Δευτέρα 4 Σεπτεμβρίου 2017

Μια αρμαθιά τραγούδια!!!


Την Κυριακή 3 Σεπτέμβρη, έφυγε από τη ζωή, σε ηλικία 67 ετών, από άγνωστη, μέχρι τη στιγμή που γράφω, αιτία, ο Walter Becker, ο οποίος μαζί με τον Donald Fagen συναποτελούσαν το πολύ επιτυχημένο στις Η.Π.Α. Jazz Rock σχήμα Steely Dan. Στο βίντεο ακούς το "Do it Again" από το ντεμπούτο άλμπουμ τους "You can't buy a thrill".
R.I.P. Walter!



Omega Ray ονομάζεται το νέο ελληνόφωνο προτζεκτ του Γιώργου Καρανικόλα, των Last Drive-κατά τα Χριστούγεννα περιμένουμε καινούργιο δίσκο, απ'αυτούς! Είναι το δεύτερο ελληνόφωνο σχήμα με το οποίο ηχογραφεί ο Γιώργος, ύστερα από το "Φως και η Σκιά του" πίσω στα '80ς.
Αυτή τη φορά έχουμε ένα ψυχεδελικό άμπιεντ αριστούργημα με όμορφες και, την ίδια στιγμή, φασαριόζικες κιθάρες.
Το άλμπουμ μπορείς να το βρεις στο ακόλουθο λινκ:
www.omegaray.bandcamp.com



Εντάξει, δεν έχει στίχους, άρα δεν είναι τραγούδι..!
Αλλά το "Take Five" του Dave Brubeck Quartet είναι από τις πιο αναγνωρίσιμες οργανικές συνθέσεις του 20ου αιώνα!



Την Alison Krauss την μάθαμε-όσοι τη μάθαμε..-με τη συνεργασία της με το γερόλυκο Robert Plant, ο οποίος όπου να 'ναι βγάζει καινούργιο δίσκο!
Τα περιοδικά Uncut και Mojo, την προβάλλουν σταθερά. Από το Γιάννη Πετρίδη πληροφορήθηκα την κυκλοφορία του φετινού της άλμπουμ "Windy City". Γενικά, όσον αφορά στον ήχο της, εντάσσεται στα ιδιώματα της country και του bluegrass. Στο άλμπουμ, όμως, διασκευάζει το "All alone am I" του Μάνου Χατζιδάκι. Το κομμάτι έγινε μεγάλη επιτυχία στις Η.Π.Α. το 1962 με την ερμηνεία της Brenda Lee. Νωρίτερα, το 1959, το τραγούδησε στην ταινία "Το νησί των γενναίων" η μοναδική και αξέχαστη Τζένη Καρέζη.







Σε άλλες εποχές για έναν τέτοιο δίσκο θα παραληρούσε ολάκερος ο indie ντουνιάς, για μήνες μετά την κυκλοφορία του και τα τραγούδια θα παίζονταν στα περισσότερα ροκ στέκια.
Τώρα, κάτι το μπαράζ κυκλοφοριών και το ακόλουθο, ανελέητο downloading, κάτι και το ότι τα πιτσιρίκια, μάλλον, δεν αρέσκονται στις ηλεκτρικές κιθάρες...δεν έγινε ο δέον ντόρος...
Ας είναι. Ο Thurston Moore, εμάς που τον αγαπάμε τόσα χρόνια, από την εποχή, ακόμα, των Sonic Youth, μας έβγαλε ασπροπρόσωπους!



Το τραγούδι αυτό παιζόταν στο αθηναϊκό ροκ ραδιόφωνο, όταν κυκλοφόρησε, κάπου στα 2004 με 2005. Μου κράτησε ζεστή παρέα σε μια ζόρικη περίοδο, προσωπικά μιλώντας..!

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου