Κανονικά τώρα θα έπρεπε να διάβαζες μια ακόμα ανάρτηση σχετική με το εν εξελίξει αφιέρωμα στην προ εικοσαετίας ροκ σκηνή της πόλης μας. Πέρα, όμως, από την απαιτούμενη και εύλογη προετοιμασία των φίλων μουσικών, προκειμένου να συγκεντρωθεί το απαραίτητο υλικό, υπάρχει και η τρέχουσα επικαιρότητα. Πρώτα όμως θα πάμε λίγους μήνες πίσω...
Πρέπει να ήταν κάποια στιγμή πριν τις γιορτές του Πάσχα όταν διάβασα, μένοντας εμβρόντητος, πως ο David Gilmour, επί δεκαετίες κιθαρίστας και τραγουδιστής και, από ένα σημείο κι έπειτα, κεντρική φιγούρα των Pink Floyd, στα πλαίσια της ευρωπαϊκής του περιοδείας, στο ιταλικό σκέλος, θα έδινε μία ή δύο συναυλίες στο Ρωμαϊκό Αμφιθέατρο στα ερείπια της Πομπηίας,45 χρόνια μετά το ιστορικό Live της μπάντας στον ίδιο χώρο. Αυτή τη φορά, όμως, μπροστά σε κοινό! Όπως μπορεί να γίνει αντιληπτό ...ρίγη συγκίνησης διαπέρασαν όλους τους παλιούς φίλους των Floyd, συμπεριλαμβανομένου κι εμού, καθώς τους ακούω φανατικά εδώ και, περίπου 25 χρόνια...Ο ενθουσιασμός κορυφώθηκε, όταν διέρρευσε η φήμη, ότι θα παρουσίαζε με τους συνεργάτες μουσικούς του τα κομμάτια που περιλαμβάνονται στην κλασική πλέον ταινία κονσέρτο "Live In Pompeii", συν κάποια έξτρα, με στόχο την βιντεοσκόπηση προκειμένου, ίσως, να κυκλοφορήσει κάποιο DVD. Μεγαλεία...
...αλλά:
Το κόστος απαγορευτικό. Επιθυμώντας να παραστώ στη συναυλία, έψαξα για εισιτήρια στο site που διατηρεί το management του Gilmour για όσα θέματα αφορούν στην τουρνέ. 360, εάν θυμάμαι καλά, ευρώ για ένα εισιτήριο και αμέσως θυμήθηκα τα 18 ευρώ που ζητούσε ο Roger Waters προ τριετίας στη παρουσίαση του The Wall, στην Αθήνα από όσους είχαν κάρτα ανεργίας...προκλητικό εκ μέρους του David, δε νομίζεις;
Σήμερα δημοσιεύτηκε ρεπορτάζ από την περιβόητη συναυλία μαζί με φωτογραφίες, ολιγόλεπτα βίντεο και την setlist.
http://consequenceofsound.net/2016/07/david-gilmour-returns-to-pompeii-after-45-years-setlist-video/
Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία πως η παράσταση ήταν άψογη:
Τα εφέ αρκούντως εντυπωσιακά, τόσο, όσο να μην βαρύνουν το μνημείο. Το παίξιμο της μπάντας και βέβαια του ίδιου του David-αστεία πράγματα- θα ήταν για σεμινάριο! Τι να λέμε τώρα!!! Και τα τραγούδια...Ποια τραγούδια όμως;
Η λίστα στο παραπάνω link φανερώνει ότι μόνο το "One of These Days" περιλαμβάνεται από εκείνα της παλιάς εμφάνισης!
David καλά κάνεις και προχωράς στη μουσική και, φυσικά, τη ζωή σου. Εννοείται πως υπάρχει ζωή μετά τους Floyd. Είναι αναντίρρητο πως δεν ωφελεί να κολλάμε στο παρελθόν. Πολλά "μπράβο" για τον πρόσφατο προσωπικό σου δίσκο "Rattle That Lock", είναι μερακλίδικος και απολαυστικός! Εννοείται πως είσαι ο μεγαλύτερος εν ζωή κιθαρίστας στον πλανήτη!!! Πες με κολλημένο, γραφικό και στενόμυαλο, αλλά θεωρώ, ειλικρινά, πως έπρεπε να παρουσιάσεις ένα πρόγραμμα στο ύφος του παλιού Live. Εσύ ο ίδιος παρέα με το Roger, το Nick και το Richard-που τόσο μας λείπει- έδεσες άρρηκτα τον αρχαιολογικό χώρο με Εκείνα τα τραγούδια, σε τέτοιο βαθμό, ώστε πλέον μαζί με το όνομα "Πομπηία", εκτός από το Βεζούβιο αμέσως σκεφτόμαστε εσάς!!!
Αγαπητέ αναγνώστη μην παρεξηγείς το παιδαριώδες παράπονό μου. Απλά εξακολουθώ να συγκαταλέγομαι στην κάστα των αφελών ανώριμων που μερικοί αποκαλούν "ρομαντικούς".
Εννοείται πως ακόμα ο David Gilmour έχει περίοπτη θέση ανάμεσα στους Ήρωές μου!!!
"Saucerful of Secrets" Pink Floyd "Live At Pompeii"
1972
Πρέπει να ήταν κάποια στιγμή πριν τις γιορτές του Πάσχα όταν διάβασα, μένοντας εμβρόντητος, πως ο David Gilmour, επί δεκαετίες κιθαρίστας και τραγουδιστής και, από ένα σημείο κι έπειτα, κεντρική φιγούρα των Pink Floyd, στα πλαίσια της ευρωπαϊκής του περιοδείας, στο ιταλικό σκέλος, θα έδινε μία ή δύο συναυλίες στο Ρωμαϊκό Αμφιθέατρο στα ερείπια της Πομπηίας,45 χρόνια μετά το ιστορικό Live της μπάντας στον ίδιο χώρο. Αυτή τη φορά, όμως, μπροστά σε κοινό! Όπως μπορεί να γίνει αντιληπτό ...ρίγη συγκίνησης διαπέρασαν όλους τους παλιούς φίλους των Floyd, συμπεριλαμβανομένου κι εμού, καθώς τους ακούω φανατικά εδώ και, περίπου 25 χρόνια...Ο ενθουσιασμός κορυφώθηκε, όταν διέρρευσε η φήμη, ότι θα παρουσίαζε με τους συνεργάτες μουσικούς του τα κομμάτια που περιλαμβάνονται στην κλασική πλέον ταινία κονσέρτο "Live In Pompeii", συν κάποια έξτρα, με στόχο την βιντεοσκόπηση προκειμένου, ίσως, να κυκλοφορήσει κάποιο DVD. Μεγαλεία...
...αλλά:
Το κόστος απαγορευτικό. Επιθυμώντας να παραστώ στη συναυλία, έψαξα για εισιτήρια στο site που διατηρεί το management του Gilmour για όσα θέματα αφορούν στην τουρνέ. 360, εάν θυμάμαι καλά, ευρώ για ένα εισιτήριο και αμέσως θυμήθηκα τα 18 ευρώ που ζητούσε ο Roger Waters προ τριετίας στη παρουσίαση του The Wall, στην Αθήνα από όσους είχαν κάρτα ανεργίας...προκλητικό εκ μέρους του David, δε νομίζεις;
Σήμερα δημοσιεύτηκε ρεπορτάζ από την περιβόητη συναυλία μαζί με φωτογραφίες, ολιγόλεπτα βίντεο και την setlist.
http://consequenceofsound.net/2016/07/david-gilmour-returns-to-pompeii-after-45-years-setlist-video/
Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία πως η παράσταση ήταν άψογη:
Τα εφέ αρκούντως εντυπωσιακά, τόσο, όσο να μην βαρύνουν το μνημείο. Το παίξιμο της μπάντας και βέβαια του ίδιου του David-αστεία πράγματα- θα ήταν για σεμινάριο! Τι να λέμε τώρα!!! Και τα τραγούδια...Ποια τραγούδια όμως;
Η λίστα στο παραπάνω link φανερώνει ότι μόνο το "One of These Days" περιλαμβάνεται από εκείνα της παλιάς εμφάνισης!
David καλά κάνεις και προχωράς στη μουσική και, φυσικά, τη ζωή σου. Εννοείται πως υπάρχει ζωή μετά τους Floyd. Είναι αναντίρρητο πως δεν ωφελεί να κολλάμε στο παρελθόν. Πολλά "μπράβο" για τον πρόσφατο προσωπικό σου δίσκο "Rattle That Lock", είναι μερακλίδικος και απολαυστικός! Εννοείται πως είσαι ο μεγαλύτερος εν ζωή κιθαρίστας στον πλανήτη!!! Πες με κολλημένο, γραφικό και στενόμυαλο, αλλά θεωρώ, ειλικρινά, πως έπρεπε να παρουσιάσεις ένα πρόγραμμα στο ύφος του παλιού Live. Εσύ ο ίδιος παρέα με το Roger, το Nick και το Richard-που τόσο μας λείπει- έδεσες άρρηκτα τον αρχαιολογικό χώρο με Εκείνα τα τραγούδια, σε τέτοιο βαθμό, ώστε πλέον μαζί με το όνομα "Πομπηία", εκτός από το Βεζούβιο αμέσως σκεφτόμαστε εσάς!!!
Αγαπητέ αναγνώστη μην παρεξηγείς το παιδαριώδες παράπονό μου. Απλά εξακολουθώ να συγκαταλέγομαι στην κάστα των αφελών ανώριμων που μερικοί αποκαλούν "ρομαντικούς".
Εννοείται πως ακόμα ο David Gilmour έχει περίοπτη θέση ανάμεσα στους Ήρωές μου!!!
1972
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου