Rock'n'Roll στην Πρέβεζα στα '90s Vol.3 Δραπέτες

Η Σκηνή της πόλης μας κάλυπτε όλα τα υποείδη του rock. Και, φυσικά, το Classic Rock είχε την τιμητική του! Σήμερα στα πλαίσια του αφιερώματος, σειρά έχουν οι Δραπέτες. Ένα σχήμα που είχε στις τάξεις του, μεταξύ άλλων, τον σπουδαιότερο κιθαρίστα, όχι μόνο της πόλης, αλλά ίσως και όλης της ευρύτερης περιοχής!

Δε θα γράψω περισσότερα. Ο λόγος στον Αποστόλη Παπουτσάκη, κιθαρίστα στους Δραπέτες!

Ερωτήσεις για Σκηνή Πρέβεζας στα 90’s

1.      Πότε δημιουργηθήκατε και ποια ήταν τα αρχικά μέλη; Προϋπήρχε φιλία μεταξύ σας;

Oι Δραπέτες δημιουργήθηκαν κάπου στο 1994.Τα αρχικά μέλη ήταν ο Χρήστος Αραβαντινός στο τραγούδι ,ο Σταύρος Ράπτης στην αρχή κι ο Αποστόλης Σόφης μετά στα τύμπανα,ο αειθαλής Σπύρος Κορδονούρης στα πλήκτρα,ο Χρήστος Αργυρός και μετά ο Τάσσος Πολίτης στο μπάσσο και εγώ στη κιθάρα. Δεν μπορώ να πω ότι προυπήρχε φιλία και στην πραγματικότητα γίναμε παρέα λόγω της κοινής μας ενασχόλησης και των εμπειριών που ζήσαμε μαζί στις πρόβες στα live..

2.      Πώς προέκυψε το όνομα;

To όνομα Δραπέτες προέκυψε από ένα τραγούδι μας,και γενικά από την τάση μας να δραπετεύουμε από διάφορες καταστάσεις εκείνης της εποχής.

3.      Πού κάνατε πρόβες;

Πρόβες κάναμε στην αρχή σε μία αποθήκη που είχε ο Σταύρος,και μετά νοικιάζαμε κάτι τουριστικά δωμάτια στον Μύτικα,όπου δεν υπήρχε ψυχή το χειμώνα σε ακτίνα 5 χιλιομέτρων.Να πω κιόλας ότι αυτά τα ενοικιαζόμενα ήτανε μέσα σε ένα πορτοκαλεώνα ,οπότε ήταν το ιδανικότερο μέρος για πρόβες. Οι τοίχοι έχουν φορτιστεί με τόσα κιλοβάτ που φαντάζομαι ότι οι τουρίστες που νοικιάζουν τώρα για τις καλοκαιρινές τους διακοπές, θα πετάγονται από τον ύπνο τους κυνηγημένοι από rock φαντάσματα.

4.      Ποιος ήταν ο στόχος σας; Μόνο διασκευές και αν προκύψει δικό σας υλικό, ή εξαρχής στοχεύατε στο να γράψετε δικά σας τραγούδια;

Ο πρωταρχικός στόχος ήταν να βρισκόμαστε 3-4 φορές τη βδομάδα και να του δίνουμε να καταλαβαίνει. Παίζαμε κομμάτια πού άρεσαν σ`όλους,κυρίως hard και classic rock και ελληνικό rock (Σιδηρόπουλο,τρύπες,ξύλινα σπαθιά,ενδελέχεια, magic de spell.. )Υπήρχαν και αρκετά κομμάτια δικά μας από κάποια στιγμή και μετά,τα οποία ευτυχώς αξιωθήκαμε και τα ηχογραφήσαμε στο θρυλικό studio του Γιώργου Κυπριωτέλη.

5.      Επιρροές; (μουσικές, πολιτικές, κοινωνικές)

Oι μουσικές επιρροές μας στην αρχή ήταν οι μπάντες τύπου deep purple, bad company, santana, lynyrd skynard, Gallager, Pink Floyd . Μετά περάσαμε μια φάση Ελληνικού rock που εκείνη την εποχή ήταν πολύ στα πάνω του,και προς το τέλος ο ήχος μας έγινε πιο progressive (βλέπε joe satriani )και αρχίσαμε τα πειράματα με τα fusion,και τα jazz rock. Τα δικά μας τραγούδια μιλούσανε για κοινωνικά προβλήματα όπως η μοναξιά και η αποξένωση. Μιλάγανε για παράξενους τύπους που κουρασμένοι από την υποκρισία,ξένοι μέσα σε ξένους,ψάχνανε να βρουν ένα τρόπο να δραπετεύσουν.

6.      Πού κάνατε Live;

Tα live στην Πρέβεζα γίνονταν στο no name στο Παρασκήνιο,κάποια live στο κηποθέατρο,και γενικά είχαμε αρχίσει και ανοιγόμαστε προς Γιάννενα,Αγρίνιο,Παραμυθιά,Λευκάδα. Ήμασταν ταξιδιάρα μπάντα,είχαμε γυρίσει όλα τα χωριά που τότε η κατάσταση ήταν far west. Περάσαμε πολύ ωραίες καταστάσεις ιδίως με τις Ρωγμές που παίξαμε σε αρκετά live μαζί. Θυμάμαι μιά φορά στην Παραμυθιά σε κάτι πολιτιστικές εκδηλώσεις όπου ο κόσμος που μαζευόταν νόμιζε ότι θα ακούσει Θεοδωράκη και όταν αρχίσαμε να βαράμε,οι γριές τρέχαν να κρυφτούνε και ο Σπύρος που έπαιζε πλήκτρα, κυνήγαγε κάτι πιτσιρίκια που είχαν ανέβει στη σκηνή και δερνόντουσταν.

7.      Υπήρχε αλληλεπίδραση με τις υπόλοιπες μπάντες; Γενικά, υπό οποιαδήποτε έννοια, υπήρχε Σκηνή;

Και βέβαια υπήρχε αλληλεπίδραση με τις υπόλοιπες μπάντες κυρίως με τις Ρωγμές ,και πολλές φορές βρισκόμασταν και τζαμάραμε,και συγκεκριμένα θυμάμαι το Βασίλη που μας πρότεινε κομμάτια από Ελληνικά γκρουπ που συμπεριλάβαμε στο ρεπερτόριο μας. Προτάσεις που όπως αποδείχτηκε ήταν πολύ καλές ,γιατί νέα παιδιά μάθαν από εμάς για το Σιδηρόπουλο, τις Τρύπες, τα ξύλινα σπαθιά και όλα αυτά τα υπέροχα γκρουπ εκείνης της δεκαετίας.

8.      Πόσο εύκολο, ή δύσκολο, αυτονόητο, ή μη ήταν να παίξεις Rock’n’Roll στην Πρέβεζα πριν από είκοσι χρόνια;

Δεν μπορώ να πω ότι ήταν δύσκολο να παίξεις rock στην Πρέβεζα, πρώτα απ όλα γιατί για μένα ήτανε η τρίτη φορά που ζούσα τέτοια κατάσταση .Έζησα στην Αθήνα στα τέλη του 70 αρχές του 80 την άνοιξη του Ελληνικού rock με διάφορα γκρουπ,στα τέλη του 80 στην Ολλανδία που παίζαμε πανκ,και όταν ήρθα Πρέβεζα είχα κατασταλάξει και ήξερα τι θέλω να παίξω.Το δύσκολο ήταν ότι έπρεπε να πάρεις απόφαση ότι παίζοντας rock n` roll στην Πρέβεζα έπρεπε να ξεχάσεις το οικονομικό όφελος και την πιθανότητα να κάνεις κάτι μεγαλύτερο. Το καλό ήτανε ότι υπήρχε δίψα από τον κόσμο και γενικά στα live γινόταν χαμός.

9.      Πώς και πότε επήλθε το τέλος της πορείας σας;

Το τέλος ήρθε όπως τελειώνουν όλα τα πράγματα σε αυτή τη ζωή. Πάμε δηλαδή παρακάτω, που σε αυτή την περίπτωση είναι ότι αλλάξανε οι μουσικές μας προτιμήσεις,αρχίσαμε να πειραματιζόμαστε με άλλα είδη,με άλλα ενδιαφέροντα και γενικά ήταν ένας κύκλος που έπρεπε να κλείσει όπως άρχισε ,όμορφα ,γιατί καινούργιες προκλήσεις ανοίγονταν.

10.  Πιστεύετε πως έμεινε κάτι από εκείνη τη γενιά;

Ναι, μείνανε πολλές όμορφες στιγμές,μείνανε διάφοροι φίλοι που κάναμε εκείνη την εποχή, και το πιό σημαντικό ότι κάναμε διάφορα παιδιά που έρχονταν στα live μας να αγαπήσουν την ηλεκτρική κιθάρα ,τα drums, να αγαπήσουν αυτόν τον ήχο και κατά κάποιο τρόπο αυτή τη στάση ζωής και στη συνέχεια ,ασχολούμενοι και αυτοί με τη μουσική να πάνε ένα βήμα παρακάτω. Δε είναι καθόλου τυχαίο ότι λόγω του ότι δουλεύω σαν δάσκαλος κιθάρας, από τα τέλη του 90 ,όλη τη δεκαετία του 2000 μέχρι και τώρα ακόμα, έχουν έρθει σε εμένα για μαθήματα ηλεκτρικής κιθάρας κοντά στα 200 άτομα από τα οποία πολλοί εξελίχθηκαν σε πολύ καλούς παίχτες. Θέλω να πιστεύω πως αυτή είναι η παρακαταθήκη μου.

11.Τώρα ασχολείστε με οποιονδήποτε τρόπο με τη μουσική;

Ναι ,εξακολουθώ να είμαι μουσικός,όπως και ο Τάσος και ο Αποστόλης Σόφης. Ζω από αυτό και εξακολουθώ να παραδίδω μαθήματα κιθάρας. Οι μουσικές που παίζουμε πια είναι πιο jazz πιο swing ,όπου και αυτό είναι ένα μεγάλο κεφάλαιο.

12.  Ένα οποιοδήποτε σχόλιο.

Ήταν μια ωραία εποχή με πολύ όμορφο κόσμο που δίψαγε για αυτό τον ήχο. Όταν σκέφτομαι για τότε, η εικόνα που έχω είναι το Χρήστο Αραβαντινό να εμφανίζεται στο live πάνω σε 600 ? μοτοσυκλέτα με δερμάτινο μπουφάν με κρόσια αλά Jesus Christ. Mα η πιο χαρακτηριστική εικόνα που έχω είναι ,μετα από live στο Καναλάκι αφού έχουμε τελειώσει τελευταίο κομμάτι sultαns of swing 3 η ώρα τη νύχτα,ο κόσμος να έχει αφηνιάσει και έχουν πάρει τις μοτο ,τα αυτοκίνητα και τα τρακτέρ και να κάνουν κολιές έξω από το μαγαζί. Πολύ σουρεαλιστικές καταστάσεις !