθεί πως εκτός από τη στήλη του, συμμετείχε και δημιουργικά ως στιχουργός!

Όμως καλύτερα να τον αφήσω να τα πει ο ίδιος με τον μοναδικό του τρόπο. Πριν από αυτό, να αναφέρω πως ο Σπύρος εξακολουθεί να εργάζεται ως δημοσιογράφος, καθώς εδώ και πολλά χρόνια διατηρεί την εφημερίδα "Τομή στην Ενημέρωση" παράλληλα με το ομώνυμο σάϊτ. Εσχάτως μάλιστα διατηρεί το διαδικτυακό ραδιοφωνικό "Σταθμό Της Πρέβεζας".

Για μένα όλα αυτά ξεκίνησαν με κωμικοτραγικό τρόπο, σε σημείο μάλιστα που κλήθηκα να αποδείξω ότι δεν είμαι ελέφαντας και τα κατάφερα! «Εκείνος ο αλήτης ο γιος του Πλέουρα, με τα μακριά μαλλιά, έκλεψε μια σημαία από τη Μητρόπολη και τον αφόρισε η εκκλησία» ήταν η βρώμα και τελικά και αυτή η συκοφαντία, κατέπεσε σε χρόνο ρεκόρ! Μέχρι να καταπέσει όμως, αντιμετωπιζόμουν λίγο παράξενα από τους Ροκάδες της εποχής ως ο «Αφορισμένος». Έγραφα στίχους κι ακόμα γράφω και σε μια συνάντηση εκεί στα 1995 (πω πω, μεγαλώνω ρε πούστη μου) με τον Βασίλη Γεωργίου έδωσα τους στίχους από το «Χαμένη άνοιξη» και το ερμήνευσαν το συγκρότημα «ΡΩΓΜΕΣ». Ήταν και οι «Δραπέτες» ήταν και οι “RED MOTOR TOY” και μια σειρά από συγκροτήματα που έπαιζαν πολύ καλά. Η μνήμη μου δε με βοηθά να θυμηθώ τα ονόματα των συγκροτημάτων, γι’ αυτό ας με συγχωρήσουν. Μάλιστα θυμάμαι το 1995 στο Δημοτικό Κηποθέατρο Πρέβεζας, είχε γίνει ένα Live με όλες της ΡΟΚ και της ανεξάρτητης σκηνής μπάντες. Ένα μικρό schoolwave και βάλε ήταν αυτό το Live. Γεμάτο κόσμο το Κηποθέατρο και η Πρέβεζα, δεν είχε απλά μουσικούς τότε, αλλά μουσικάρες, οι άνθρωποι κεντούσαν και οι πιο πολλοί νεαροί σε ηλικία. Μιλάμε για ταλεντάρες. Υπήρχαν και οι τρόπον τινά ανταγωνισμοί, από σχήμα σε σχήμα, αλλά όλοι οι μουσικοί είναι σίγουρο ότι όλα αυτά σήμερα τα θυμούνται με αγάπη. Είχε ζωντάνια, είχε ΡΟΚ έκφραση τότε η Πρέβεζα, γέμιζαν τα μαγαζιά με Live των συγκροτημάτων, από το «Παρασκήνιο» κλασσικά, μέχρι το ΕΝ ΠΛΩ, αλλά και άλλα μαγαζιά. Θυμάμαι Χαρακτηριστικά μια σούπερ συναυλία που είχε γίνει στο Μερσέντες. Υπήρχε ΡΟΚ ζωντάνια στην Πρέβεζα τότε, υπήρχαν και οι άνθρωποι που ζούσαν για να τρέξουν μια σειρά από events κι αυτό άρχισε να σπάει, όταν κόσμος έφευγε από την Πρέβεζα, με αποτέλεσμα να αποδυναμώνεται το πράγμα, ώσπου εξαφανίστηκε εντελώς. Κάποιοι όμως είναι ακόμα εδώ και κρατάνε Θερμοπύλες, ενάντια στις γερές δόσεις σκουπιδομουσικών που σερβίρει η μουσική βιομηχανία. Κάποιοι αντιστέκονται, νομίζω ότι είναι πολλοί, απλά είναι σκόρπιοι, αν ενωθούν μπορεί να βγει κάτι καλό. Μπορεί να αναστηθεί το πράγμα  και σ’ αυτό το σημείο ας μου επιτραπεί να σχολιάσω με στίχους από το Χαμένη Άνοιξη: «Ποτέ μου δε συμπάθησα, τους άρχοντες τα κάστρα και τρομαγμένος έτρεχα να ονειρευτώ στα άστρα. Στιγμή δεν με αφήνανε σταυρώναν τη ζωή μου, φυλακισμένη θέλανε τη συνείδησή μου. Οι άρχοντες με έλεγαν αλήτη και τρελό και είπα αμέσως, φίλοι μου θα ξαναγεννηθώ.» Η προσπάθεια του Κώστα με τον «Κατειλημμένο χώρο» μας ξυπνά μνήμες και μας ξύνει γλυκά, πληγές. Μπράβο για την προσπάθειά του και ότι μπορούμε ο καθένας θα κάνουμε για να ζωντανέψουμε κάτι από το τότε, σήμερα. Εμένα μου άρεσε και γουστάρω που ανήκα στον… όχλο εκείνης της εποχής. Γινόμασταν σε δευτερόλεπτα όλη μια παρέα, έβλεπες χαρούμενα πρόσωπα, πειράγματα κι ένα υπέροχο κλίμα. Μπράβο Κώστα μπαίνοντας στη σελίδα σου, ετοιμάστηκα να φορέσω τις αρβύλες και το σκουλαρίκι και να βγω στους δρόμους να ψάξω για συναυλία και Ροκ κατάσταση.  Αν μου τη δώσει, θα επανέρθω πάλι με σκόρπιες σκέψεις…

"Χαμένη Άνοιξη" Ρωγμές, σε στοίχους του Σπύρου Πλέουρα!

Rock'n'Roll στην Πρέβεζα στα 90s Vol.6 Ρέζους Αρνητικό

Μ'αυτά και μ'αυτά φτάσαμε στο έκτο μέρος του αφιερώματος στα παλαιότερα ροκ συγκροτήματα της πρωτεύουσας του "Ο,τινανιστάν"(sic)(a.k.a. Πρέβεζα). Θέλω ειλικρινά να σε ευχαριστήσω για την απίστευτη και-αλήθεια σου λέω-απρόσμενη ανταπόκριση που επέδειξες! Η παρούσα ανάρτηση είναι σημαντική, τόσο για το σχήμα που φιλοξενεί, όσο, βέβαια, και για το γεγονός ότι "ανεβαίνει" σε ένα κομβικό σημείο του αφιερώματος. Εννοώ πως τελειώσαν τα γκρούπς και αρχίζουν, από το επόμενο κιόλας "post" αφηγήσεις-μαρτυρίες ανθρώπων που αν και δεν υπήρξαν μουσικοί, ωστόσο στήριξαν τη Σκηνή αποτελώντας οι ίδιοι ουσιαστικό και ζωτικό μέρος της!

Το σχήμα που κλείνει τον τρέχοντα κύκλο,λοιπόν, αποτελεί αληθινά ξεχωριστή περίπτωση. Πρόκειται για ένα σχήμα, το οποίο, είμαι πεπεισμένος, πως, με την ποιότητα που διέκρινε τις συνθέσεις και τους τόσο βιωματικούς και σπαρακτικούς τους στίχους, θα μπορούσε να χαράξει μια πορεία εφάμιλλη των πανκ συγκροτημάτων των ελληνικών 80s...

Είναι οι Ρέζους Αρνητικό και ο λόγος στο φίλο Δημήτρη Μαργαρίτη, πολυοργανίστα της μπάντας και ευγενέστερη φυσιογνωμία ολόκληρης της σκηνής!

 1. Πότε δημιουργηθήκατε και ποια ήταν τα αρχικά μέλη; Προϋπήρχε φιλία μεταξύ σας;

Το σχήμα δημιουργήθηκε το καλοκαίρι του 1996, από τον Νίκο Σαμιώτη στην κιθάρα και την φωνή  και εμένα στην κιθάρα, το μπάσο και τα τύμπανα για τις ηχογραφήσεις των Demo.  Τα υπόλοιπα μέλη που συμμετείχαν στο συγκρότημα, κατά διαστήματα για τις ανάγκες των live, ήταν ο Κωνσταντίνος Μαργαρίτης στο μπάσο(πλέον παίζει jazz κιθάρα με βάση του το Βερολίνο), ο Γιώργος Φαγογένης στο μπάσο, ο Άρης Τσόλκας στα τύμπανα, ο Τάσος  Σολδάτος στα τύμπανα και ο Μάκης Σπεντζάρης στην κιθάρα. Με αρκετά από τα παιδιά προϋπήρχε φιλία. Εκείνο το διάστημα  η μουσική ήταν ένα μεγάλο κομμάτι της καθημερινότητας μας, έτσι  δεν θα ήταν εύκολο να περνάμε ώρες με ανθρώπους, που δεν μιλάγαμε την ίδια γλώσσα.

2. Πώς προέκυψε το όνομα;

 Βράδυ προέκυψε, μάλλον ξημέρωμα, μετά από ατελείωτες κουβέντες … καμιά εβδομάδα πριν είχε αποφασιστεί η δημιουργία της μπάντας..και αφού τα είχαμε βρει όλα.. για το που θα κινηθεί η μπάντα δλδ, το περιεχόμενο των στίχων και άλλα τέτοια, έπρεπε να βρούμε και ένα όνομα, έτσι καταλήξαμε στο  «ρέζους αρνητικό».

Τώρα το γιατί είναι άλλου παπά ευαγγέλιο.

Νομίζω πως αργότερα το 2000 περίπου εμφανίστηκε μια μπάντα με το ίδιο όνομα αλλά σε πιο ροκ φόρμες.

3. Πού κάνατε πρόβες;

Είχαμε διαμορφώσει μια αποθήκη σε προβάδικο. Δεν ήταν μεγάλη αλλά την δουλειά της την έκανε. Όταν δεν την χρησιμοποιούσαμε, την διαθέταμε σε άλλες  μπάντες. Οι ηχογραφήσεις των demo έγιναν στο studio ηχογραφήσεων του Γιώργου Κυπριωτέλη,  respect στον Γιώργο , τον –Godfather- του ηχογραφημένου υλικού της ροκ σκηνής της Πρέβεζας.

4. Ποιος ήταν ο στόχος σας; Μόνο διασκευές και αν προκύψει δικό σας υλικό, ή εξαρχής στοχεύατε στο να γράψετε δικά σας τραγούδια;

 Δεν είχαμε κάποιο συγκεκριμένο στόχο, παίζαμε μόνο για την μουσική, για το feeling, την πώρωση. Με τον Νίκο κάναμε πολύ παρέα και έτσι προέκυψε  η δημιουργία του συγκροτήματος. Θέλαμε να ακούμε τις ιδέες μας και να μας αρέσει το αποτέλεσμα, αν αυτό το λες στόχο. Χρειάζεται υπομονή και ψάξιμο για να βρεις τον ήχο που σε καλύπτει, να ξέρεις πως θέλεις  να ακούγεσαι και να μην συμβιβάζεσαι. Αυτό κάναμε.

Τα τραγούδια των Ρέζους Αρνητικό  μιλούσαν για  όσα μας απασχολούσαν εκείνη την περίοδο. Ο Νίκος έγραφε τους στίχους, επίκαιροι και αγέραστοι.

5. Επιρροές; (μουσικές, πολιτικές, κοινωνικές)

Υπήρξαν Punk, Rock και Metal επιρροές, όσον αφορά τον ήχο..Κατά τα άλλα ήταν μια δράση και ταυτόχρονα αντίδραση σε όσα επιδρούσαν στην προσωπική μας σφαίρα, κοινωνικοπολιτικά και ατομικά.

6. Πού κάνατε Live;

Η βασική σύνθεσή μας –των δύο ατόμων-  δεν ευνοούσε τα συχνά live, παρόλα αυτά, όπου μας καλούσαν, δεν χάναμε την ευκαιρία, να «πούμε» ότι είχαμε να «πούμε». Είχαμε αρκετούς φίλους- μέλη έκτακτης συμμετοχής που πάντα έβαζαν πλάτη ή στην δική μας περίπτωση πένα.  Έτσι τελικά παίξαμε σε διάφορα μέρη της Πρέβεζας, όπως στα Λουτρά (ναι,τότε ήταν ροκάδικο),στη  Noname, στο Παρασκήνιο, στο Zενιθ, στο Soho στο κάστρο του Παντοκράτορα και σε μερικά ακόμη.

7. Υπήρχε αλληλεπίδραση με τις υπόλοιπες μπάντες; Γενικά, υπό οποιαδήποτε έννοια, υπήρχε Σκηνή;

Στα πλαίσια της ροκ σκηνής που είχε διαμορφωθεί γενικά στην Ελλάδα εκείνη την περίοδο, υπήρχε στα μέτρα της Πρέβεζας μια αντίστοιχη σκηνή. Στην πόλη τότε παίζαν καμιά δεκαριά μπάντες, με μερικές από αυτές κάναμε κοινά live και συμμετείχαμε σε festival. Κάποιες που θυμάμαι είναι οι δραπέτες, οι wild weasels, red motor toy, οι λέφτεροι, οι ελεύθερη βούληση, οι ιαχές, και οι sweet leaf. Να σημειώσω ότι η δημιουργία των Ρέζους Αρνητικό έγινε μετά την διάλυση των Ρωγμών, που έπαιζα τύμπανα. Ενώ στα demo των ρέζους έχουν συμμετάσχει μουσικοί των πιο πάνω συγκροτημάτων, όπως ο Γιώργος Τασιούλας (Ρωγμές), ο Βασίλης Γεωργίου (Ρωγμες, f-olikon) , ο Αποστόλης Παππουτσάκης (Δραπέτες), και ο Γιώργος Κυπριωτέλης.

8. Πόσο εύκολο, ή δύσκολο, αυτονόητο, ή μη ήταν να παίξεις Rock’n’Roll στην Πρέβεζα πριν από είκοσι χρόνια;

Για κάποιον που παίζει μουσική, είναι αυτονόητο ότι όπου και να βρίσκεται θα παίξει μουσική και θα το κάνει κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες. Σίγουρα το να παίζεις πανκ-μεταλ ελληνόφωνο στην Πρέβεζα το 1996 δεν ήταν ευρείας αποδοχής, ήταν μάλλον σαν να προσπαθήσεις να παίξεις πανκ-μεταλ ελληνόφωνο στην Πρέβεζα του 2016. Πάντως περνάγαμε καλά και έτσι και αλλιώς δεν κάναμε ποτέ τίποτα για την αποδοχή.

9. Πώς  και πότε επήλθε το τέλος της πορείας σας;

Ήταν η φυσική εξέλιξη των πραγμάτων για εκείνη την ηλικία, αφού το τέλος της πορείας μας ήρθε μαζί με τις αλλαγές στην καθημερινότητα μας δηλ. σπουδές, στρατός  κ.ο.κ

10. Πιστεύετε πως έμεινε κάτι από εκείνη τη γενιά;

Σκαλίζοντας το παρελθόν πιστεύω ότι τα demo που γράψαμε δεν ήταν μόνο ήχοι σε ταινία ήταν κάτι πολύ παραπάνω. Ήταν παρέα και φίλοι, ήταν αλληλεπίδραση, ουσία και αμεσότητα, ειλικρίνεια και αγάπη για αυτό που κάναμε. Έχω και μια ενδόμυχη ελπίδα ότι παίζουν ακόμη, που και που σε παλιά κασετόφωνα.

11. Τώρα ασχολείστε με οποιονδήποτε τρόπο με τη μουσική;

Και ο Νίκος και εγώ δεν σταματήσαμε ποτέ να γράφουμε και να παίζουμε μουσική αυτά τα χρόνια, ο καθένας, όμως, στην πορεία εξέλιξε διαφορετικές μουσικές φόρμες και ύφος. Στο μεσοδιάστημα, το 2011, συμμετείχα στους knifedge- heavy metal band και τώρα συνεχίζω παράλληλα με την δουλειά μου, να γράφω και να ηχογραφώ κομμάτια.

12. Ένα οποιοδήποτε σχόλιο.  

Κώστα, θέλω να σε ευχαριστήσω για την ανάδειξη της προσπάθειας που είχαμε κάνει τότε, και που μας έκανες να θυμηθούμε όσα ξεχάσαμε αλλά και όλα αυτά που θυμηθήκαμε να ξεχάσουμε.

"Για Κανέναν" Ρέζους Αρνητικό

Κασέτα "Με Ψυχή...Σαν Το Γκρίζο Της Καρδιάς Σας"

Ηχογραφήθηκε...πού αλλού; Στο "Mask Island Studio" του Γιώργου Κυπριωτέλη, ο οποίος είναι υπεύθυνος για τις συντριπτικά περισσότερες στουντιακές ηχογραφήσεις στην Πρέβεζα εδώ και περίπου δύο δεκαετίες! 

"Αντιγόνη" Σοφοκλέους στο Ρωμαϊκό Ωδείο Νικόπολης

Χθες αργά το απόγευμα, κατευθυνόμενος μετά από χρόνια, είναι η αλήθεια, προς την Αρχαία Νικόπολη, με διακατείχε μια-αδόκιμος ίσως ο όρος-ευχάριστη αγωνία! Ο λόγος, διότι επέκειτο η παρακολούθηση του κλασσικού αριστουργήματος του Σοφοκλή και, εν γένει, των Κλασσικών Χρόνων της Αθηναϊκής Δημοκρατίας, "Αντιγόνη".

Το έργο το είχαμε διδαχθεί κατά τα σχολικά χρόνια, οπότε, πιθανόν, να ήταν οικείο σε αρκετούς από τους θεατές. Το σχολικό εγχειρίδιο μας είχε "διαφωτίσει" πως κεντρική ιδέα του Τραγικού, αυτού, Δράματος, ήταν η διαμάχη μεταξύ γραπτών και άγραφων νόμων. Για τους μη γνωρίζοντες καλό είναι να κάνω μια αναφορά στην υπόθεση.

Οι δυο γιοι του Οιδίποδα, Ετεοκλής και Πολυνείκης, αντιμαχόμενοι για την εξουσία της Θήβας προσπαθώντας να λύσουν τις διαφορές τους με μονομαχία (πρβλ "Επτά Επί Θήβας"), σκοτώνονται και οι δύο με διπλό, αμοιβαίο χτύπημα. Ο θείος τους Κρέων, γιος του Μενοικέα, ως κοντινότερος εξ αίματος συγγενής, αναλαμβάνει την εξουσία. Πρώτη του διαταγή να ταφεί με όλες τις πρέπουσες για νεκρό τιμές, ο Ετεοκλής και να μείνει άταφος ο Πολυνείκης. Ορίζει μάλιστα την ποινή του θανάτου για όποιον παραβεί τη διαταγή και θάψει το νεκρό. Η αδερφή των δύο σκοτωμένων Αντιγόνη αρνείται να υπακούσει και ακολουθεί το ιερό της καθήκον. Και κάπου εδώ αρχίζει να εκτυλίσσεται η δράση. Η Αντιγόνη συλλαμβάνεται και οδηγείται στον Κρέοντα ο οποίος και την καταδικάζει.

Σαφώς και η διάσταση μεταξύ γραπτού και άγραφου δικαίου, αποτελεί μέρος της προβληματικής αυτής της εμβληματικής Τραγωδίας. Δεν εξαντλείται, ωστόσο, μονάχα εκεί! Άλλα ζητήματα που θίγονται είναι η αντίσταση του ατόμου στην ισοπεδωτικά αυταρχική εξουσία, η αλαζονεία του ασκούντος αυτήν, η πνευματική και ηθική τύφλωση στην οποία οδηγείται, η αναπότρεπτη "πτώση" του "υβριστή" και αν μου επιτρέπεις, σε μια πρώιμη φάση, η γυναικεία χειραφέτηση!

Όσον αφορά στις ερμηνείες αδυνατώ να βρω το παραμικρό ψεγάδι! Για το Νικήτα Τσακίρογλου τι να πρωτοπεί κανείς...Ο μεγάλος αυτός Έλληνας ηθοποιός, με χαρακτηριστική ευκολία, προσέθεσε άλλη μια σπουδαία ερμηνεία στο ρεπερτόριό του, κάνοντας να φαίνεται ελάχιστο το διάστημα από την εποχή που έγραφε ιστορία στο ρόλο του "Αμπιγιέρ", μια παράσταση που έχει αφήσει το σημάδι της  στο αθηναϊκό θέατρο κάπου στα μέσα προς τέλη της δεκαετίας του '80!

Όσο για την Ιωάννα Παππά, μοιάζει να έχουν περάσει αιώνες από τότε που πρωταγωνιστούσε σε σήριαλ του ...απίθανου Χρ. Παπακαλιάτη. Έκτοτε έχει γράψει τη δική της ιστορία στο ελληνικό Θέατρο, σε ελληνικό και ξένο ρεπερτόριο και χθες μας απέδειξε περίτρανα πως δεν έχει φτάσει τυχαία εκεί που βρίσκεται και, το κυριότερο,μας καθησύχασε ότι έχει ακόμα πολλά που μπορεί να πετύχει!

Ο Σταύρος Ζαλμάς μας προσέφερε γενναιόδωρα δυο υποδειγματικές ερμηνείες σε διπλό ρόλο, σε αυτό του Φύλακα και σ'εκείνο του Αγγέλου, αποδεικνύοντας πως πρόκειται για ηθοποιό υψηλού επιπέδου. 

Το ίδιο μπορώ αβίαστα να πω για όλους τους υπόλοιπους ηθοποιούς καθώς και όλους τους συντελεστές της παράστασης από τον υπεύθυνο για τον ήχο μέχρι, φυσικά το Θέμη Μουμουλίδη που με μαεστρία επιμελήθηκε τη σκηνοθεσία, χαρίζοντάς μας μια, κατά τον αρχαίο όρο "διδασκαλία"!

Δοκιμάζομαι έντονα από τον πειρασμό να ψέξω ανελέητα πολλούς εκ των θεατών που από τη μια συνομιλούσαν μεταξύ τους ενοχλώντας τους υπολοίπους, και πολλούς άλλους που αντί να προσέχουν το απαιτητικό κείμενο του Σοφοκλή, συνεχώς τραβούσαν φωτογραφίες με τα κινητά τους, αδιαφορώντας αν αυτό πιθανότατα αποσπούσε την προσοχή των επί της σκηνής....

Στην τελική, όμως, αυτό που μετράει, είναι πως έστω κι έτσι, ήταν μια διδακτική και, τελικά, μαγευτική βραδιά!!!

   

μπλουζ για τον ερυθρό ήλιο μεταξύ Ιονίου, Αμβρακικού κι Αχερουσίας...

Ενώ το αφιέρωμα για το πρεβεζάνικο ροκ'ν'ρολ είναι σε εξέλιξη, καλό είναι να θυμόμαστε-και αν δεν ξέρουμε, να γνωρίζουμε-πως υπάρχει παρόν και μάλιστα "φορτσάτο"!!!
Παρ'ότι επικρατούν τα ρεμπέτικα και "έντεχνα" σχήματα, τα οποία είναι γενικά αξιόλογα, θα ήταν μεγάλη απογοήτευση αν δεν υπήρχαν μπάντες που "βαράνε" στην πόλη μας...
Μια τέτοια θα σου παρουσιάσω ευθύς αμέσως!

Οι 2 Headed Dogs είναι ένα stoner τρίο και τα μέλη τους είναι ο Γιώργος (κιθάρα/φωνή), ο Αντώνης (μπάσο) και ο Σπύρος (τύμπανα). Με την παρούσα, τουλάχιστον, σύνθεση υπάρχουν ένα χρόνο, περίπου. 

Σε επαφή μαζί τους ήρθα, ως θεατής, στο περυσινό 5ο Pre/Post, στις Φυλακές στον Παντοκράτορα. Η αίσθηση ήταν σαν να με τύλιξε κάποιος με ηλεκτροφόρο καλώδιο πολλών βατ!!! Όση ώρα κράτησε το σετ, ο καυτός ήλιος της ερήμου διαδεχόταν βροχές από αστεροειδείς και τούμπαλιν...Οι ρυθμοί ήταν καταιγιστικοί και από τον ενισχυτή της κιθάρας έβγαιναν ήχοι σαν αυτούς του Jimmy Hendrix, μπλουζ και ψυχεδελικά τζαμαρίσματα...! Έπαιρνα όρκο πως για να έχουν τέτοιο δέσιμο ως μπάντα, θα προηγούνταν πρόβες οπωσδήποτε ενός έτους. Αντιλαμβάνεσαι, λοιπόν, την έκπληξη, όταν ρώτησα κάποιο από τα παιδιά-νομίζω ήταν ο Σπύρος- πόσο καιρό παίζουν και μου απάντησε με ένα αφοπλιστικό "δυο μήνες"!!!!

Ένα χρόνο μετά, οι "δικέφαλοι σκύλοι" δεν έμειναν στάσιμοι. Προχώρησαν με τον καλύτερο τρόπο προετοιμάζοντας, ηχογραφώντας και, τελικά, τυπώνοντας το πρώτο CD τους, που φέρει ως τίτλο απλά το όνομά τους! Σημειωτέον πως πέρα από τη φυσική, υπάρχει το άλμπουμ και σε ψηφιακή μορφή στο διαδίκτυο, όπου διατίθεται μέσω του bandcamp του συγκροτήματος.

Το αποτέλεσμα προσιδιάζει σε επαγγελματίες, δικαιώνοντας όλους όσους πίστεψαν στους 2 Headed Dogs, ένα σχήμα πλήρως ενταγμένο στο σήμερα, μέλος μιας μεγάλης παρέας ελληνικών συγκροτημάτων όπως οι Planet Of Zeus, οι Naxatras και οι 1000Mods. Με τους τελευταίους οι φίλοι μας θα μοιραστούν τη σκηνή σε λίγες μέρες (6 Αυγούστου) στα πλαίσια του 6ου Pre/Post Festival που θα πραγματοποιηθεί, όπως κάθε χρόνο στην πόλη μας!!!

Παιδιά σας εύχομαι και το δισκάκι να είναι καλοτάξιδο και να εξακολουθείτε να "τα σπάτε" με αμείωτη ένταση για πολλά-πολλά χρόνια!

"Line To The Stars"
ένα "διαστρικό ταξίδι" από το CD των 2 Headed Dogs.

Rock'n'Roll στην Πρέβεζα στα '90s Vol.5 The Redmotortoy/Παγκόσμια Κόλλα

Η ανάρτηση που περίμενα όσο καμία άλλη...Το σχήμα που παρουσιάζεται σ' αυτήν, είναι αυτό με το οποίο συνδέομαι προσωπικά. Προς θεού, δεν ήμουν ποτέ μέλος του-ούτε καν έπαιζα κάποιο όργανο τότε! Ήταν, όμως, το συγκρότημα που με ώθησε στο να μάθω να παίζω κάποιο όργανο, με το όνειρο να ενταχθώ σ' αυτό...

Θα μπορούσε να γράψω και να μοιραστώ πάμπολλες εμπειρίες και σκέψεις μαζί σου σχετικά  με τους Redmotortoy...αλλά καλύτερα όχι...μερικά πράγματα παρα-είναι προσωπικά για να δημοσιευθούν...αλλιώς χάνεται η μαγεία!

Κυρίες και Κύριοι, ο ακαδημαϊκός φωστήρας Βασίλης Αυδίκος!

1.   Πότε δημιουργηθήκατε και ποια ήταν τα αρχικά μέλη; Προϋπήρχε φιλία μεταξύ σας;

Το σχήμα δημιουργήθηκε από τον Κώστα Αρετάκη και εμένα, νομίζω το καλοκαίρι του 95. Αν θυμάμαι καλά, η πρώτη μας πρόβα ήταν σε ένα χώρο δίπλα από το σπίτι του Σταύρου Ράπτη (εκεί που έκανα πρόβες και οι Δραπέτες), με τον Σταύρο στα τύμπανα, ενώ λίγο αργότερα την θέση του πήρε ο Γιώργος Ρέντζος. Αργότερα (καλοκαίρι του 96) ντράμερ ήταν ο Χάρης Νατσούλης και στο μπάσο εναλλάχθηκαν ο Ντίνος Δερλερές και ο Βασίλης Ευαγγέλου. Με την τελευταία σύνθεση κάναμε και τα περισσότερα live, ενώ γράψαμε και ένα ντέμο με τέσσερα κομμάτια στο στούντιο του Γιώργου Κυπριωτέλη. Ένα φεγγάρι κάναμε πρόβες και με έναν άγγλο που δούλευε σε κάποιο φροντιστήριο αγγλικών της πόλης, τότε κάναμε πρόβες στην Όαση, και αυτός, χωρίς να τον πάρουμε είδηση, πήδηξε στο δίπλα στρατόπεδο, που τότε ακόμη λειτουργούσε και έκοβε βόλτες. Τον πήραν είδηση και τον μαζέψανε, ανακρίσεις κλπ. Ε, από τότε δεν τον ξαναείδαμε και χάθηκε το όνειρο για διεθνή καριέρα…  Κάποια στιγμή, νομίζω ήταν το καλοκαίρι του 1997 προστέθηκε για πρώτη φορά και δεύτερη κιθάρα που έπαιζε ο Στάθης Τσόλης, αν και δεν πολυερχόταν στις πρόβες (μας το ‘παιζε Μαραντόνα…) και δώσαμε μαζί 2-3 live. Φυσικά με όλα τα παιδιά ήμασταν φίλοι…

2.   Πώς προέκυψε το όνομα;

Χαχα, έτυχε να έχω ένα μηχανάκι κληρονομιά από τον παππού μου, που ήταν κόκκινο και με τους περισσότερους φίλους του είχαμε αλλάξει τα φώτα μέσα από σκληρές δοκιμασίες σε χώμα και χαλίκι…εξ ου και το motortoy… αργότερα, που το χαμε γυρίσει σε ελληνικό στίχο το όνομα της μπάντας άλλαξε σε Παγκόσμια Κόλλα, και νομίζω έχει να κάνει με το ότι υπήρχαν πολλές μουσικές επιρροές που προσπαθούσαμε να κολλήσουμε μαζί…

3.   Πού κάνατε πρόβες;

Α, μεγάλο βάσανο…η Πρέβεζα εκείνη την εποχή ήταν μια πόλη εντελώς αφιλόξενη σε μπάντες που χρειαζόταν χώρους για πρόβες…προσπαθούσαμε να βρούμε χώρους με κριτήριο κυρίως το να μην ενοχλούμε τους γύρω, έτσι κατά καιρούς κάναμε στην Όαση, που την είχε αφήσει ο δήμος σε κακό χάλι (πάλι καλά που δεν μας έπεσε καμιά σιδεριά στο κεφάλι), μαζί με άλλες μπάντες, σε ένα σπιτάκι στον Παντοκράτορα, σε άλλο ένα σπιτάκι που νοικιάζαμε κοντά στο Καλαμίτσι, στον χώρο που χε στήσει με τις Ρωγμές ο Μαργαρίτης κα.

4.   Ποιος ήταν ο στόχος σας; Μόνο διασκευές και αν προκύψει δικό σας υλικό, ή εξαρχής στοχεύατε στο να γράψετε δικά σας τραγούδια;

Ο στόχος μας ήταν να ξεφύγουμε από τα στενά και συντηρητικά όρια της πόλης και του εκπαιδευτικού συστήματος και να επικοινωνήσουμε με άλλα μέσα. Στην αρχή παίζαμε διασκευές, αλλά πολύ γρήγορα γράψαμε δικά μας κομμάτια.

5.   Επιρροές; (μουσικές, πολιτικές, κοινωνικές)

Σίγουρα τo grunge των 90’s και οι πιο post ήχοι από Αμερική και Αγγλία μας επηρέασαν πολύ. Άλλωστε ήταν πράγματα που συνέβαιναν εκείνη την εποχή και το ψάχναμε λιγάκι. Ακούγαμε Nirvana, Smashing Pumpkins, Soundgarden αλλά και Sonic Youth κλπ, όπως και μπάντες από Αθήνα (αγγλόφωνο ροκ με Last Drive και όλη αυτή την σκηνή). Ήταν δύσκολο να ακολουθήσεις τις εξελίξεις, γιατί μην ξεχνάς ήμασταν στην Πρέβεζα, δεν υπήρχε το ίντερνετ, και οι ανταλλαγές μουσικής γινόταν με κασσέτες. Αλλά κάπως έτσι δημιουργούνται τα δίκτυα κι εμείς λίγο ως πολύ είχαμε τις άκρες μας…

6.   Πού κάνατε Live;

Παίζαμε όπου μπορούσαμε, στο Soho, στη Noname και σε κάποια άλλα μπαράκια που αργότερα είτε δόθηκαν αντιπαροχή και γίναν στην θέση τους πολυκατοικίες, είτε μετατράπηκαν σε –τι άλλο- ουζερί…Γενικά η πόλη δεν είχε υποδομές για live, εκτός από αυτοοργανωμένες προσπάθειες που κάναμε με τα άλλα γκρουπ για live στο Κηποθέατρο και στο Κάστρο του Παντοκράτορα, ενώ είχαμε παίξει και σε κάποια φεστιβάλ της ΚΝΕ. Α και είχαμε παίξει και στο «εξωτερικό», με live σε Γιάννενα, Άρτα και Λευκάδα…

7.   Υπήρχε αλληλεπίδραση με τις υπόλοιπες μπάντες; Γενικά, υπό οποιαδήποτε έννοια, υπήρχε Σκηνή;

Θεωρώ ότι υπήρχε σκηνή, ιδιαίτερα αφού, μετά από τόσα χρόνια το συζητάμε ακόμα και σήμερα! Υπήρχαν 6-7 μπάντες που κινούσαν λίγο τα νερά και μπορώ να πω γράφαν αξιοπρεπέστατη μουσική με τα μέσα που είχαν. Κρίμα που καμια μπάντα δεν κυκλοφόρησε υλικό της σε βινίλιο ή cd… Επίσης, υπήρχαν 5-6 εκπομπές στο τοπικό ραδιόφωνο που παίζαν αντίστοιχες μουσικές και ενίσχυαν την τοπική σκηνή…

8.   Πόσο εύκολο, ή δύσκολο, αυτονόητο, ή μη ήταν να παίξεις Rock’n’Roll στην Πρέβεζα πριν από είκοσι χρόνια;

Όσον αφορά τα μέσα που είχαμε η κατάσταση ήταν τραγική. Αλλά τίποτα δεν μας σταματούσε, υπήρχε πολύ ενέργεια και αφού βγάζαμε αυτό που θέλαμε και περνάγαμε καλά, δεν μας πολύ-ένοιαζε πως θα το δουν οι «απέξω»..Ακόμη, δεν μπήκαμε ποτέ στην ηλεκτρονική φάση των 90’s, οπότε τι άλλο από Rock’n’Roll!!

9.   Πώς  και πότε επήλθε το τέλος της πορείας σας;

Κάποια στιγμή το 97 κάποιοι από τα μέλη φύγαμε για σπουδές, προσπαθήσαμε να κρατήσουμε την μπάντα και το καταφέραμε για κανα χρόνο, αλλά αργότερα αποδείχθηκε πολύ δύσκολο…

10.               Πιστεύετε πως έμεινε κάτι από εκείνη τη γενιά;

Κοίτα, πιστεύω ότι πάντα κάτι μένει στον «αέρα», αλλά πολλά έχουν αλλάξει, με πρώτα τα μέσα που πλέον επικοινωνούμε. Τώρα κάποιος/α μπορεί να γράψει μουσική στο σπίτι του μόνος του, τότε αυτό ήταν πολύ δύσκολο, γενικά τότε αποζητούσαμε την επαφή και την επικοινωνία, αφού δεν είχαμε πολλές πληροφορίες. Πλέον δεν έχω και μεγάλη επαφή με την πόλη, αλλά νομίζω ότι συνεχίζουν να υπάρχουν γκρουπάκια…

11.               Τώρα ασχολείστε με οποιονδήποτε τρόπο με τη μουσική;

Κυρίως ως ακροατής αλλά και ως μέλος ενός καινούργιου experimental-noise ντουέτου με την δίχρονη κόρη μου…

12. Ένα οποιοδήποτε σχόλιο.  

Καλό θα ήταν να προσπαθήσεις να φτιάξεις καμια playlist στο youtube με διάφορα ντέμο που κυκλοφόρησαν τότε…έτσι για να ενισχύονται οι αναμνήσεις!

Keep’ on rocking!

"Hey Hey My My (Into The Black) Neil Young & Crazy Horse

Το βίντεο είναι από την περιοδεία "Ragged Glory" του 1991.

Κάθε φορά που οι Redmotortoy το παίζανε στα live, "τα σπάγανε"!

Rock'n'Roll στην Πρέβεζα στα '90s Vol.4. Ελεύθερη Βούληση

Αν παρακολουθείς σταθερά το αφιέρωμα στα Πρεβεζάνικα ροκ σχήματα, θα έχεις ήδη καταλάβει πως, στις περισσότερες περιπτώσεις πρόκειται για παιδιά που πρώτα ήταν φίλοι και απλά στην πορεία εμφανίστηκε το γκρουπ, όπου βασικός στόχος ήταν να "τα σπάσουν"! Τέτοια περίπτωση, φαίνεται να αποτελεί και το σχήμα που φιλοξενώ στην παρούσα ανάρτηση. Ακούγοντας το ντέμο τους, ξανά μετά από τόσα χρόνια, βλέπω πως πρόκειται για ένα γνήσιο νεανικό ροκ σχήμα των ελληνικών ύστερων '90s! Ένα σχήμα που το κάθε μέλος έχει τα δικά του μουσικά "κολλήματα", αλλά ο ήχος του είναι ξεκάθαρος και συμπαγής. Επιπλέον, περιλαμβάνει τα ωραιότερα Lead Vocals (κύρια φωνητικά).

Ο λόγος στο φίλο Γρηγόρη Παππά, φωνή και κιθάρα στους Ελεύθερη Βούληση!

1. Πότε δημιουργηθήκατε και ποια ήταν τα αρχικά μέλη; Προϋπήρχε φιλία μεταξύ σας;

Νομίζω πως ήταν καλοκαίρι του 1997 όταν ξεκινήσαμε τις πρόβες με τους Τάσο Πολίτη (κιθάρα), Δημήτρη Κοντοδήμα (μπάσο),  Γιάννη Κοντογιώργο (τύμπανα). Η παραπάνω σύνθεση παρέμεινε η ίδια από τη πρώτη μέχρι και την τελευταία πρόβα της μπάντας.

Θα πρέπει να σημειώσω πως στο πρώτο μας live έπαιξε μαζί μας και ο Μάκης Σπετζάρης (κιθάρα).

Με τον Τάσο είμαστε φίλοι από νηπιακή μπορώ να πω ηλικία. Με τον Δημήτρη και τον Γιάννη (που επίσης γνωριζόταν από μικρά παιδιά) απλά γνωρίζαμε ο ένας το άλλον χωρίς να κάνουμε ιδιαίτερα στενή παρέα.

Λίγες πρόβες αρκούσαν για να χτιστούν φιλίες που κρατάνε μέχρι και σήμερα.

2. Πώς προέκυψε το όνομα.

Το όνομα της μπάντας ξεκίνησε σαν αστείο ανάμεσα σε εμένα και έναν συμμαθητή μου όταν το είδαμε σε ένα από τα σχολικά βιβλία (δεν θυμάμαι ποιο). Το κείμενο είχε σαν θέμα την Ελεύθερη Βούληση με την οποία οι άνθρωποι αποφασίζουν μόνοι τους κτλ.

Όπως καταλαβαίνεις μας φάνηκε ξεκαρδιστικό σε ένα σχολικό βιβλίο να γράφονται τέτοιες μ........ες. Οπότε ξεκίνησε σαν ειρωνικού τύπου αστείο και κατέληξε το όνομα της μπάντας.

3. Πού κάνατε πρόβες

Αυτή είναι μια πονεμένη ιστορία (γέλια).

Όπου μπορείς να φανταστείς. Όχι λάθος. Όπου δεν μπορείς να φανταστείς...Σε αποθήκες, σε σπίτια φίλων-θείων-γιαγίαδων, σε παλιά σφαγεία, σε παλιά λεβητοστάσεια, σε αυλές στο Μιχαλίτσι, φυσικά στην Όαση και σε πολλά άλλα απίθανα μέρη. Τελικά βρήκαμε τη βάση μας στο υπόγειο του Δημήτρη.

Αδειάσαμε ένα από τα δωμάτια του σπιτιού, το γεμίσαμε από το πάτωμα μέχρι το ταβάνι πράσινες αυγοθήκες και αυτό ήταν...Μετά από όσα είχαμε τραβήξει για να βρούμε χώρο για πρόβα, αυτό το δωμάτιο για εμάς ήταν το δικό μας Abbey Road (γέλια)  Να 'ναι καλά η γιαγιά...

4. Ποιος ήταν ο στόχος σας; Μόνο διασκευές και αν προκύψει δικό σας υλικό, ή εξαρχής στοχεύατε στο να γράψετε δικά σας τραγούδια;

Ο σκοπός ήταν να γράψουμε τα δικά μας κομμάτια. Φυσικά στην αρχή  ξεκινήσαμε με κομμάτια άλλων. Νομίζω το πρώτο μας live είχε μόνο διασκευές. Τότε ακόμα υπήρχε  η αντίληψη, πως για να βγεις live πρέπει να έχεις ένα πρόγραμμα 2 και πλέον ωρών, λες και παίζαμε στα μπουζούκια. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα να έχουμε ξεπατωθεί στις πρόβες, προσπαθώντας να βγάλουμε ένα σκασμό διασκευές (για κάποιες από τις οποίες ακόμα ντρεπόμαστε) παραμερίζοντας τη λογική. Έτσι επιλέξαμε να κάνουμε live με τα δικά μας κομμάτια και κάθε φορά να το εμπλουτίζουμε με 3-4 διασκευές διαφορετικές κάθε φορά.

5. Επιρροές; (μουσικές, πολιτικές, κοινωνικές)

Τα ακούσματα μας μπορώ με βεβαιότητα να πω πώς δεν είχαν τη παραμικρή σχέση μεταξύ τους. Εγώ άκουγα όλη μέρα Smashing Pumpkins, ο Τάσος Steve vai, ο Δημήτρης Radiohead, και ο Γιάννης Iron Maiden.

Οπότε το να πω πως οι μουσικές μας επιρροές έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στη δική μας δουλειά μάλλον δεν ισχύει...

Σε κάποια κομμάτια πιάσαμε κάποια κοινωνικά θέματα χωρις ωστόσο αυτό να είναι σε πρώτο πλάνο.

6. Πού κάνατε Live;

Όπου μπορούσαμε! Νομίζω στη Πρέβεζα παίξαμε σε όλα τα μαγαζιά που θα μπορούσε να γίνει live. Είμαι χαρούμενος γιατί προλάβαμε να παίξουμε σε χώρους της πόλης που πλέον έχουν αλλάξει χαρακτήρα ή έχουν κλείσει, όπως το Παρασκήνιο, η Παλίρροια ,το Soho, ακόμη και το No Name ήταν διαφορετικό εκείνα τα χρόνια. Επίσης εμφανιστήκαμε σε διάφορα φεστιβάλ που γινόταν στη πόλη π.χ. στο κάστρο του Παντοκράτορα και στη Πλατεία Ανδρούτσου αλλά και σε φεστιβάλ στα Γιάννενα. Νομίζω πως η καλύτερη μας εμφάνιση ήταν όταν ανοίξαμε την συναυλία της Λευκής Συμφωνίας στα Γιάννενα.

7. Υπήρχε αλληλεπίδραση με τις υπόλοιπες μπάντες; Γενικά, υπό οποιαδήποτε έννοια, υπήρχε Σκηνή;

Ναι θεωρώ πως υπήρχε σκηνή στη πόλη. Αν σκεφτείς πως υπήρχαν ενεργές 7-8 μπάντες, για μια τόσο μικρή πόλη όπως η Πρέβεζα είναι μεγάλος αριθμός.

Πολλές φορές κάναμε πρόβες στους ίδιους χώρους, ανταλλάζαμε όργανα και ενισχυτές, πολλά παιδιά ήταν σε δύο μπάντες ταυτόχρονα. Θυμάμαι χαρακτηριστικά, μια περίοδο στην εγκαταλειμμένη τότε Όαση να αναγκαζόμαστε να αφισοκολλούμε πρόγραμμα με τις ώρες που είχε πρόβα η κάθε μπάντα!

Αυτό που για μένα έχει σημασία είναι ότι κάθε μπάντα είχε το δικό της ήχο, πράγμα σπάνιο αν αναλογιστείς ότι όλοι μας πάνω κάτω είχαμε την ίδια ηλικία άρα και τα ίδια σχεδόν ερεθίσματα.

8. Πόσο εύκολο, ή δύσκολο, αυτονόητο, ή μη ήταν να παίξεις Rock’n’Roll στην Πρέβεζα πριν από είκοσι χρόνια;

Δεν ξέρω πως είναι να είσαι 15 χρονών σήμερα αλλά τότε ήταν πολύ λογικό  να γρατσουνάς μια κιθάρα ή να κοπανάς τα τύμπανα. Δεν νομίζω πως ήταν δύσκολο. Περισσότερο αυτονόητο θα έλεγα. Θέλαμε να παίξουμε τη μουσική που μας ευχαριστούσε και απλά τη παίζαμε. Η ροκ μουσική και τα παρεμφερή είδη της, στη δεκαετία αυτή παιζόταν παντού. Στα ελληνάδικα της πόλης, όπως θα θυμάσαι (μάλλον θες να το ξεχάσεις) το “Smells like teen spirit” των Nirvana παιζόταν μετά την Βίσση και πριν τη Βανδή. Αυτό ναι... ήταν δύσκολο.

9. Πώς  και πότε επήλθε το τέλος της πορείας σας;

Δεν θυμάμαι ακριβώς το πότε. Θυμάμαι όμως με κάθε λεπτομέρεια το πώς... Είχαμε κανονίσει πρόβα κάποιο απόγευμα (του Αυγούστου νομίζω) και όλοι μας είχαμε ήδη πρωινές δουλείες. Μπαίνω στο υπόγειο, με μισή ώρα καθυστέρηση από την ώρα που είχαμε πει, τρέχοντας με ένα φραπέ στο χέρι  και ο Μήτσος κοιμάται όρθιος στον καναπέ με ένα καφέ στα χέρια. Αφήνω τον δικό μου στο τραπέζι και ξαπλώνω στο δίπλα κρεβάτι. Μετά από λίγο μπαίνει ο Τάσος επίσης με φραπέ, τον ακουμπάει στο τραπέζι και ξαπλώνει στο πάτωμα. Κάποια στιγμή ανοίγει η πόρτα και βλέπω τον Γιάννη να μπαίνει, να μας κοιτάει για λίγο, να αφήνει προσεκτικά και τον δικό του φραπέ στο τραπέζι και απλά να φεύγει.

Ακόμη και σήμερα γελάμε με αυτή τη μέρα και τη θεωρούμε την  κορυφαία μας στιγμή...Τόσο απλά.

10. Πιστεύετε πως έμεινε κάτι από εκείνη τη γενιά;

Η κάθε γενιά αφήνει πίσω της θετικά αλλά και αρνητικά υλικά προς  αξιοποίηση ή για θάψιμο. Ελπίζω η δικιά μας να άφησε τουλάχιστον περισσότερα θετικά.

11. Τώρα ασχολείστε με οποιονδήποτε τρόπο με τη μουσική;

Εγώ  τα τελευταία χρόνια έχω δημιουργήσει τους Sound Leaks μια post rock  μπάντα. Ο Τάσος παίζει κιθάρα με το Διακρότημα ένα swing-jazz σχήμα. Ο Δημήτρης δεν είναι σε κάποιο σχήμα όμως εξακολουθεί να  ασχολείται με τη κιθάρα και τη μουσική. Ο  Γιάννης αν δεν κάνω λάθος δεν ασχολείται πλέον με τα τύμπανα.

12. Ένα οποιοδήποτε σχόλιο.  

Ένα οποιοδήποτε σχόλιο...δεν ξέρω.

Νομίζω το καλύτερο που έχω να κάνω είναι να σου ευχηθώ σε είκοσι χρόνια από τώρα να κάνεις ένα αφιέρωμα στα σχήματα και τους μουσικούς του σήμερα ή που θα βγουν στο μέλλον.

Δεν μπορεί... σε κάποια μεριά της πόλης, αυτή τη στιγμή που μιλάμε, κάποιος πιτσιρικάς στύβει το κεφάλι του να βάλει στη σωστή σειρά πέντε ακόρντα.

"I Wanna Be Your Dog" The Stooges

από το πρώτο τους αλμπουμ που βγήκε το 1969 και έχει για τίτλο, απλά το όνομα της μπάντας/