Rock'n'Roll στην Πρέβεζα στα '90s Vol.1. Bad Apples

Τα περισσότερα χρόνια της ...καριέρας μου (της ποιας;) ως μουσικόφιλος ήμουν εμμονικά προσκολλημένος σε ένα μουσικό είδος, το Rock'n'Roll. Κατά τη δεκαετία του 1990 πέρα από τις αξεπέραστες ραδιοφωνικές εκπομπές του Γιάννη Πετρίδη και το MTV δεν υπήρχε άλλος τρόπος ενημέρωσης. Δεν υπήρχε το Διαδίκτυο και ακόμα περισσότερο το Youtube με αποτέλεσμα, αν κάποιο παιδί επιθυμούσε να δει κάποια r'n'r μπάντα έπρεπε να περιμένει να πάει με τους γονείς του στην πρωτεύουσα, ή σε κάποια μεγαλύτερη κοντινή πόλη ( ήδη από τότε η Άρτα κατείχε δικαιωματικά τον αξιοζήλευτο και τιμημένο τίτλο της "Rock City"! Γύρω στο '92-΄93 μαθαίνω πως στη μικρή μας πόλη υπάρχουν παιδιά που παίζουν ροκιές! Το σοκ ήταν ακόμα μεγαλύτερο όταν είδα για πρώτη φορά πρεβεζάνικο γκρουπ επί σκηνής. Ήταν οι Bad Apples και έπαιζαν στο Καφέ Μητρόπολις, που οι παλαιότεροι ξέραμε ώς "Γεωργίου"... Έκτοτε προσπάθησα να παρακολουθήσω όσο γινόταν περισσότερες τοπικές μπάντες live.

Εδώ και αρκετά χρόνια προσπαθώ να οργανώσω μια καταγραφή των όσων έκαναν όλα αυτά τα παιδιά που μπορώ να διαβεβαιώσω, πάνω στη σκηνή τα δίναν όλα! Κάποιες απόπειρες ναυάγησαν άδοξα, ο ίδιος έκανα κάποια πισωγυρίσματα, ώσπου, επί τέλους αποφάσισα το αυτονόητο: να δώσω το βήμα στα ίδια τα παιδιά! Έτσι με την παρούσα ανάρτηση ξεκινά μια σειρά συνεντεύξεων μελών εκείνων των νεανικών σχημάτων.

Την αρχή κάνει ο φίλος Δημήτρης Κατηνιώτης, που έπαιζε μπάσο στους προαναφερθέντες Bad Apples!

-Πότε δημιουργηθήκατε και ποια ήταν τα αρχικά μέλη; Προϋπήρχε φιλία μεταξύ σας;

Μία εφηβική παρέα από το γυμνάσιο ήταν ο πυρήνας ενός πρεβεζάνικου ροκ μουσικού σχήματος που ενεργοποιήθηκε στην πόλη μας το 1993-1994. τα ιδρυτικά μέλη ήταν ο Γιάννης Τασούλας, ο Γιάννης Καζάκος, ο Γρηγόρης Κατσάνος,ο Βασίλης Σάλιαρης κι εγώ. Λόγω της κοινής ηλικίας και των στεκιών (θείος Μάκης), υπήρχε μία άδολη φιλική σχέση μεταξύ μας.                    

          

-Πώς προέκυψε το όνομα;

το όνομα ¨” bad apples” προέκυψε από ένα τραγούδι των gnr που κυκλοφόρησε στο αλμπουμ use your illusion 1, το 1992? Υπονούσε πως ήμασταν τα “ κακά μήλα” που θα χαλούσαμε την μουσική πιάτσα                     Πού κάνατε πρόβες;

αρχικά σε ιδιωτικούς χώρους, δηλαδή στα σπίτια μας. Αργότερα μας παραχωρήθηκαν προσωρινά κάποιοι κλειστοί χώροι του Δήμου Πρέβεζας ώστε να έχουμε μόνιμα τα σχετικά ογκώδη μουσικά μας όργανα (ντραμς, ενισχυτές κλπ)

 -Ποιος ήταν ο στόχος σας; Μόνο διασκευές και αν προκύψει δικό σας υλικό, ή εξαρχής στοχεύατε στο να γράψετε δικά σας τραγούδια;

ο στόχος μας ήταν η χαρά της μουσικής δημιουργίας και αναπαραγωγής αγαπημένων ροκ ακουσμάτων. Μέσω της μουσικής μας παρέας μπορούσαμε να αποδώσουμε όσο πιο πιστά τον νέο, δυναμικό και ανατρεπτικό ήχο των αμερικάνικων (κυρίως) μουσικών σχημάτων του 90. Προσπαθούσαμε να διασκευάζουμε πιστά, κατά το δυνατόν, αλλά στην πορεία προέκυψαν και μερικά δικά μας τραγούδια (άγνωστα  ακόμα- και για πάντα)

 -Επιρροές; (μουσικές, πολιτικές, κοινωνικές)

κατά βάση τα ακούσματά μας ήταν αυτά του χαρντ ροκ με μέταλ, μπλουζ, φανκ ελεκτρο καταβολές. Μουσικά μας επηρέασαν οι GNR, BON JOVI, AEROSMITH, SMUSHIN PUMPKINS,GARRY MOORE,BLACK SABBATH, JEAN MICHEL JARRE, ZAK  WILDΕ, RAGE AGAINST THE MACHINE,IRON MAIDEN,DEEP PURPLE kai DOORS

Επίσης θετική επίδραση είχαν στο σχήμα μας οι : THE LAST DRIVE ,ΤΡΥΠΕΣ, ΕΝΔΕΛΕΧΕΙΑ.

Για το θέμα των πολιτικών και κοινωνικών επιρροών θα έλεγα πως δεν υπήρχε κάποιο είδος διάδρασης. Καλώς η κακώς μιλάμε για τα καλά χρόνια της ελληνικής μεταπολιτευτικής κοινωνίας,της υλικής ευδαιμονίας .Τότε που οι συνειδήσεις άρχιζαν να πέφτουν σε λήθαργο. Εμείς σαν έφηβοι απλώς ζούσαμε το νεοαμερικάνικο όνειρο μας..παίζαμε ροκιές!!

 -Πού κάνατε Live;

Για ζωντανές εμφανίσεις φιλοξενηθήκαμε σε καφετέριες και μπαράκια της πόλης εκείνης της εποχής όπως το ΜΑΝΤΙΚΟ, το ΚΑΦΕ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ, το MAGIC PUB,το ΝΟ ΝΑΜΕ, την ΟΑΣΗ όπως επίσης στο ΚΗΠΟΘΕΑΤΡΟ αλλά και στο κάστρο της Άρτας σε  ροκ/μέταλ φεστιβάλ το καλοκαίρι του 1997.

- Υπήρχε αλληλεπίδραση με τις υπόλοιπες μπάντες; Γενικά, υπό οποιαδήποτε έννοια, υπήρχε Σκηνή;

Υπήρχε ένας όμορφος ανταγωνισμός με τις λοιπές μπάντες της πόλης. Ο καθένας αφιερωνόταν στο δικό του μουσικό είδος, συνολικά όμως υπήρχε μία ευχάριστη ροκ πολυφωνία. Αλληλεπίδραση θα έλεγα υπήρχε με την έννοια του  να κάνεις καλύτερο live από την άλλη μπάντα (αφελές), ουσιαστικά όμως ήταν ένας τρόπος αλληλοδιδακτικής και βελτίωσης της μουσικού μας επιπέδου. Για το μέγεθος της πόλης, ναι υπήρχε Σκηνή.

 -Πόσο εύκολο, ή δύσκολο, αυτονόητο, ή μη ήταν να παίξεις Rock’n’Roll στην Πρέβεζα πριν από είκοσι χρόνια;

Σκεφτείτε πως τότε δεν είχαμε ιντερνετ στην Πρέβεζα και όποιοι ήταν αυτοδίδακτοι έπρεπε είτε να παραγγέλνουν ταμπλατουρες και βιντεοκασέτες ή να μαθαίνουν από άλλους με την οπτική μέθοδο. ΟΙ επιδράσεις rock n roll ήταν πολύ ισχυρές από τα ΜΜΕ και εκτιμώ πως ήταν αναπόφευκτο να μην μπλέξεις με αυτό το είδος μουσικής. Εξάλλου εκείνη την εποχή η ροκ γνώρισε μεγάλη άνθηση και κορύφωση...(Πρόσφατα ο Χ.Χολίδης τραγούδησε κομμάτι από το Black album)

 -Πώς  και πότε επήλθε το τέλος της πορείας σας;

Εκτιμώ πως η αρχή του τέλους ξεκίνησε όταν αποχώρησε ακούσια ένα μέλος της μπάντας (ρυθμική κιθάρα) το 95. το 1996 ο ντράμερ αποχώρησε για να εκπληρώσει τη στρατιωτική του θητεία και το 1997 οι υπόλοιποι τρεις φύγαμε για σπουδες. Το κεφάλαιο `BAD APPLES'' είχε κλείσει αφήνοντας όμως μία χαραμάδα έπειτα από διάκριση  του περιοδικού METAL HAMMER (1o τεύχος 1997) ως ενός μεταξύ  των καλύτερων νέων σχημάτων στο είδος.

 - Πιστεύετε πως έμεινε κάτι από εκείνη τη γενιά;

αν αναλογιστώ πως στο χριστουγεννιάτικο χωριό της Πρέβεζας στις αρχές του 2016, άκουσα μία μπάντα με νέα παιδιά να παίζει METALLICA, τότε ναι....κάτι έμεινε.. Οι προκλήσεις, οι σειρήνες και οι παγίδες είναι πολλές.. όμως οι συνθήκες κάνουν τους μουσικούς και το αντίστροφο.

 -Τώρα ασχολείστε με οποιονδήποτε τρόπο με τη μουσική;

Πάντα προσπαθούσα να ερμηνεύσω τον ψυχοκινητικό τρόπο επίδρασης των μουσικών ακουσμάτων στον άνθρωπο. Ένας πρόσφατος πειραματισμός μου, συντελέστηκε με τη συμμετοχή μου ως μουσικός μικροκρουστών , σε μία παράσταση τοπικού θεατρικού σωματείου...και μου άρεσε.

 -Ένα οποιοδήποτε σχόλιο.

Όσο υπάρχουν ροκάδες ελπίζω.

Δημήτρης Κατηνιώτης 30-6-2016